آذرخش
بسمه تعالی جوانه های سبز و نغمه های سرخ! پانزدهم اسفند را پشت سر نهادیم و به حق و به راستی که روز نامه و ها، روز کاری را به گرمی پاس داشتند. هر ای که از دل خاک بر می خیزد، نوید بخش استمرار است. ما از دل طبيعت ، برخاسته ایم و در دل همین طبیعت‌ ، به جاويدان فروخواهیم رفت... ناگفته پیداست که طبيعت ، میدان رشد آدمیان بوده و انسان در گرو سالم، درآمیختن با طبیعت است. هر درختی که به تیغ مُصلِحان یا به تبر قاچاقچیان سر بر زمین می افکند زنگ خطری برای تعادل و است!!! اینک پای این پرسش پُر پاسخ به میدان باز می شود!! آیا جوانه های سبز و ضعیف، نوید بخشان جریان حیات در رگ های طبعیت اند؟؟ چرا کمتر کسی از فرزند آوری لب به سخن می گشاید؟؟ و چرا رسانه ها از این قصه پر غصه، ای غفلت شکن پخش نکرده و نمی کنند ؟! انگار نه انگار که در سایه شوم تغذیه ناسالم و سبک زندگی نادرست ، شنیدن صدای گریه برای بخش قابل توجهی از جوانان ما یک آرزو شده است، یک شبانه و شیرین که با دميدن صبح تلخ می شود!! 😔 مگر نغمه های یک نوزاد نوید بخش زندگی نیست؟! گویا باور نداریم که نوزاد، جوانه ی سبز کوچکی است که در کنار درختان سالخورده، از قلب زمین سر برآورده است و فریاد «» سر می دهد!! عجیب است که دغدغه‌ ای، بدین در چشم روزنامه ها و رسانه ها آمده است؟! گویا منافعی برای آنان در پی ندارد!!! جان فدای فرزانه انقلاب که اگر پانزدهم اسفند، هرساله نهال به دل خاک می سپارد از نهال های حیات غافل نمی شود و مداوم بر طبل فرزند آوری کوبیده و می کوبد. صد بوسه و سپاس بر این دیده بان فرهیخته. باید از ایشان آموخت و در مسیر ترغیب و تشویق فرزند آوری گام برداشت. گذشته از های وحشتناک و سرسام آور درمان های ناباروری، ما نیازمند مبانی فکری و باور هایمان هستیم!! باوری که بچه را نان بداند نه نان خوار!! اندیشه ای که بچه را نور چشم بپندارد نه بر دوش.... عقیده ای که بچه ها را عصای دست ببیند نه عمر و آرامش!! این دل از آینده هراسان است! آینده ای که عمه، عمو، خاله و دایی مفهومی ندارد و تک فرزندی، فرزندی و بی فرزندی، جولان خواهد داد! برخی بر این باورند که اگر چرخ اقتصاد به دقت و عدالت بچرخد این نابسامانی جمعیتی به خواهد رسید. باری، این سخن برهنه ی از حقیقت‌ نیست اما تمام و کامل هم نمی باشد!! وقتی که چندین و چند سال، مردم در تنگ دستی گرفتار آیند، رفته رفته روحیه خواهی، طلبی و مسئولیت ناپذیری در دل های سرد شان ریشه می دواند آنگاه فقط به خود می اندیشند! و در پی تحصیل آن منافع، دشمنان را پوست می کَنَند و دوستان را !!! منافعی که بیشترین را دارد و کمترین !! خوشبختی خود را در گرو درهم و دینار می بینند و نغمه های شبانه نوزاد را نخواهند داشت!! کوتاه بگویمت :من نگران این نگرشها هستم!!! اگر پازل جامعه بر آن نقشه چیده شود حتی رفاه اجتماعی و بهبودی نیز بر زخم جمعیت نخواهد بود!! مگر ندیده ای که ثروتمندان اولاد را دارایند؟!! و خدا روزگارت را به سلامت دارد.... @zarakhsh
83 مشاهده