✨❧🔆✧﷽✧🔆❧✨ 🔎 #ترنم_وحی 📖 الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللهِ أَلاَ بِذِكْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» 📖 آن‌ها كسانی هستند كه ايمان آورده‌اند و دل‌هايشان به ياد خدا مطمئن و [آرام] است؛ آگاه باشيد تنها با ياد خدا دل‌ها آرامش می‌يابد.(رعد ۲۸) 🔺یکی از اثرات ذكر، اطمينان دل و قرار و آرامش جان است؛ 📝 واژۀ قلب از ریشۀ «تَقَلُّب» و به‌معنای واژگون‌شدن است. جان و روح آدميان قلب است؛ يعنی وجود ما مدام در حال زيروروشدن است. ✨نبی مکرم اسلام ﷺ فرمود: ❣«مَثَلُ‏ الْقَلْبِ‏ مَثَلُ‏ رِيشَةٍ بِأَرْضٍ تُقَلِّبُهَا الرِّيَاحُ». حکایت دل مانند پری بر روی زمین است که بادها آن را جابجا می‌کنند. ❣قلب ما حالت همان آبی را دارد كه درون ديگ در حال جوشش و تلاطم است؛ گاه محبت و بغض، گاه شادی و غم و گاه قبض و بسط. 🔺تلاش انسان‌ها از ديرباز تاکنون آرام‌كردن همين قلب بوده است؛ يعنی بسياری از توجهاتی كه انسان‌ها به پاره‌ای از مسائل زندگانی خود دارند، به‌دلیل برطرف‌کردن تشويش‌ها و زيروروشدن‌های وجودشان بوده است؛ ➖يكی با اتكا به زر و تمكّنات اقتصادی، ➖یکی با تكيه بر زور و سلطه‌گری ➖ و ديگری با تکیه بر جمال و وجهۀ ظاهری می‌خواهد برای خود آرامش ايجاد كند و اطمينان لازم را به‌دست آورد. 🔺حتی می‌توان گفت پرداختن به بعضی مُدها و جلوه‌های ظاهریِ زندگی نیز به‌نوعی حاكی از همين تشويش و اضطرابی است كه آدميان دارند و می‌خواهند دل خود را آرام كنند؛ اما متأسفانه، ره به بیراهه می‌برند. ❣اطمينان و بی‌قراری دل فقط در يك‌جا قرار می‌يابد و بس و آن حريم ذكر خداوند و نهان‌خانۀ یاد الهی است . 📝 واژۀ «اطمينان» به‌معنای آرامش بعد از طوفان است: «السُّكوُنُ بَعدَ الاِنْزِعاج». هنگامی‌که كشتی درون دريا در حال تلاطم است، لنگری مستحكم و قوی می‌افكنند تا بتواند كشتی را در برابر امواج، محکم نگه دارد. به اين حالت در کلام عرب می‌گويند: «اِطمَئَنَّتِ السَّفينةُ»؛ يعنی كشتی مطمئن شد. وجود ما در طوفان زندگی و اضطراب‌های ناشی از آن نيازمند آرامش و اطمينان است و اين حالت پديد نمی‌آيد، مگر با توجه جدی به ياد الهی: 📖 «أَلاَ بِذِكْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» آگاه باشيد؛ تنها با ياد خدا دل‌ها آرامش می‌يابد. 🔺این را باید بدانیم که برای قرار و آرامش دل هر چيز ديگری به جز ذكر الهی مرهمی موقت است و سوز دل و زخم جانكاه وجود آدميان را فقط ياد الهی درمان می‌كند. ازسوی‌ديگر، بی‌قراری انسان ناشی از نشناختن هدف است. 🔺انسان‌ها چون نمی‌دانند به چه سويی و چه هدفی می‌روند، بی‌قرار می‌شوند. ذكرِ خداوند هدف اصلی را به آدمی نشان می‌دهد و همچنین موجب خودشناسی او می‌شود. سرگشتگی بشرِ امروز، از توهّمات و بدبينی به پيرامون خويش است. انسانی كه با ذكر الهی مأنوس است، نمی‌تواند نگاهی ناروا و ديدگاهی منفی داشته باشد. او اگر در اسارت و حبس ظاهری هم باشد، باز می‌گويد: «ما رَأيتُ اِلّا جَميلاً»، (جز زیبایی ندیدم) 🔺البته گاهی نیز بی‌قراری انسان ناشی از دل‌بستگی افراطی او به چيزهايی است كه خداوند در نهاد آن‌ها به صورت ذاتی آرامش نهاده است؛ مثل همسر، فرزند، ثروت، جمال یا قدرت. این‌ها نعمت‌هایی زودگذرند که جدايی و فراق از آن‌ها، طاقت‌فرسا و تحمل‌ناپذیر است؛ اما دلی كه با ذكر خدا آشناست، نگرش و بينش الهی می‌يابد و دل‌بستگی او بدين نعمت‌ها به‌حدّی است كه روز فراق و جدايی را نيز می‌بيند و تحمل و درك آن برايش آسان می‌شود. #تفسیر #قرآن #خدا #ذکر https://b2n.ir/384929 @ZolaleMarefat_f ┅═✧❁🔆❁✧═┅