آتش آتش در عرب بر چهارده صنف است: ۱- آتش مزدلفه، آتشی که در مشعرالحرام روشن می‌کردند تا راه عرفه را بشناسند. گفته شده نخستین کسی که این آتش را برافروخت «قصی بن کلاب» بود. ۲- آتش استسقاء، در جاهلیت عرب پس از چند سال بی بارانی، گیاهان خشک را بر شاخ گاوها می‌گذاشتند و به بیابان میرفتند و بر کوه صعب العبوری آتش می‌افروختند و دعا و تضرع می‌کردند. ۳- آتش تحالف، جاهلان عرب هنگام برقرار عهد، آتش برمی افروختند و در آن نمک و کبریت می‌ریختند و می‌گفتند این آتش گواه سوگند ماست. ۴- آتش غدر، مردی که همسایه آزاری کرده در موسم حج در منی آتش می‌افروخت و می‌گفت این آتش آزاری است که فلان کس افروخته است. ۵- آتش سلامت، برای مسافری که به سلامت از سفر بازگشته می‌افروختند. ۶- آتش زائر و مسافر، اگر نمی خواستند مسافر برگردد آتش می‌افروختند و درخواست هلاکت وی می‌کردند. ۷- آتش حرب، آتشی که که بر بلندیها می‌افروختند تا همه از وقوع جنگ آگاه شوند. آن را ناراللاهیة نیز گویند. ۸- آتش شکار، آتشی که برای نابینا ساختن صید و آسانی شکار می‌افروختند. ۹- آتش شیر، آتشی که موقع ترس از حمله شیر می‌افروختند تا مانع حمله شیر شوند. ۱۰- آتش سلیم، آتشی که برای مار گزیده و شب بیداری او می‌افروختند. ۱۱- آتش سگ، آتشی که برای اینکه خود بیدار بمانند، برمی افروختند. ۱۲- آتش فدا، قبیله ای که در جنگ شکست می‌خورد، و مردمش اسیر می‌شدند، آتش می‌افروختند و زنها را شبانه تسلیم دشمن می‌کردند. ۱۳- آتش نشانه، برای داغ کردن شتر و علامت گذاری وی می‌افروختند. ۱۴- آتش حرتین، آتشی که خالد بن سنان عبسی وارد آن شد و خدا آن را خاموش کرد و او به سلامت خارج گردید. .......: #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357