هان خُبه گفتم بی بِرِم بازی کنِم هان خُبه گفتی گفتم کمی طنازی کنِم هان خُبه گفتی گفتم کموگی عشوه برام نسخه نوشتن شاید گِه همو راضی کنِم هان خُبه گفتی زنبورِ عسل پیش تو شهدُش تَخِه رو نیس یگبار بی عسل‌سازی کنِم هان خُبه گفتی خیلی هوسُم بود یکی نَرموگ جگرُد شَم گفتم بی تیله بازی کنِم هان خُبه گفتی والله بُخدا گُمبه‌ی دل گَرمه دُ گیرا دولّوگ بی عاروس بازی کنِم هان خُبه گفتی نازُد مِخَرَم هچّی باشه، هچّی بگی تو حکمِ دل خود قاضی کنِم هان خُبه گفتی شوتاب و سه چار من غمِ دل، این دِگه زوره گفتم بی پاسور بازی کنِم هان خُبه گفتی 📚 وَختی گِه دِلُم خَش بود ✍ 📌سلام و ارادتمندم، همین اول بِگَمُدون دکتر مردانی گفته: دو سه ماه دِگه مردم زورِ دل کُنَن و تحمل؛ ماسک زدن و فاصله گذاری هم یادشون نَره در ضمن هادرِ خودشون و دور و بَریاشون مخصوصاً بچُگا و پیرگُا باشَن تا کرونا نگیرَن واکسنِ کرونا هم حتماً میاد. پس مَخلصِ کَلوم پروتُکلا و ماسک‌زدن یاددون نره، تا ببینم روزگار چچی قِسمتون کرده؛ در ضمن این رو هم بِدونی آدمیزاد به امید زنده هه... راسّی دلِ خَشِ اوروزا، همین گِه توئسون مِشد و مَدرسا تعطیل، بچا یَخَرشون مِرَفتن کلاسای توئسونی، یَخَره هم گِه حوصله کلاس رفتن و اینا نداشتن، مِرَفتَن درِ دُکونا شاگردی مِکردَن، دخترگُا هم خُو تکلیفشون همیشه معلوم بود پشتِ غالی وَرِ دل مادر یا خونه همسیا وَرِ دلِ خانمِ همسیه... آخ یادش بخیر، ما خُو همیشه مادرون غالی داشت، همین گِه صُب مِشد و هنوز من و آباجی بالِ بون توو پَشه‌بند خوابیده بودِم، اِقدری شَخ برپاکی مِزَد گِه همه بون مِلَرزید، واشِ صَدِ بَرپاکی‌اُش حالیون مِکِرد، گِه دِگه خُوء بَسه، خلاصه واشِ صورتِ نَشُسه و نونِ نَخورده دو مِکردِم پایین و پشتِ غالی، مِدونی چرا؟ خاطیری اگه دور مِرَفتِم اولین جمله‌‌ای گِه مادرون پیشون مُگُف این بود: دخترُگی، صَبا جیز مُوخِی :( خلاصه ما واشِ ترسِ اینگه بی‌جیز خونه‌ کسی نَفرِسَّنون و توو ریشِ پی‌یَر و مادر نَمونِم، غالی مِبافتِم (: ولی اینَم بِگَمُدون، یَگ وَختی اعتراض هم مِکردِم و پیش مادر مُگفتِم: ما فقط جیز مُخُون، پُسَرگُا زمین و موتور نَمُخوان؟!!، گِه مادر هم دورُش بِگَردَم هیش وَخ جوآبون نَمِداد فقط چینا شَخ‌تر پایین مِکَشید، یَنی: هیچی نَگی فقط غالی بِبافی... راسّی اوروزا بَچای کوچه ما سَرشون نَمِشُد تضادِ طبقاتی چچیه؟ شِکافِ طبقاتی و پول و اینا اصاً بَراشون معنی و مفهوم نداشت، همین‌ خاطیری خوش و خُرَّم واشِ هم خاله‌بازی، خونه‌بازی، سِغشت‌بازی مِکِردَن. یادُم نَمره اوروزا بَچایی گِه عاروسَکُُگ نداشتن، آجرِ گری وَرمِداشتن و واشِ یَکی تِکه گچ یا ذغال بَراش چَش و ابروئُگ مِذاشتن، یَکی تِکه جُل هم مِپیچوندَن دورُش به عنوان پِرَنِ عاروسَک و واشِ همون آجر نقشِ مادر رو بازی مِکردَن، چِقه خَش بود. حالا نَمدونَم واشِ "سیندرلا" و "باربی" بازیِ بَچا مزه‌ی اوروزا مِده یا نه؟! ... خلاصه تا اینجِ رو داشته باشی تا بَرادون از بازیا و سرگرمی‌یا و خاطراتِ اوروزا و این‌روزا بیشتر بِگَم و بنویسَم، تا بفهمی ما چه نسلی بودِم گِه هر روز باس خودون رو واشِ زمونه به‌روزرسونی و هَمرِ کُنِم راسّی مِگی مادرِ پیرِ فلک دِگِه بچای خوبی مثِ ما بَرِ داشته باشه یا نه؟! فعلاً. یاحق، التماس دعای فراوون. 🌹 @zarrhbin