‍ « اغوز » در زبان تبری (مازندرانی) به گردو، اَغوز یا آغوز میگویند. 🔹 به درخت گردو، اَغوزدار میگویند. 🔹به یک عدد گردو، کِل میگویند. اَغوز کِل / اَتّـا کِل اَغوز = یک عدد گردو 🔹 به پوست سبز و اولیه گردو، اَغوز پاس میگویند. 🔹 به پوست دوم گردو که مغز گردو در آن است  اَغوز کِـچِلاب میگویند. 🔹 به مغز گردو، اَغوز چِـکّـه میگویند. 🔹 به گردویی که هنوز از پوست سبزرنگ درنیامده و پوستش را نگرفتند، پاسِـنِه اَغوز یا پاسنده اَغوز میگویند. 🔹 به عملِ پوست کردن و جداسازیِ پوستِ اولیه گردو، تِریک کردن میگویند. 🔹 به گردویی که زیاد بالای درخت بماند طوریکه پوست اولیه آن باز شود و خود گردو از داخلش معلوم باشد، پوکِّـه اَغوز یا هَپوکِّه میگویند. 🔹 به پوسته‌های اولیه گردو که سبزرنگ است و از تعداد زیادی گردو جدا شده و یکجا تلنبار شده، اَغوز تَـلِـه پاس میگویند. 🔹 به مغز گردویی که راحت و بطور قالبی و یکسره از داخل پوست جدا میشود، غاز میگویند. 🔹 به گردویی که مغزش راحت از داخل پوست بیرون نمیآید و لابلای پوست گیر میکند و خرد میشود، کوجِ اَغوز میگویند. 🔹 به گردوهای خیلی گِرد، روکِّـل میگویند. 🔹 به گردوهای بزرگ و درشت، پَپ‌کِل میگویند. 🔹 به گردویی که از پپ‌کِل کوچکتر و از روکِل بزرگتر باشه، دوش‌دار میگویند و تفاوتش با روکل در اینه که روکل خیلی گرده و قسمت دو طرف بالا برآمدگی نداره ولی دوشدار همانطور که از اسمش پیداست کمی دوش (کول) یا برآمدگی دارد. 🔺 در قدیم، چون برنج‌ها اغلب اوایل مهرماه/ پَییز، پاییز ماه جمع‌آوری میشد و چون دستکش گذاشتن به دست مد نبود، کشاورزانی که میخواستند