(۱) 🚨 توجه به ضرورت امر خودسازی ✅حضرت علی علیه السلام در حدیثی می فرمایند: (مَن نَصَبَ نَفسَهُ لِلنَّاسِ امامَاً فَلیَبدَا بِتَعلیمِ نَفسِهِ قَبلَ تَعلیمِ غَیرِهِ) هر که خویش را برای راهبری مردم نصب نموده است،باید پیش از تعلیم دیگران به تعلیم خویش بپردازد. «نهج البلاغه،ص480» 🔷یکی از اموری که دانستن آن بر مربی و معلم لازم است اهمیت امر خودسازی، تهذیب و تادیب نفس است؛ چرا که اگر قرار است مربی هدایگر و راهنما باشد باید خودش هدایت شده و ره یافته باشد. پس امر مهمی که یک معلم یا مربی باید به آن توجه داشته باشد، مبادرت به امر و اصلاح نفس خویش پیش از پرداختن به دیگران است و اساساً عقل سلیم نیز حکم می کند که چون هر کس دارای حب ذات است و خویش را دوست دارد به تربیت و تأدیب خود پیش از دیگران توجه نموده؛ ✅حضرت علی(علیه السلام) در حدیثی دیگر می فرمایند که: (لا تَشتَغِل بِوَعظِ غَیرکَ ما لم تَشتَغِل اوَّلاً بِوَعظِ نَفسِک) تا نخست به موعظه خود نپرداخته ای، به موعظه دیگران مپرداز. «مجموعه ورام،ج1،ص238» و نیز در حدیث قدسی آمده است: خداوند متعال به بعضی از انبیای بنی اسرائیل وحی فرمود: خود را موعظه نما و اگر خود پند گرفتی، آنگاه به موعظه مردم بپرداز و گرنه از من حیا کن. (مجموعه ورام،ج1،ص239) پس باید توجه داشته باشیم که اگر بدون تهذیب نفس به اصلاح فرزندان و متربیان بپردازیم ممکن است ناخواسته باعث افساد آنها بشویم. 📚 گزیده‌ای از اخلاق تدریس (امیدواریان) 🏷 👇 🆔 @ziaossalehin_ir