حکمت ۱۲۲ #نهج_البلاغه امام در پى جنازه اى مى‌رفت شنيد مردى مى‌خندد فرمود :گويا مرگ را در دنيا بر غیر ما نوشته‌اند و گوئى حق بر غير ما واجب گشته است و گويى این مردگان مسافرانی هستند كه به زودى نزد ما باز مى‌گردند در حالیکه آنان را در گورهاشان جاى مى‌دهيم و ميراثشان را مى‌خوريم گویی که ما پس از آنان جاودان خواهیم بود آنگاه هر اندرز دهنده اى را چه مرد و چه زن فراموش مى كنيم و خود را نشانه تیرهای بلا و آفات قرار می‌دهیم.