📖✨إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ ۖ وَإِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيم (118 - مائده) ⚡️اگر آنان را عذاب کنی باز (خدایا) همه بندگان تو هستند، و اگر از گناه آن‌ها درگذری باز توانا و درست کرداری! ♦️این آیه سخن حضرت عیسی مسیح (ع) با حضرت حق‌تعالی در مورد امّت خویش است که در مورد او دچار گمراهی شده‌اند. ♦️آنچه بسیار عجیب است این‌که در انتهایِ آیه فوق عبارت "الْعَزِيزُ الْرَّحیم" نیاورده است که اشاره به رحمت خداوند در مورد کسانی کند که در مورد حضرتش دچار کفر و شرک شده‌اند، بلکه اشاره به "عَزیز و حَکیم" بودن حضرت حق‌تعالی دارد، یعنی خداوند برخی گناهان را هم از روی حکمتی می‌بخشد که ما از آن غافلیم و شاید حکمتش این باشد که آنان از روی عمد در گمراهی نیفتاده‌اند. 💥در قنوت نماز بهتر است این آیه را در حق خود چنین بخوانیم: ✨💎✨ٳلهی وَ رَبِّی إِنْ تُعَذِّبْی فَإِنَّی عِبَدُكَ ۖ وَإِنْ تَغْفِرْ لِی فَإِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ 🌟خدایا! پروردگارا! اگر مرا برای گناهانم عذاب کنی، من بندۂ تو هستم (و بنده در دست مولایِ خود اسیر است و تو بر اسیر خود رحم می‌کنی) و اگر مرا بیامرزی تو عزیزی (بخشیدنِ من از عزت و جلالِ تو نمی‌کاهد) و بر حکمت اموری که انجام می‌دهی واقف هستی! (خدایا!می‌دانی من هم به عمد، نافرمانی تو نکرده‌ام بلکه گناهانِ من از روی جهل‌ام بوده است)