🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۳۶🌷 هیچ گنهکاری بار گناه دیگری را به دوش نمی کشد: جمله ی «وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزرَ اُخریّْ» ـ که در پنج آیه آمده، یکی از اصول مهم و زیربنایی اندیشه ی اسلامی است. در حقیقت این جمله از سه جهت دارای اهمّیّت است. نخست، بیانگر عدل خداست و اینکه خدا هر کس را در ازای کارهای خوب و بدِ خود او پاداش و کیفر می دهد، و نه در برابر کارهای دیگران؛ زیرا جزا دادنِ کسی به سبب کار دیگری، ظلم است، و ظلم و ستم از خدای عادل دور است. دوّم اینکه به همه ی انسان ها درک و فهم وسیعی می بخشد که صالح یا فاسد بودن جامعه و خوب یا بد بودن مردم نباید در خودسازی فردی و اصلاح اجتماعی و مبارزه ی آن ها با ظلم و ستم اثر بگذارد؛ زیرا همه ی ما در پیشگاه خدا مسئولیم و خوب یا بد بودن بیشتر مردم، جواز خوب یا بد بودن ما نیست، و سرانجام تمام انسان ها تک به تک باید در پیشگاه خدا بایستند و در برابر رفتار خویش پاسخ گو باشند، و کسانی که به وظیفه ی خود عمل کرده اند، سعادتمندند، و آنان که کوتاهی کرده اند، زیانکار خواهند بود. نکتّه ی سوّمی که از این آیه استفاده می شود، شدّت و سختی روز رستاخیز است که هیچ کس حاضر نمی شود در آن روز بار گناه دیگری را به دوش کشد؛ هرچند او از بستگان نزدیک یا دوستانش در دنیا باشد؛ در حالی که در دنیا بسیاری از افراد، به سبب رفاقت، خویشاوندی یا حتّی سود مادی حاضرند بار گناهان دیگران را بر دوش کشند. آری، احوال قیامت چنان سخت و هولناک است که نه تنها کسی بار گناه دیگری را به دوش نمی کشد، بلکه به فرموده ی آیات قرآن ، انسان ها از شدّت ترس و وحشت، تمام پیوندهای دوستی و خویشاوندی را به فراموشی می سپارند و با دیدن نزدیک ترین خویشاوندان خود، پا به فرار می-گذارند، و چه بسا آرزو دارند که بار گناه خود را بر دوش عزیزترین کسان خود در دنیا بگذارند. البتّه دوستان خدا از این وضعیّت مستثنی هستند و آنان در آخرت در کنار یکدیگر در کمال دوستی و محبّت زندگی خواهند کرد . #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛