شهادت امام حسن (عليه السّلام) معاويه سرمست از تسلّط بر اسلام، و مطمئن از يارى نشدن امام حسن (عليه السّلام) از سوى مردم، درصدد برآمد تا يزيد را به جانشينى خود منصوب كند، اما از اين كه پسر پيغمبر (صلّى الله عليه وآله) در ميان مردم با آن وجاهت و ايمان و علم وجود دارد، نگران بود كه مردم جانشينى او را نپذيرند. غير از امام حسن (عليه السّلام)، معاويه از سعد بن ابى وقّاص نيز كه تنها بازماندۀ اصحاب اوليۀ پيغمبر (صلّى الله عليه وآله) بود، نگران بود. زيرا سعد در شوراى عمر، به عنوان كسى كه شايستگى خلافت دارد، معرّفى شده بود، از اين رو معاويه درصدد از ميان برداشتن هر دو برآمد. معاويه به «جعدة» دختر اشعث بن قيس همسر امام حسن (عليه السّلام) پيغام داد اگر حسن بن على (عليه السّلام) را مسموم كنى، تو را به عقد همسرى يزيد درآورده و يكصد هزار درهم جايزه خواهم داد. جعده نيز سم ارسالى معاويه را به امام (عليه السّلام) خورانيد و آن حضرت را در سال ۵۰ به شهادت رسانيد. مدت بيمارى منجر به شهادت امام (عليه السّلام) را تا ۴۰ روز نوشته اند. سعد وقّاص نيز مسموم شد و درگذشت. امام حسين (عليه السّلام) پيكر مطهّر برادر را آورد كه جنب قبر پيغمبر (صلّى الله عليه وآله) دفن كند، اما عايشه و بنى اميه به سركردگى مروان حكم، مانع دفن پسر پيغمبر، كنار جدّ بزرگوارش شدند. امام حسين (عليه السّلام) نيز پيكر پاك برادر را در كنار جدّه خويش فاطمه بنت اسد در بقيع به خاك سپرد. والسلام عليه يوم وُلِدَ، ويوم استشهد، ويوم يبعَثُ حيّاً. #تاریخ_تشیع ✍️استاد محمد حسین رجبی https://eitaa.com/zandahlm1357