هَا بَعْد ِی وَ أَمَّا الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ فَهُمَا ابْنَایَ وَ رَیْحَانَتَایَ وَ هُمَا سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَلْیُکْرَمَا عَلَیْکَ کَسَمْعِکَ وَ بَصَرِکَ ثُمَّ رَفَعَ ص یَدَهُ إِلَی السَّمَاءِ فَقَالَ اللهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ أَنِّی مُحِبٌّ لِمَنْ أَحَبَّهُمْ وَ مُبْغِضٌ لِمَنْ أَبْغَضَهُمُ وَ سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَهُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَهُمْ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاهُمْ وَ وَلِیٌّ لِمَنْ وَالاهُم. [۱]: . امالی، شیخ صدوق، ص ۵۷۵. (موسسه البعثه) [۲]: . بیانات در دیدار با جمع کثیری از بانوان شهرهای تهران، تبریز، اصفهان، قم...... ۲۶-۱۰-۱۳۶۸. [۳]: . همان. ۱۰-۲-۱-۱-۲- تربیت صحیح فرزندان, شوهرداری و جلب رضایت پدر در عین خودسازی و تقویت ایمان در شرایط سخت زندگی دختری که در کوره ی گداخته ی مبارزات سخت پیغمبر در مکّه متولد شد و در شِعبِ ابی طالب یار و غمگسار پدر بود...... این دختر مثل یک فرشته ی نجات برای پیغمبر؛ مثل مادری برای پدر خود؛ مثل پرستار بزرگی برای آن انسان بزرگ، مشکلات را تحمّل کرد. غمگسار پیغمبر شد، بارها را بر دوش گرفت، عبادت خدا را کرد، ایمان خود را تقویت کرد، خودسازی کرد و راه معرفت و نور الهی را به قلب خود باز کرد. این هاست آن ویژگی‌هایی که آدمی را به کمال می‌رساند. بعد هم در دوران پس از هجرت، در آغاز سنین تکلیف، وقتی فاطمه ی زهرا سلام الله علیها، با علی بن ابیطالب علیه الصّلاةوالسّلام، ازدواج می‌کند، آن مهریه و آن جهیزیه ی اوست؛ که همه شاید می‌دانید که با چه سادگی و وضع فقیرانه ای، دختر اوّل شخص دنیای اسلام، ازدواج خود را برگزار می‌کند. زندگی فاطمه ی زهرا سلام الله علیها از همه ی ابعاد، زندگی ای همراه با کار و تلاش و تکامل و تعالی روحی یک انسان است. شوهر جوان او دائماً در جبهه و میدان‌های جنگ است؛ امّا در عین مشکلات محیط و زندگی، فاطمه ی زهرا سلام الله علیها، مثل کانونی برای مراجعات مردم و مسلمانان است. او دختر کارگشای پیغمبر است و در این شرایط، زندگی را با کمال سرافرازی به پیش می‌برد: فرزندانی تربیت می‌کند مثل حسن و حسین و زینب؛ شوهری را نگهداری می‌کند مثل علی و رضایت پدری را جلب می‌کند مثل پیغمبر! [۱] نمونه ی بعد، مسأله ی همسرداری و شوهرداری است. یک وقت انسان فکر می‌کند که شوهرداری، یعنی انسان در آشپزخانه غذا را بپزد، اتاق را تر و تمیز و پتو را پهن کند و مثل قدیمی‌ها تشکچه بگذارد که آقا از اداره یا از دکان بیاید! شوهرداری که فقط این نیست. شما ببینید شوهرداری فاطمه ی زهرا سلام الله علیها چگونه بود. در طول ده سالی که پیامبر در مدینه حضور داشت، حدود نُه سالش حضرت زهرا و حضرت امیرالمؤمنین علیهماالسلام با همدیگر زن و شوهر بودند. در این نُه سال، جنگ‌های کوچک و بزرگی ذکر کرده اند - حدود شصت جنگ اتفاق افتاده - که در اغلب آن‌ها هم امیرالمؤمنین علیه السلام بوده است. حالا شما ببینید، او خانمی است که در خانه نشسته و شوهرش مرتّب در جبهه است و اگر در جبهه نباشد، جبهه لنگ می‌ماند - این قدر جبهه وابسته ی به اوست - از لحاظ زندگی هم وضع روبه راهی ندارند؛ همان چیز‌هایی که شنیده ایم: «وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّه مِسْکینًا وَ یَتیمًا وَ أَسیرًا إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللهِ» [۲] ؛ یعنی حقیقتا زندگی فقیرانه ی محض داشتند؛ در حالی که دختر رهبری هم هست، دختر پیامبر هم هست، یک نوع احساس مسؤولیت هم می‌کند. ببینید انسان چقدر روحیّه ی قوی می‌خواهد داشته باشد تا بتواند این شوهر را تجهیز کند؛ دل او را از وسوسه ی اهل و عیال و گرفتاری‌های زندگی خالی کند؛ به او دلگرمی دهد؛ بچه‌ها را به آن خوبی که او تربیت کرده، تربیت کند. حالا شما بگویید امام حسن و امام حسین علیهما السلام، امام بودند و طینت امامت داشتند؛ زینب علیهاسلام که امام نبود. فاطمه ی زهرا سلام الله علیها او را در همین مدت نُه سال تربیت کرده بود. بعد از پیامبر هم که ایشان مدت زیادی زنده نماند. [۱] ۱۱-۲-۱-۱-۲- احسان به مستمندان، دفاع از ولایت و جهاد برای رسیدن به اهداف الهی در عین برخوردار بودن از حکمت و فرزانگی آن عبادتش؛ آن فصاحت و بلاغتش؛ آن فرزانگی و دانشش؛ آن معرفت و حکمتش؛ آن جهاد و مبارزه اش؛ آن رفتارش به عنوان یک دختر؛ آن رفتارش به عنوان یک همسر؛ آن رفتارش به عنوان یک مادر؛ آن احسانش به مستمندان، که وقتی پیغمبر پیرمرد مستمندی را به درخانه ی امیرالمؤمنین فرستاد که «برو حاجتت را از آن‌ها بخواه»، فاطمه ی زهرا سلام الله علیها تخته ی پوستی را که حسن و حسین روی آن می‌خوابیدند و به عنوان زیرانداز فرزندان خود در خانه داشت و چیزی جز آن نداشت، به سائل داد و گفت «ببر بفروش و از پول آن استفاده کن! » این، شخصیت جامع الاطراف فاطمه ی زهراست. این، الگوست. الگوی زن مسلمان این است. [۲] پس، زندگی فاطمه ی زهرا (س)، اگر چه کوتاه بود و حدود بیست سا