.......: داروغه يكي از طلاب علوم دينيه مشهد مقدس بر اثر فشار زندگي و تهي دستي و فقر و پريشاني با خود قرار گذاشت كه روزهاي پنجشنبه و جمعه كه درس‌ها تعطيل است بدنبال گل كاري و مزدوري رود و از مزد و اجرت اين دو روز مخارج ايام هفته را بگذراند و مشغول تحصيل باشد. بعد از تصميم شروع بكار نمود. تا وقتي كه حسين اسماعيل خان، داروغه شهر مشهد كه مردي بي باك و ستمگر و سفاكي بود خانه اش نياز به بنائي پيدا كرد اتفاقا روز پنجشنبه آن طلبه را به مزدوري به خانه حسين داروغه بر سر كار بردند و تا غروب مشغول كار بود در اين اثنا خود حسين داروغه جهت سركشي منزلش آمد ديد كه اين طلبه بهتر از همه آنها كار مي‌كند از احوال و اوضاعش پرسش نمود احوالش را گفتند. بعد از اتمام كار درخواست مزد نمود گفت فردا جمعه هم بيا يكباره مزد دو روزت را مي‌پردازيم لذا آن طلبه آن روز را با دست خالي رفت روز ديگر كه جمعه بود آمد و مشغول كار شد لكن چون آخر روز شد، مزد خود را خواست. حسين داروغه بجاي احسان و مزد فحش بسياري به آن بيچاره داد و پس از بدگوئي او را از خانه و عمارت خود بيرون كرد و آن طلبه با دلِ پردرد و سوزناك و افسرده خاطر و با دست تهي بيرون رفت و بهر سختي كه بود امر خود را گذرانيد. مدتي از اين ماجرا گذشت حسين داروغه يك نفر از اوباش را چوب زيادي زد و او هم ناراحت و كينه داروغه را بدل گرفته و به تلافي كار برآمد. چند روز گذشت حكومت مشهد خواست بحرم مطهر مشرف شود داروغه در خدمت او تا كفشداري مسجد گوهرشاد آمد. ناگهان آن شخص چوب خورده از كمين بيرون آمد و خنجر را با تمام قوت بر پشت داروغه زد و داروغه افتاد و بخون خود غلطان شد و بعد از دو سه ساعت مُرد. آنگاه او را تجهيز كرده و در صحن كهنه در جلوي ايوان عباسي دفن كردند و رفتند. بعد از اين واقعه طلبه اي كه براي داروغه كار كرده بود در خواب ديد كه صداي هياهوي بسياري از طرف بست پائين خيابان بلند است و چون نگاه كرد ديد سيد جليل القدري نوراني وارد صحن شد و پشت سر آن بزرگوار ملائكه‌هاي غلاظ و شداد با آلات و اسباب عذاب از قبيل زنجير و … آمدند و تا مقابل ايوان عباسي ايستادند و منتظر دستور آن بزرگوار شدند. آنگاه آن سيد بزرگوار با عصائي كه در دست داشت اشاره به قبري فرمود. و فرمود كه اين است. به مجرد اينكه فرمود اين است آن ملائك قبر را شكافته و از آن زنجيرها كه در دست داشتند با قلاب‌ها ميان قبر انداختند و مردي را بيرون كشيدند و زنجير به گردنش گذاشتند. آنوقت آن سيد جليل روانه شد و ملائكه آن مرد را بزور مي‌كشيدند كه از همان طرف بست پائين خيابان ببرند. آن مرد متصل فرياد مي‌زد يا امام رضا مرا بردند به فريادم برس. يا امام رضا مرا بردند به فريادم برس. چون من نزديك رفتم ديدم او همان حسين اسماعيل داروغه است كه مرا اذيت كرده و حقوق مرا نداده. چون زير طاق در صحن كه بالاي آن نقاره خانه است رسيدند حسين داروغه يقين كرد الان او را از صحن خارج مي‌كنند. با صداي بلند فرياد زد: آقا يا امام رضا مرا بردند. در اين حال ديدم سيد جليل القدري از ميان ايوان طلا صدا زد اي جد بزرگوار او را به من ببخشيد. آن بزرگوار به ملائكه فرمود زنجير از گردنش برداريد پس او را رها كردند و رفتند. ناگاه ديدم صحن پُر از جمعيت شد و حسين داروغه بعجله مثل مرغي كه پر وبال داشته باشد خودش را مقابل ايوان طلا برابر آن سيد جليل رسانيد و اظهار تشكر كرد پس حضرت رضا (ع) به آن جماعت بسيار فرمود براي چه اينجا جمع شده ايد؟ گفتند ما طلب كاران حسين هستيم آمده ايم كه حقوق خود را از او مطالبه كنيم. آن حضرت به خدام امر فرمود تا صندوق بسيار بزرگي حاضر كردند و در نزد آن بزرگوار و سرور نهادند. سپس آن حضرت از هر يك از طلب كارها سؤال مي‌فرمود كه طلب تو از حسين چقدر است؟ او هم مقدارش را مي‌گفت و امام (ع) دست مبارك در آن صندوق مي‌كرد و به همان مقدار پول سفيد دو قراني بيرون آورده و به او عنايت مي‌فرمود. و آن شخص پول را مي‌گرفت و از صحن مي‌رفت تا بسياري از طلب كاران طلب خود را گرفته و رفتند. من خواستم نزديك روم و مطالبه حق خود را بنمايم حضرت رضا (ع) با دست خود اشاره فرمود كه صبر كن و عجله منما لذا من صبر كردم تا صحن خلوت شد سپس آن بزرگوار فرمود نزديك بيا. نزديك رفتم آن حضرت دست مبارك خود را در آن صندوق برده و يك عدد دو قراني سفيد در دستم گذاشت. ناگهان از خواب بيدار شدم در حاليكه ديدم آن دو قراني در دست من است خداي را شكر كردم و فرداي آن شب پول را خورده كردم و تا مدتي از آن پول خورد گذران مي‌نمودم و امر و معيشت خود را مي‌گذرانيدم تا وقتي كه اين خواب خود را به بعضي از دوستان خود گفتم بعد از آن پول خورده‌ها تمام شد و بركت الهي از بين رفت و من پشيمان شدم از آنكه خواب خود را گفته بودم. [۶۴]. در حشر اگر لطف تو خيزد بشفاعت بسيار بجويند و گنه كار نباشد https://eitaa.com/zandahlm1357