🚨 ده پاسخ به یک سؤال مهم
↩️ چرا باید کار فرهنگی کنیم؟
1⃣ قسمت اول
🔻 اگر در میانه راه هستید و گاهی برای ادامه مسیر دچار تردید می‌شوید و اگر دوست دارید این جبهه را تقویت کنید و دوستان‌تان را برای انجام کار فرهنگی ترغیب نمایید، پاسخ به این سؤال مهم و اساسی را حتماً به‌خاطر بسپارید و بارها در ذهن‌تان مرور کنید.
1⃣ اول:
برخلاف بسیاری از دردهای بشر "درد دین" داشتن از معدود دردهایی‌ست که به انسان آرامش روانی و لذت معنوی می‌بخشد. درد دین داشتن از جمله دردهای مسری و واگیردار است پس اگر طبق روال و در مسیر درست دنبال شود اول از همه، اعضای خانواده را گرفتار می‌کند.
وقتی کسی کار فرهنگی کند، فضای خانه و خانواده او از معنویت آن نور می‌گیرد، هدف‌ها متعالی می‌شود، همسر هم‌سنگر می‌شود و فرزند رزمنده جبهه فرهنگی و ادامه دهنده راه پدر و مادر.
هر کس بیشتر در این جبهه ثابت قدم بماند در تربیت فرزندان صالح مؤفق‌تر خواهد بود و چه بسیارند کسانی که از کم‌کاری در این عرصه خسارت‌های جبران‌ناپذیری دیده‌اند.
2⃣ دوم:
یک‌بار امام راحل رحمةالله علیه در دیدار با دبیران پرورشی توصیه‌ای بدین مضمون فرمودند که فکر نکنید این دانش آموز ده، یازده ساله پسر فلان کشاورز یا مغازه‌دار و آسیابان روستاست بلکه تصور کنید این نوجوان وکیل آینده، وزیر آینده و یا فلان مسئول خواهد بود.
حالا ما از وزیر و وکیل شدن افراد هم که بگذریم و در سطوح پایین‌تر به موضوع نگاه کنیم کمک به تربیت دینی جوان و نوجوانان این مرز و بوم، کمک به تربیت شهروندان آینده جامعه و همسایگان دیوار به دیوار خود ماست.
آیا تا به‌حال از صدای بلند نوار ترانه خانه همسایه و یا فساد و بی‌بند و باری اطرافتان ناراحت نشده‌اید؟ یادتان باشد که ناراحتی در این باره به‌تنهایی مشکلی را حل نخواهد کرد بلکه باید تصمیم بگیرید از همین امروز برای فردای خود و فرزندان‌تان همسایگان خوبی تربیت کنید.
3⃣ سوم:
حتماً شنیده‌اید خیلی از بزرگترها که امروز از نمازگزاران جدی و پروپا قرص مساجد هستند، مسجدی شدن خود را مدیون پدربزرگ یا مادربزرگ پیرشان می‌دانند که در کودکی دست آنها را می‌گرفت و با خود به نماز جماعت می‌برد.
👌 کار فرهنگی یعنی همین؛ به همین سادگی
فراموش نکنید تربیت دینی در فضای غیررسمی مفیدتر و اثرگذارتر است پس تا فرصت هست درست مثل مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها به تجارت پر سودی دست بزنید که تا قیام قیامت خوشه‌چین ثمرات بی‌مثالش باشید.
4⃣ چهارم:
در آموزه‌های دینی خطاب به ائمه اطهار علیهم‌السلام می‌گوییم: "اشهد أنّک جاهدت فی الله حق جهاده" آیا تا به حال فکر کرده‌اید معنای این جمله چیست؟
یعنی: شهادت می‌دهم به درستی‌که شما حق جهاد در راه خدا را به جا آورده‌اید.
و حتما یادتان هست که بارها در زیارت‌نامه‌ها، به امامان معصوم علیهم‌السلام خطاب کرده‌اید که ای بزرگواران: "داعی الی الله"، "داعی الی سبیلک" و "داعی الی دینک" هستند، یعنی آنها دعوت کننده به خدا، راه خدا و دین خدا هستند.
دوستی می‌گفت: گسترده شدن سفره روزی بی‌کران هدایت عاشورا و بساط کربلا که کار امام حسین علیه‌السلام و یارانش بوده، ما برای کمک به این جبهه چه کار کرده‌ایم؟
اصولاً قرار نیست داعی الی الله بودن امامان معصوم علیهم‌السلام را آن دنیا پای ما بنویسند بلکه ما نیز موظفیم کاری کنیم که نکند در حق "جهاد در راه خدا" کوتاهی کرده باشیم.
5⃣ پنجم:
قبل از انقلاب برای تربیت دینی فرزندان به حاکمیت و دستگاه‌های آموزشی و حتی مدارس امیدی نبود و هر کس دلش می‌سوخت خودش کاری می‌کرد. مسجد، هیأت و تکیه محل؛ کانون اصلی تربیت جوانان و نوجوانان محسوب می‌شدند و نتیجه آن شد که نسل انقلاب و دفاع مقدس رشد کردند و تربیت شدند.
🔹 اما کم‌کم دچار روزمرگی و تکرار شدیم، از عمق به سطح آمدیم و رسالت‌های تربیت دینی فرزندان‌مان را به‌عهده مسئولان دستگاه‌ها و ارگان‌های حاکمیتی گذاشتیم و از قضا کمی دچار خسران شدیم.
🔹 به‌تدریج فرهنگ‌سراها رقیب مساجد شدند و معلم و عموها و خاله‌های تلویزیون و کاپیتان تیم ورزشی جای مربی را گرفت.
#کار_فرهنگی یعنی تربیت نسلی مشابه نسل اول انقلاب و رزمندگان دوران دفاع مقدس.
ادامه دارد...