ریشه ضرب المثل 💫هرچه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی 💫 می گویند : درویشی بود که در کوچه و محله راه می رفت و می خواند : " هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی " اتفاقاً زنی مکاره این درویش را دید و خوب گوش داد که ببیند چه می گوید وقتی شعرش را شنید گفت : "من پدر این درویش را در می آورم" زن به خانه رفت و خمیر درست کرد و یک فتیر شیرین پخت و کمی زهر هم لای فتیر ریخت و آورد و به درویش داد و رفت به خانه اش و به همسایه ها گفت : "من به این درویش ثابت می کنم که هر چه کنی به خود نمی کنی " از قضا زن یک پسر داشت که هفت سال بود گم شده بود یک دفعه پسر پیدا شد و برخورد به درویش و سلامی کرد و گفت : "من از راه دور آمده ام و گرسنه ام " درویش هم همان فتیر شیرین زهری را به او داد و گفت : زنی برای ثواب این فتیر را برای من پخته، بگیر وبخور جوان ! پسر فتیر را خورد و حالش به هم خورد و به درویش گفت : " درویش ! این چی بود که سوختم؟" درویش فوری رفت و زن را خبر کرد. زن دوان دوان آمد و دید پسرخودش است! همانطورکه توی سرش می زد و شیون میکرد، گفت : "حقا که تو راست گفتی؛ هرچه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی" https://eitaa.com/zandahlm1357