.......: فصل اول یکى از آداب قلبیه در عبادات و وظایف باطنیه سالک طریق آخرت، توجه به عـزّ ربوبیـت و ذلّ عبودیت است؛ و آن یکى از منازل مه مه سالک است؛ که قوت سلوك هر کس بـه مقـدار قـوت این نظر است، بلکه کمال و نقص انسانیت تابع کمال و نقص این امر است . و هر چه نظر انّیت و انانیت و خودبینى و خودخواهى در انسان غالـب باشـد، از کمـال انـسانیت دور و از مقـام قـرب ربوبیت مهجور است . و حجاب خودبینى و خ ودپرستى از جمیع حجب ضـخیم تـر و ظلمـانى تـر است، و خرق این حجاب از تمام حجب مشکلتر و خرق همه حجب را مقدمه است، بلکه مفتاح مفاتیح غیب و شهادت و باب الابواب عروج به کمال روحانیت خرق این حجاب است . تـا انـسان را نظر به خویشتن و کمال و جمالِ متوهم خود است، از جمال مطلق و کمال صرف محجوب و مهجور است؛ و اول شرط سلوك الى اللَّه خروج از این منزل است، بلکه میزان در ریاضت حق و باطل همین است . پس هر سالک که با قدم انانیت و خودبینى و در حجاب انّیـت و خودخـواهى طى منزل سلوك کند، ریاضتش باطل و سلوکش الى اللَّه نیست، بلکه ال ى الـنفس اسـت : مـادر بتها بت نفس شما است.(21 ( قَالَ تَعالى : و منْ یخْرُج منْ بیته مهاجِراً الَى اللَّه ورسوله ثُم یدرِکْهالْموت فَقَدوقَـعأَجـرُه علـى ( اللَّه 22.(هجرت صورى و صورت هجرت عبارت است از هجرت به تن از منزل صورى بـه سـوی کعبه یا مشاهد اولیاء )ع( ؛ و هجرت معنوى خروج از بیت نفس و منـزل دنیـا اسـت الـى اللَّـه و رسوله؛ و هجرت به سوى رسول و ولىنیز هجرت الى اللَّه است . و ما دام که نفس را تعلّقـى بـه خویش و توجهى به انّیت است مسافر نشده؛ و تا بقایاى انانیت در نظـر سـالک اسـت و جـدران شهر خودى و اذان اعلام خودخواهى مختفى نشده، در حکم حاضر است نه مسافر و مهاجر . و در مصباح الشّریعۀ است : قالّ الصادقُ علیه السلام : العبودیۀُ جوهرَةٌ کُنْهها الرُّبوبِیۀُ؛ فَما فُقد منَ العبودیۀِ وجِد فى الرُّبوبِیۀِ، و ما خَفى منَ الرُّبوبِیۀِ أُصیبفى العبودیۀ(23 .( کسى که با قدم عبودیت سیر کند و داغ ذلّت بندگى را در ناصیه خـود گـذارد، وصـول بـه عـزّ ربوبیت پیدا کند . طریق وصول به حقایق ربوبیـت سـیر در مـدارج عبودیـت اسـت؛ و آنچـه در عبودیت از انّیت و انانیت مفقود شود د ر ظلّ حمایت ربوبیت آن را مى یابد، تا به مقامى رسد که حق تعالى سمع و بصر و دست و پاى او شود؛ چنانچه در حدیث صحیح مـشهور بـین فـریقین وارد است.(24 ( چون از تصرّفات خود گذشت و مملکت وجود خود را یکـسره تـسلیم حـق کـرد و خانـه را بـه صاحب خانه واگذار نمود و فانى در ع زّ ربوبیت شد، صاحب خانه خود متـصرّف در امـور گـردد؛ پس تصرّفات او تصرّف الهى گردد؛ چشم او الهى شود و با چشم حق بنگـرد، و گـوش او گـوش الهى شود و به گوش حقّ بشنود . و هر چه ربوبیت نفس کامـل باشـد و عـزّ آن منظـور خـواطر شود، از عزّ ربوبیت به همان اندازه کسر شود و نا قص گردد، چه کـه ایـن دو مقابـل یکدیگرنـد : ( الدنْیا و الآخرَةُ ضَرَّتان 25 .( پس، سالک الى اللَّه را ضرور است که به مقام ذلّ خود پى برد و نصب العین او ذلّـت عبودیـت و عزّت ربوبیت باشد . و هر چه این نظر قوت گیرد عبادت روحـانى تـر شـود و روح عبـادت قـویتر شود، تا اگر به دستگیرى حقّ و اولیاى کمل علیهم السلام توانست به حقیقت عبودیـت و کنـه آن واصل شود، از سرّ عبادت لمحه اى درمى یابد. و در جمیع عبادات - خصوصاً نمـاز کـه سـمت جامعیت دارد و منزله آن در عبادات منزله انسان کامل است و منزله اسم اعظم بلکه خود اسـم اعظم است - این دو مقام، یعنى مقام عزّ ربوبیت که حقیقت است و مقام ذلّ عبودیت که رقیقـه آن است، مرموز است . و در اعمال مستحبه قنوت و در اعمال واجبه سجده را اختـصاصى اسـت که پس از این ان شاء اللَّه به آن اشاره خواهم کرد آداب الصلاة امام خمینى رضوان االله تعالی علیه و باید دانست که عبودیت مطلقه از اعلى مراتب کمال و ارفع مقامـات انـسانیت اسـت کـه جـز اکمل خلق اللَّه محمد صلّى اللَّه علیه و آله بالاصالۀ و دیگر اولیاى کمل بالتّبعیۀ کـسى دیگـر را از آن نصیبى نیست، و دیگران را پاى عبودیت لنگ است و عبادت و عبودیت آنها معلّل است و . جز با قدم عبودیت نتوان به معراج حقیقى مطلق رسید؛ و لهذا در آیه شـریفه فرمایـد : سـبحانَ الّذى اسرى ( بِعبده (قدم عبودیت و جذبه ربوبیت سیر داد آن ذات مقدس را به معراج قـرب و وصول . و در تشهد نماز که رجوع از فناى مطلق است، که در سجده حاصل شده، باز توجه بـه عبودیت قبل از توجه به رسالت است . و ممکن است اشاره به آن باشد که مقـام رسـالت نیـز در نتیجه جوهره عبودیت است . و این مطلب را دنباله طویلى است که از وظیفـه ایـن اوراق خـارج است .......: آداب الصلاة امام خمینى رضوان االله تعالی علیه https://eitaa.com/zandahlm1357