✅کربلایی احمد میرزا حسینعلی تهرانی: 🔻یک صفت عجیبی که در شیخ (رجبعلی خیاط) ظاهر بود و در کمتر کسی دیده می شد این بود که اگر کسی را در حال معصیت می دید در گوشه ای می نشست و ساعت ها به حال وی گریه می کرد و پیش خدا ریش گرو می گذاشت تا شاید خداوند از سر تقصیرات آن شخص بگذرد. 🔻زمانی عملکرد خلق الله را می دید دلش می سوخت و گریه کنان می گفت: 🔹رفقا! این میوه های توحید را ببینید که چگونه در دام دنیا می پوسند؟ 🔻صفت او در خدمت به فقرا عجیب بود. همین مقدار بگویم که شب ها از فکر فقرا بی خوابی می کشید. 🔻بارها و بارها می دیدم که به خاطر مردم گریه می کند و برای رفع حاجاتشان چلّه می نشیند. 📚(رند عالم سوز، ص 40) ┄┄┅┅┅❅🌷❅┅┅┅┄┄ http://eitaa.com/joinchat/1384120320C0415c1301e