🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۰۱🌷 یک ترمز قوی!: پیشتر خواندیم که گناه و نافرمانی خدا چگونه به انسان آسیب می رساند و ارتکاب پیوسته‏ ی گناهان چگونه او را از سعادت ابدی اش باز می دارد. از این رو بدون شک یکی از مهم ترین دغدغه های هر انسان عاقلی باید خودداری از گناه و کارهای زشت باشد. از سوی دیگر، ما انسان ها به‏ علت داشتن اختیار ممکن است گناه کنیم و روشن است که در دنیایی زندگی می کنیم که گناهان و غفلت ها از هر طرف ما را به سوی خود دعوت می کنند. برای همین باید دنبال راه کارهایی برای نیفتادن در دام شیطان باشیم. خدای مهربان در این آیه یک راه کار خوب و مطمئن را پیش روی ما گذاشته است: «نماز». آری، به فرموده‏ ی این آیه، نماز، انسان را از کارهای زشت و بد باز می دارد؛ زیرا نماز، یک برنامه‏ ی رشددهنده و کامل با ویژگی های منحصر به فرد است که در صورت اجرای صحیح، انسان را از بدی ها دور و به خوبی ها نزدیک می کند. شخص نمازگزار با گفتن تکبیرة الاحرام، خدا را بزرگ می شمرد و هر چیز و هر کس جز او را خوار و حقیر می داند. سپس با خواندن حمد، به آفریدگار توانای هستی توجّه می کند و به یاد زمانی می افتد که باید در مورد کارهایش در پیشگاه خدا پاسخگو باشد، و از خدا می خواهد که با افراد هدایت شده همراه شود و او را از گمراهی حفظ کند. انسان، در نماز، در برابر خدا کمر خم می کند و در پیشگاهش به خاک می افتد، و بدین‏ وسیله، از تکبّر و غرور و خودبینی دور می شود و خود را بنده و فرمانبردار خدا می شمرد. گذشته از محتوای پرمغز نماز، شخص نمازگزار با وضو گرفتن و پاک کردن جسم، به تطهیر روحش توجّه می کند و به یاد می آورد که باید لباس و محلّی که در آن نماز می خواند، از هر نوع حرام و غصب پاک باشد، و بدین‏ ترتیب، به حقوق دیگران احترام می گزارد. خواندن نماز به ‏طور مرتّب و پنج مرتبه در شبانه روز، انسان را از هیاهوی جهان مادّی خارج می کند و با خدای یکتا و جهان ملکوت پیوند می دهد و فرصتی برای عذرخواهی از خدا برای اشتباهات گذشته و تصمیم برای ساختن آینده ایجاد می کند، و به فرموده‏ ی پیامبر گرامی اسلام، همچون چشمه ای که بر درِ خانه ی‏ کسی باشد و او هر روز پنج مرتبه خود را در آن بشوید، انسان را از کثیفی های روح پاک می کند. البتّه روشن است که تمام نمازگزاران به یک اندازه از گوهر نماز بهره نمی برند و هر یک به قدر شایستگی و توجّه به این چشمه ی پربرکت، از آن بهره می برند. در هر صورت، نماز امّا رشته‏ ی پیوند انسان با خداست که برای برخی رشته ای محکم و برای بعضی ضعیف و نازک است؛ امّا حتّی اگر به نازکی مویی شود، باز هم به انسان فایده می رساند. در روایتی می خوانیم که به پیامبر(ص) خبر دادند که جوانی نمازخوان گاهی گناهی نیز می کند. پیامبر(ص) فرمود: «سرانجام نمازش روزی او را از این کارها باز می دارد.» چنین نمازی البته با نمازی که با توجّه و حضور قلب خوانده می شود، بسیار متفاوت است. در روایتی از امام صادق(ع) می خوانیم: «کسی که دوست دارد ببیند نمازش قبول شده یا نه، باید ببیند نمازش او را از کارهای زشت و بد باز می دارد یا نه. به همان اندازه که باز می دارد، نمازش قبول شده است.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛