! بعضی‌ها که همواره میزان رفاه‌‌ ایران را با یَمن‌ و سومالی مقایسه می‌کردند و میزان امنیت ما را با سوریه، اکنون میزان‌مشارکت در انتخابات ایران را با فرانسه و سوئیس مقایسه‌ می‌کنند! آیا به راستی، نوع خاموشان انتخابات‌ ما با اروپا، قابل مقایسه‌است؟ آیا مسئولان اروپایی انتخابات کشورشان را صحنه جنگ مسیح و شیطان! می‌دانستند؟ آنها نه انتخابات خود را رفراندوم دین و نظامشان می‌دانند.نه‌سکوتشان را حرام شرعی. اما در جامعه‌ ما که جز مردم، سرمایه‌ دیگری ندارد، و برایش "هزار‌دوست کم است و یک دشمن بسیار"، در جامعه‌ما که "ملتِ‌همیشه در‌صحنه‌" به آسانی کنار نمی‌کشد مگر آن‌که کنارشان بزنند.در جامعه‌ ما که"خانه‌نشینان" را "لشگر دشمن‌"می‌دانند. در جامعه‌‌ ما که "در صحنه بودن" آن‌چنان مقدس است که می‌گویند:"اگر امروز در صحنه نباشی فرقی نمی‌کند که یک عمر به نماز ایستاده باشی یا به شراب نشسته باشی"(!) رای ندادن هرگز مانند سوئیس نیست.سکوت در این جامعه تفسیر دیگری دارد.سکوت در این میدان، سرشار از سخن است. اما آیا کسی سخن‌خاموشان را‌ می‌شنود؟ کسانی‌که رای ندادن را حرام شرعی و موجب کفر خواندند و "سکوت هر مسلمان را خیانت به قرآن" دانستند، چگونه پس از انتخابات، از کنار نیمه خاموش ایران خاموش و بی‌اعتنا می‌گذرند؟ و چگونه سکوت نیمی از ملت و دوسوم پایتخت را به هیچ نمی‌گیرند و به همین‌سادگی آن را به حساب "اروپایی شدن" می‌گذارند؟! ۱۴۰۰/۴/۳ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 اینستاگرام: seyed_zeinolabedin_safavi