همت آهو شاعر: محمدعلی بهمنی خواننده: علیرضا افتخاری شرمنده ام که همت آهو نداشتم عمری گذشت و راه به این سو نداشتم اقرار می کنم که من این های های گنگ ها داشتم، اگر هو نداشتم آقا شما که از همه کس باخبرترید من جز سری نهاده به زانو نداشتم فانوس بخت گمشدگان همیشه ام حتی برای دیدن خود، سو نداشتم می شد که همدلی کنم و زندگی کنم می بخشی ام که هیچ دعاگو نداشتم خوانده و یا نخوانده به بارگاه آمدم دیگر سوال دیگری از او نداشتم