🔹امروز،کتاب،همچون گذشته،بردگی حرم ملا و حکیم نیست. یک ماده خوراکی روزانه و جزیی از مایحتاج عمومی خانواده ها است و هر که به خانه باز می گردد-اگر کسی است که در قرن خود زندگی می کند-کتابی یا مجله ای را، به همان گونه که نان، گوشت، میوه و نوشیدنی، همراه دارد جامعه ما هنوز از فاجعه بی سوادی رنج می برد و با سوادان نیز نیاز به کتاب را کمتر احساس می کنند و حتی تحصیلکرده های سطح عالی در هر دو فرهنگ قدیم و جدید ما در چهار چوب تنگ متون ثابت درسی غالبا محبوس اند.و خود را از مطالعه کتب متفرقه بی نیاز می یابند و در نتیجه کتاب نتوانسته است به آزادی پر و بالی بگشاید و از زندان کتابخانه های رسمی و شخصی و دنیای کوچک"خواص" به کوچه و بازار و کارخانه و مزرعه آید و پوششی فلزی در سراسر اجتماع ایجاد کند. 🔹پیدا است که غیر از این عوامل فرهنگی و تربیتی عامل فشار اقتصادی را نیز باید برآن هاافزود. 🔸کمی درآمد،افزایش مدام و سریع قیمت ها و بویژه هجون تصاعدی مصرف های لوکس و تجمل پرستی های تقلیدی تحمیلی و عقده گشایی های عقب ماندگی،که هرکس را در زیر آوار "زندکی دروغ"گرفته است جایی برای کتاب نمی گذارد. 🔸چه چنین کسی که از نظر اقتصادی قربانی قسط و قرض است و از نظر روحی از یک کراوات ابریشمی بیشتر لذت می برد تا یک کتاب فلسفی یا حتی دیوان شعر، و از نظر شخصیت انسانی و فکری همچون مرداری شده است در چنگ و دندان حرش و افزون طلبی و سگ دوی و جوش و خروش ها و التهاب ها و زرنگی ها و جاپلوسی ها و تظاهرها و محافظه کاری ها و توسل و تقرب هل و ترس ها و دلهره ها و غم های همه حقیر و همه پلید "اهل کتاب" نیست. 👤دکتر علی شریعتی 📚 چه باید کرد @zarrhbin