محمد زمانی قلعه : نگاه کردن ما در اینجا به گونه ای است که فقط از یک طرف می بینیم و طبق عادت فقط در یک جهت (سمت جلوی جمجمه مان) را آنهم کمتر از 180 درجه می بینیم اما پشت سرمان را به میزان بیشتر از 180 درجه نمی بینیم. در آنجا نگاه من اصلا محدودیت نداشت، یعنی من در هر آن، تمام جهتها و زاویه ها را می دیدم. یعنی دورتادور خودم که در زاویه ی افقی 360 است را می دیدم . و حالا این 360 درجه را در تمام زاویه ها بچرخانید .... من تمام زوایای گرد خودم را همزمان با هم می دیدم و نیاز به این نداشتم که مثل این دنیا برای دیدن چیزها سرم را به اطراف و به سمت این چیز و آن چیز بچرخانم. در یک جمله خلاصه می توانم بگویم اگر یک کره ی شیشه ای را فرض کنید که شما در مرکز آن قرار گرفته اید و بنا به فرض اگر تمام سطح آن کره ، سطح چشم شما باشد آنگاه چگونه می دیدید؟ خب معلوم است.همه ی جهات را به طور کامل. یعنی بسیار بیشتر از 180 درجه را. در واقع بی نهایت درجه را می دید. من در آنجا به همین صورت می دیدم. به علاوه ی اینکه مثل این دنیا نبود که فقط پوسته و رویه ی اشیاء را ببینم. بلکه جلو و رویه و درون و پشت هر چیز را هم می دیدم و بنابراین تا بی نهایت آن عالم، هیچ چیزی مانع نگاهم نبود. و فقط به یک چیزی توجه کنم تا آن چیز از بین تمام موجودات عالم برای من برجسته و نمود داده شده و بلادرنگ با تمام جزئیات درونی و بیرونیش و کل واقعیات وجودی و سرگذشتش برای من عیان و ارایه میشد و به محض توجه کردنم به آن، بدون صرف زمان و با تفکر و تامل، همه چیزش و تمام اطلاعاتش به طور جامع و کامل در اختیلرم قرار می گرفت به گونه ای که من کاملا درباره ی آن مدیده به اشراف و اطلاع کامل میرسیدم و نیاز به هیچگونه توقف و توجه بیشتری روی آن نداشتم که چیز بیشتری درباره اش بدانم. زیرا همه ی آنجه که از زمان شکل گیریش تا الان وجود داشت کاملا عیان و آشکار فهمیده میشو و من میگرفتم. در واقع میتوانم بگویم که ما در این دنیا بر مبنای حس بینایی این دو حالت زیر را داریم: 1- نگاه کردن توسط چشم من 2- دیده شدن توسط پدیده ها اما در آنجا دو حالت زیر جایگزین موارد فوق شده بود: 1- توجه کردن توسط من (به جای نگاه کردن) 2- ارائه اطلاعات از سوی پدیده ها (به جای دیده شدن ) برنامه پرطرفدار زندگی پس از زندگی http://eitaa.com/joinchat/2599157794Cd132efc1d5