🔆تـحلیل فراز های منتخب ✅عبد صالح در فـرازی از این زیارت نامه آمـده: السـَّلَامُ عَلَیک أَیهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ.... امـام صـادق(ع) می فرماید: سلام بر توای بنده صالح. به تصریح قرآن کریم هدف از خلقت انسان بـندگی خداوند دانسته شده است: «وَ مـا خـَلَقْتُ الْجـِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیعْبُدُونِ»(ذاریـات: 56) مـن جن و انس را نیافریدم مـگر بـرای اینکه عبادتم کنند. انسانها در دنیا مورد آزمایش «عبد بودن» قرار می گیرند که تـمرین بـندگی نموده، در برابر دستورات الهی مطیع مـحض بـاشند. مقام بـندگی، مـقام بـس رفیع و بلندی است کـه هر کسی را توان رسیدن به آن نیست. انسانی که دارای ذاتی پاک و شخصیتی دور از هر گونه زشتی و کـژی بـاشد، «عبد صالح» و بنده نیکو می گـویند(فـخّار، 1388: 359). در ایـن فـراز از زیـارت نامه حضرت عـباس(ع) عـبد صالح خطاب می شود. مقام عبد صالح بودن از مقامات ویژه انبیاء الهی است که قرآن کـریم انبیاء را بـا این وصف ستوده است: «ضَرَبَ اللّهُ مـَثَلاً لِلَّذیـنَ کـَفَرُوا امـْرَأَتَ نوحٍ وَ امـْرَأَتَ لُوطٍ کانَتا تَحْتَ عَبْدَیْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَیْنِ»(تحریم: 10) خدا برای کافران زن نوح و زن لوط را مثال آورد که تحت (فرمان) دو بنده صالح ما بودند. یا در آیات دیگری انبیاء الهی را به صـالح بودن وصف نموده است: «وَ تِلْک حُجَّتُنَا ءَاتَینَاهَا إِبْرَاهِیمَ عَلی قَوْمِهِ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَّن نَّشَاءُ إِنَّ رَبَّک حَکیمٌ عَلِیمٌ. وَ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَ یعْقُوبَ کلاًّ هَدَینَا وَ نُوحًا هَدَینَا مِن قَبْلُ وَ مِن ذُرِّیتِهِ دَاوُدَ وَ سـُلَیمَنَ وَ أَیوبَ وَ یوسُفَ وَ مُوسی وَ هَرُونَ وَ کذَالِک نجَزِی الْمُحْسِنِین. وَ زَکرِیا وَ یحَیی وَ عِیسی وَ إِلْیاسَ کلُ مِّنَ الصَّالِحِینَ»(انعام 83-85) «این برهان ما بود، که آن را به ابراهیم تلقین کردیم در برابر قومش. هر که را بخواهیم به درجاتی بالا می بریم. هر آینه پروردگار تـو حـکیم و داناست. و به او اسحاق و یعقوب را بخشیدیم و همگی را هدایت کردیم. و نوح را پیش از این هدایت کرده بودیم و از فرزندان ابراهیم داود و سلیمان و ایوب و یوسف و موسی و هارون را هدایت کردیم. و نیکوکاران را این گونه جزا دهیم. و زکریا و یحـیی و عـیسی و الیاس، که همه از صالحان بودند. » براساس هـمین مـقام والای عبد صالح است که انبیاء الهی از خداوند در خواست داشتند که خودشان و فرزندانشان در زمره صالحین قرار گیرند. قرآن از زبان حضرت ابراهیم(ع) حکایت میکند: «رَبِّ هـَبْ لی حـُکْماً وَ أَلْحِقْنی بِالصَّالِحینَ»(شعرا: 83) خـدایا بـه من دانش بخش و مرا به صالحان ملحق کن. حضرت سلیمان (ع) نیز دعا می کند: «وَأَدْخِلْنِی بِرَحْمَتِک فِی عِبَادِک الصَّالِحِینَ»(نحل: 19) و مرا به رحمت خود در زمره بندگان صالحت داخل کن. بـه جـهت مقام والای ایمانی بندگان صالح است که روزی سرانجام بندگان صالح، زمین را به ارث خواهند برد: «وَ لَقَدْ کتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکرِ أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُها عِبادِی الصَّالِحُونَ» (الأنبیاء: 105) و ما در زبور- پس از تورات - نوشته ایم که این زمـین را بندگان صـالح من به میراث خواهند برد. حال سوال این است راز قرار گرفتن در زمره بندگان صالح چیست؟ از منظر قرآن کـریم ایمان به خدا و روز قیامت و امر به معروف و نهی از منکر و شتاب در خـیرات از مـهمترین ویـژگی های صالحین شمرده شده است: «یُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَیُسَارِعُونَ فِی الْخـَیْرَاتِ وَأُوْلَئِکَ مِنَ الصَّالِحِینَ» (آل عمران: ۱۱۴) آنان به خدا و روز قیامت ایمان دارند و امر به معروف و نهی از مـنکر مـی کنند و در کارهای خیر شتاب می ورزند و آنان از افراد صالح و شایسته هستند. یا در آیه ای دیگر ایمان به خـدا و عمل صالح را کلید ورود در زمره صالحان دانسته است: وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فـِی الصَّالِحینَ (العنکبوت: 9) کسانی را کهـ ایمـان آوردند و کردارهای شایسته کردند در زمره صالحان در آوریم.