صلح امام حسن (عليه السّلام) اشاره پس از شورش سپاه امام حسن (عليه السّلام) و حمله به سوى امام (عليه السّلام)، براى آن حضرت مسلّم شد كه مردم او را مانند پدرش تنها گذارده اند و نسبت به وى بددل شده اند و خونش را مباح مى دانند و غير از اندكى از ياران بااخلاص او و پدرش، بقيه خواهان مقابله با معاويه و اهل شام نيستند. در همان موقع معاويه كه ظاهراً از طريق جاسوسان خود از وقايع ساباط و سستى مردم عراق باخبر شده بود، نامه هاى ياران امام و اشراف كوفه به معاويه را كه در آن نوشته بودند حاضرند حسن را غافلگير كرده و تسليم او كنند، براى آن حضرت ارسال داشت. معاويه در نامۀ خود متعهّد شده بود كه به شرايط صلحى كه امام (عليه السّلام) در نظر دارد، عمل خواهد كرد. امام حسن (عليه السّلام) با علم به اين كه معاويه مردى دغلباز است، مى ديد كه مردم با او همراه نيستند و حكومت معاويه را بيشتر مى پسندند. از اين رو پيش از آن كه به نامۀ معاويه پاسخ دهد، با سپاه به هم ريختۀ خود اتمام حجّت كرد. #تاریخ_تشیع ✍️استاد محمد حسین رجبی https://eitaa.com/zandahlm1357