سلام. غزلی ازوحدت کرمانشاهی، (طهماسب‌قلی بن رستم کلهر کرمانشاهی ( ۱۲۰۴ کرمانشاه -۱۲۶۲ تهران) متخلص به ‌،وحدت کرمانشاهی، ملقب به افصح‌المتکلمین، عارف و شاعر عصر قاجاریه ): هرکه از تن بگذرد جانش دهند          هر که جان در باخت، جانانش دهند هرکه در سِجنِ ریاضت سر کند                 یوسف آسا مصر عرفانش دهند هرکه گردد مبتلای درد هجر                       از وصال دوست درمانش دهند هرکه نفس بت صفت را بشکند                   در دلِ آتش، گلستانش دهند هرکه بر سنگ آمدش مینای صبر             کی نجات از بند هجرانش دهند؟ هر که گردد نوح عشقش ناخدا                     ایمنی از موج طوفانش دهند هرکه از ظلمات تن، خود بگذر                       خضرآسا، آب حَیوانش دهند هرکه بی سامان شود در راه عشق           در دیار دوست، سامانش دهند هرکه چون (وحدت) به بیسو راه یافت         سرّ “القلب عرش رحمانش” دهند التماس دعا- فتاحی رضا سِجن= زندان القلبُ عرشُ الرحمن= قلب عرش خداوند است. بحارالانوار= قلبُ المومن عرشُ الرّحمن @zarrhbin