🌷 نکته تفسیری صفحه ۵۴۳🌷 اسلام و سخنان درِگوشی: در تاریخ آمده است که در زمان پیامبر، برخی از یهودیان و منافقان با یکدیگر سخنان درگوشی می گفتند و گاهی هم با چشم هایشان به افراد باایمان اشاره می کردند. مؤمنان با دیدن این منظره ناراحت می شدند و فکر می کردند نجواکنندگان، خبر ناراحت کننده ای از بستگان و عزیزانشان دارند که به جهاد رفته اند، و در این باره با هم نجوا می کنند. هنگامی که این وضعیّت ادامه پیدا کرد، مؤمنان به پیامبر شکایت کردند. پیامبر نیز دستور داد که هیچ کس حق گفتن سخنان درگوشی در برابر مسلمانان را ندارد؛ امّا نجواکنندگان گوش نکردند و کار زشتشان را ادامه دادند. در این هنگام، این آیات نازل شد و آنان را تهدید کرد. در این آیات، دو نکته‏ ی مهم در مورد نجوا و سخنان درگوشی وجود دارد: نخست این که هیچ نجوایی هر قدر هم مخفیانه باشد، از خدای دانا مخفی نیست. خداوند در هر جلسه‏ ی خصوصی و نجوای پنهانی حضور دارد، و هر کس در هر جایی باشد، خدا نیز همراهش است(هُوَ مَعَهُم اَینَ ما کانوا). آری، برای او، کوچک یا پنهان بودن یک چیز، با بزرگ و آشکار بودنش تفاوتی ندارد، و همه چیز در پیشگاه او یکسان است. از امام صادق(ع) نقل شده است: «اینکه خداوند سمیع (بسیار شنوا) نامیده شده، بدین سبب است که سه نفر با هم نجوا نمی کنند مگر این که او چهارمین آن هاست؛ صدای راه رفتن مورچه بر سنگ سخت و صدای برخورد بال های پرندگان در هوا را می شنود؛ چیزی از او پنهان نیست و آنچه گوش ها و چشم ها درک می کنند و آنچه را که درک نمی کنند، از کوچک و بزرگ، همه نزد او ظاهر و آشکار است.» نکته‏ ی دوّم، «انواع نجوا و سخنان درگوشی»، و نظر اسلام در این باره است. به طور کلّی این عمل با توجّه به احوال گوناگون، احکام متفاوتی دارد: اگر درگوشی صحبت کردنِ دو یا چند نفر، باعث اذیت و ناراحتی و بی احترامی به یک مسلمان شود، «حرام» است، و به فرموده‏ ی این آیات، از اعمال شیطانی محسوب می شود. همچنین نجواهایی که موضوع آن، گناه و معصیت خدا و پیامبر باشد، «ممنوع» است. در مقابل، گاهی نجوا «واجب» است؛ این در صورتی است که مسأله ی سرّی و مهمی در میان باشد که فاش شدن آن خطرناک است، و نگفتن آن به افراد مورد اعتماد، حق مسلمانی را ضایع می کند، یا برای اسلام و مسلمانان، خطری به وجود می آورد. برخی اوقات نیز نجوا «مستحب» است. این در جایی است که انسان برای انجام کارهای خوب و پسندیده، با دیگران نجوا می کند، و در این کار، هیچ نوع بی احترامی و آزاری به دیگران نمی رسد. به طور کلّی تا زمانی که هدف مهم¬تری در کار نباشد، نجوا کردن، کار پسندیده ای نیست و برخلاف آداب معاشرت است؛ زیرا نوعی بی اعتنایی یا بی اعتمادی نسبت به دیگران محسوب می شود. در حدیثی از پیامبر می خوانیم: «هنگامی که سه نفر [یا بیشتر] هستید، دو نفر از شما، جدای از شخص سوّم نجوا نکنند؛ زیرا این کار، نفر سوّم را ناراحت می کند.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛