صلی الله علیک یا فاطمه ی معصومه می روی منزل به منزل ازپی مولای خویش می روی دامن کشان تا روز عاشورای خویش مثل زینب نیست درچشمت به غیر از روی دوست می روی تادیدن دین خود و دنیای خویش دانه ی تسبیح اشکت می چکد برگونه ات خلوتی دارد دلت با ذکر یازهرای خویش مثل زینب گوییا آرام جان گم کرده ای نام اورابرده ای مثل نفس در نای خویش مثل زینب درنگاهت غیر زیبایی نبود هرچه سختی دیده ای با دیده ی بینای خویش جاده ها راخسته کرده پای عزمت در سفر جاده ها را می بری سوی افق با پای خویش کل یوم وقتی عاشوراست، زینب زنده است عشق پیدا می کند در هر زمان معنای خویش جان نهادی در پی شمس الشموس عشق تا هیچ تاریکی نبینی در ره فردای خویش قلب ما چون قُم همیشه در پی عشق شماست تا کویری را کُنی سرزنده از دریای خویش احمدرفیعی وردنجانی