#دورهمی_اردکانی_ها اُتُلُگ هندونه‌ی قلبُم شتُرُگ کِردی و خوردی اَرّادُگِ دل، باز اُتُلُگ کِردی و بُردی یادُم نَمِره او روزی با دشمنِ جونُم دل خَش بودی و هَمرِیِ هم تُخمه مُخوردی اون نِگبَتِ آشغال یَکسی گُف گِه پِلَشته گفتن دِره بَخچُد مُخونه آوازِ کُردی من با چه امیدی پَسین از خونه بِرَم در پام پیش نَمِره بَسکی گِه قلبُم تو فِشردی اِمبار اَگه دیدَم واشِ اون شَملَخ عنتر خوش بودی و بَخچُد مِزنه چَچه‌ی کُردی نَعرَم مِشه اون نَعره‌یِ شیرای توو جِینگَل چَئغو مِکَشم یَختی نَگی گِه چِقه غُدّی بیت یَکُم از محمودُ گه بچه‌ی شوتاب شوتاب بِرَوُو، باج کسی خونه نَبُردی 📚 وَختی گِه دِلُم خَش بود ✍ #استاد_محمدرضا_دهستانی_اردکانی 📌سلام و ارادت، همین اول مُخوام یَکی گیله کُنَم دَسِّ اون دُزّایی گِه پسینای بلند میانُ چارتا پنج‌تا خونه‌ی مردم رو یَگبارگی خالی مُکُنَن و مِرَن و رَدّی هم از خود جا نَمِذارَن. فقط بی‌شَرفا، شِما گِه غیرِ پول و طِلا هیچی دِگه پَسندُدون نیس، چرا اِقدَر خونه‌ی مردم رو هَم‌مِریزی؟!، آخه، شیشه‌شِکسّنا و قفلِ دَر کشیدَنادون یَگ‌بَر، این خونه هم رِختَنُدون هم یَگ‌بَر... راسّی وَختی هم مِگی چرا اِقِدَر توو شهرِ ما دُزّی مشه؟! یکی جوآبُد مِدَن گِه این دُزّا راهگذری میان اردکون و یَخره چیزی مِدُزَّن و مِرَن، قربونِ فقط یَخَرُگ چیزی مِبُردَن گَفی نبود و مِثِّ کرونا خود مِذاشتِم، ولی بی‌همه‌چیزایِ بی‌شرفِ لامصب از موتور گِرونِ بَچون گرفته تا پِسه گُلِ گَلِ درختِ آغ‌بابابون تا انگوشتَرُگ طِل مادرون گِه وَختِ نماز دَرُش میاره تا وضو بگیره هم مِبَرَن، فقط مونده خودون رو بِبرَن! وَختی هم گیله مُکنی، مِگَن راهگذری بودَن! شِما کُلاهِ خود رو قاضی کنی این جوآب من گِه زندگیم را توو این گرونی بُردَن، هِ؟، ولی واشِ همه این گَفا اِقدَری دلون خَشه گِه دیشو توو خبرا خوندِم یازَتاشون گرفتارِ پلیسِ اردکون شُدَن؛ بِگذَرِم.... دلِ خَشِ اوروزا، اوروزا گِه بَچا کُوش پا نِمِکِردَن و پابِرَنه توو کوچای خاکی، بازی مِکردَن و یکی چوغ پَشه‌بند مِشُد اَسبُشون، شاد بپرسی چطو؟ وایسی حالا مِگُمُدون: اوروزا مِثِ حالِ نبود گِه بَچا موتورُگ و اسکوتر شارژی داشته باشَن و قَدِ خیابونا سوآر شَن، اون زمونا بَچُگا یکی چوغ وَرمِداشتن و مُلُش یَکی طِناف مِبَسَّن وسطِ پاهاشون مِذاشتَن یا علی مدد وَر دورِ کوچا بازی مِکِردَن، جالبه گِه بَضی وَختا واشِ همین اَسبا، مسابقه هم مِذاشتَن و هر که دُواُش بیشتر بود برنده مِشُد. راسّی بعدِ مسابقه، سه چارتا خطِّ موازی واشِ این چوغ سوآری بَچا توو کوچا نَقش مِبَس...(اوروزا نهضتِ اِسفالت خُو جایی نبود که کوچا و خیابونایی گِه اِسفالتِ خَش داره، دوباره بِیان اِسفالت کُنَن و یَکی کوچه‌ هم که واشِ اِسفالتِ داغونُش دِره پدرِ لاستیکای ماشین مردم رو در میاره اَصاً دور و بَرُش نَیان!، اوروزا باس نامه مِنوشتی و شیرُگ تا پِیرُگِ مَلّه همه اِمضِ مِکِردَن اُوَخ قرعه به نامِ کوچَدون مُیوفتاد و میومَدَن اِسفالت مِکِردَن تازه پولِ خَشُد هم مِسوندَن ولی خداییش روو برنامه و حساب بود) یکی دِگه بازیی گِه بَچا اوروزا مِکِردَن، اُتُلگ بازی بود گِه خَرجُش یکی اَرادُگِ کهنه‌ی موتور پی‌یَر بود و یکی تِکه مَره‌ی خشکِ درختِ پِسّه گِه بِزَنی بَر اُتُلگ و دُواُش کُنی و خودُد هم رَدُّش بِجِّی، اینَم بِگَمُدون هنوز شهرایی هَسَن توو کشورون گِه مثِ اوروزای ما زندگی مُکُنَن و از چَرخُگ و اسکوتر و موتورُگ برقی اونجا خبری نیس... راسّی بَضی بَچا همین قَد اُتُلُگ‌بازی بَسُشون نبود، بلکه اِقدَری توو شهر مِگشتَن تا لاستیکای گُنده و تَخه‌نروی تَرَکتور پِیده کُنَن، آخه لاستیکای تَرَکتور جون مِداد که یکی وسطش خود رو بَن کنُه و یکی دوتا دِگه بچا هم هُلُش بِدَن و همه کِیف کُنَن، اینا گِه من مِگَم واشِ جُف چَشای خودُم دیدَم گِه بَرادون تَریف مُکُنَم... راسّی بَچای حالا مِبینی مِرَن توو تَبلِتاشون و بوگاتی و بِنز و بی‌اِم‌وِ مِخَرَن و سوآر مِشَن! بعدُش گِه از توو بازی دَر مِیان، گیرِ پِی‌یَرشون مِدَن گِه چرا ماشینُد پرایده؟!! :( پِی‌یَرُگ هم بنده خدا تنها جوآبی گه مِده اینِه: توو این دوره و زمونه همین کُل هم بابا غنیمته (: فعلاً بَرِ این هفته‌ بَسه، هادرِ خودُدون و نورِ چَشمادُون باشی، الهی به حقِ آبروی باقرالعلوم که شکافنده‌ی علوم بود حالِ دگِه این کرونا هم بمیره تا روزگار از نو، نو بِشه؛ یاحق، التماس دعای فراوون. #سه‌شنبه_بخیر🌹 #ماسک_بزنیم✅ @zarrhbin