۱۶- دلیل محکوم نکردن تفکّرات افراطی چرا جنابعالی تاکنون همیشه تفکّر نواندیشان و غرب اندیشان را محکوم نموده اید؛ لیکن هیچ گاه تفکّر خطرناک اندیشه ی افراطی نسبت به مفاهیم اسلامی و انقلابی را تحلیل و محکوم ننموده اید؟ آیا حضرتعالی این تفکّر را همانند تفکّر اوّل برای اسلام ناب خطرناک نمی بینید؟ نواندیشی با غربگرایی کاملاً متفاوت است. غرب گرایی به معنای تقلید یا گرایش غیرمنطقی به فرهنگ و تفکّر غربی، کاری نادرست، و برای هویّت ملّی خطرناک است. هیچ ملّتی از تقلید و سرسپردگی فرهنگی طرفی نمیبندد و به رشد و تعالی نمیرسد. ولی نوگرایی به معنای جستجو و کاوش برای رسیدن به اندیشه ی نو و دانش نو و راههای نو، عملی پسندیده و موجب ترقّی و پیشرفت است. در طرف مقابل، تحجّر و تعصّب کورکورانه و گریختن از منطق و استدلال، یک آفت بزرگ و خطرناک است؛ ولی پایبندی و پافشاری بر اعتقادی که از روی منطق و استدلال انتخاب کرده ایم، یک عمل پسندیده و لازم است. شما در سؤال خود این چند مقوله را با هم مخلوط کرده و شناخت را بر خود دشوار کرده اید. این را هم بدانید که از آغاز ظهور پدیده ی انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی - که جدیدترین حادثه در عرصه ی اندیشه ی اجتماعی و سیاسی بود و بسیاری از نوگرایان حتّی غیرمسلمان را به خود جذب و مفتون ساخت - دستگاههای تبلیغاتی دشمنان، آن را ارتجاع و پایبندی، یا کهنه پرستی و اصولگرایی (فوندیمانتالیسم) نامیدند، تا طرفداران آن را از میدان خارج کنند؛ بجاست که آن حرفها از زبان یک جوان مسلمان و انقلابی تکرار نشود. البتّه این مسائل، هیچ ربطی به خط و جناح بازیهای داخلی ندارد و در هر دو جناح - که به غلط، چپ و راست گفته میشود - افراد پایبند به اندیشه ی ناب اسلام و انقلاب وجود دارند. #پاسخ پرسشهای دانشجویان ✍مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357