#زیارت_اربعین
#شرح_و_تفسیر_زیارت_اربعین
#احادیث_ویژه_ی_ائمة_درباره_امام_حسین_علیه_السلام
#مناسب_منبر
فضائل امام حسین ع از امام صادق ع در زیارت اربعین
حنان بن سدير ميگويد که به امام صادق، عليهالسلام، عرض کردم:
دربارهي زيارت قبر حسين، عليهالسلام، چه ميفرماييد؟ فرمود:
زره و لاتجفه فانه سيد الشهداء و سيد شباب اهل الجنة و شبيه يحيي بن زکريا و عليهما بکت السماء والارض؛ [1] وي را زيارت کن و به او جفا مکن زيرا که او آقاي همهي شهيدان و آقاي جوانان اهل بهشت، و شبيه يحيي بن زکريا است و آسمان و زمين بر آن دو، گريست.
حضرت صادق، عليهالسلام، در اين عبارت شريفه بعد از آنکه حنان بن سدير را امر به زيارت امام حسين، عليهالسلام، ميکند و ترک زيارت آن حضرت را جفاي بر وي قلمداد نموده، او را از جفاي بر امام حسين نهي مينمايد، چهار عنوان براي آن بزرگوار ذکر ميفرمايد:
1 - او سيد الشهدا است؛ اين کلمه مقدس و گرانسنگ از القاب امام حسين، بلکه از القاب اختصاصي اوست زيرا قبلا به حضرت حمزه نيز سيدالشهدا ميگفتند ولي با حدوث جريان خونين کربلا، امام حسين، عليهالسلام، اين لقب را به خود اختصاص داد و امروز در ميان امت اسلام و خصوصا ملت تشيع، هر کجا اين لفظ و واژهي پر جاذبه گفته شود، امام حسين، عليهالسلام، به نظر شنونده ميآيد.
و اين لقب مبارک همچون ديگر القاب آسماني بزرگان، حکايت از يک حقيقت بارز و ثابت ميکند زيرا شهادت آن حضرت در وضع و شرايطي واقع شد و به هيأت و صورتي انجام گرفت که در هيچ جا و راجع به هيچ کس اين چنين واقع نشد و به لحاظ شرايط ويژهاي که دارد، در جهان بيسابقه است.
2 - آن بزرگوار، سيد جوانان اهل بهشت است؛ اين معنا در کلام رسول اکرم مکررا آمده است که: الحسن و الحسين سيدا شباب اهل الجنة؛ [2] حسن و حسين دو سيد جوانان اهل بهشتند و با در نظر گرفتن اينکه اهل بهشت، همه جوانند بنابراين، امام حسين سيد همهي اهل بهشت ميباشد.
3 - امام حسين شبيه به يحيي بن زکريا است؛ آري، اين دو بزرگوار وجوه مشابهت بسيار دارند: هر دو شهيد راه خدايند، سر هر دو از بدن جدا شد، سر هر دو به عنوان هديه و تعارف براي پادشاه ستمکار زمانشان بردند، و ساير شباهتهايي که ميان آن دو بزرگوار ميباشد
مرحوم آيت الله حاج ميرزا محمد ارباب قمي، رضوان الله عليه، ميگويند: حالات حضرت سيدالشهدا، عليهالسلام، با يحيي در اموري مطابق است و بعد، دوازده امر را ذکر ميکنند که ما به صورت اختصار ميآوريم:
همنامي پيش از خود نداشتند، نه پيش از يحيي کسي به نام يحيي آمده بود و نه قبل از حسين کسي به نام حسين نامگذاري شده بود.
آسمان بر هر دو گريست.
مدت حمل هر يک از آن دو، شش ماه بود.
ولادت هر دو با بشارت و مژدهي آسماني بود که قبلا داده شد.
قاتل هر دو اولاد زنا بودند.
سر هر دو را در طشت طلا گذارده، براي زناکاران و زنازادگان هديه بردند.
خداوند در هر دو مورد، به کشته شدن هفتاد هزار نفر، کيفر کرد.
سر بريدهي هر دو بزرگوار، سخن گفت.
هر دو بعد از ولادت، به آسمان بالا برده شدند.
هر دو در مکان تاريکي اگر مينشستند، از نور جمالشان روشن ميشد.
وصول هر دو به مرتبهي مؤکده و عاليهي خوف از عظمت الهي.
خداوند با هر دو سخن گفت و نقل ميکنند از تفسير مجمع البيان در تفسير آيهي وحنانا من لدنا؛ [3] که حضرت باقر فرمود: مهرباني خدا به يحيي به مرتبهاي بود که هر زمان ميگفت: يا رب، پاسخ، لبيک يا يحيي ميشنيد و اما راجع به سخن گفتن خدا با حسين، جريان مشهور را نقل کرده که سر قبر خديجه مناجات ميکرد و جواب آمد:
لبيک لبيک انت في کفني
و کلما قلت قد سمعناه [4] .
4 - چهارمين مطلبي که در روايت امام صادق، عليهالسلام، راجع به حسين، عليهالسلام، آمده اين است که آسمان و زمين بر آن دو گريست. (راجع به اين موضوع قبلا مطالبي ذکر کرديم).
[1] ابن قولويه، محمد؛ کامل الزيارت، ص 305.
[2] ابن شهر آشوب مازندراني، محمد مناقب آل ابي طالب، ج 3، ص 394.
[3] سوره مريم، آيه 13.
[4] ارباب قمي، ميرزا محمد؛ اربعين حسينيه، ص 261 - 262.
سالار شهیدان به روایت معصومان [ صفحه 112- 121]
ضامن اشک در تلگرام
@zameneashk
کانال ضامن اشک ایتا
@zameneashk1