پاسخ تفصیلی :
در پاسخ به اين سؤال، بايد توجه داشت كه:
۱. خداوند مهربان، الطاف و نعمات خود را از مخلوقات خويش دريغ نمي¬دارد؛ بلكه اين انسان¬هايند كه ناسپاسي مي¬کنند و با ناشكري و كفران نعمت، آن را از دست ميدهند. [ روم ۴۱] بنابراين، اگر از نعمت ديدار امام محروم شديم، به سبب آن بود كه قدر امام دانسته نشد.
۲. ديدار ظاهري امام، نعمتي بسيا ارزشمند است ؛ ولي اگر بنابر مصالح و شرايطي، لازم شد امام غايب شود و طلب ديدار، به حادثه نامطلوبي منجر شود و براي مثال، خطري را متوجه امام يا فرد خواهان ديدار بكند، آيا باز نيز چنين ديداري مي¬تواند لطف الهي باشد؟
۳. در روايت، «ديدار»، به صورت كلي نفي نشده است؛ بنابراين، ممكن است ديدارهايي نيز رخ بدهد.
۴. تكذيب مدعي مشاهده، در مواردي، عين لطف است، تا كسي نتواند با ادعاي دروغين مشاهده و ديدار، ديگران را بفريبد.
زيارت آن عزيز، امري است كه نه تنها ممكن است؛ بلكه واقع شده است. مرحوم شيخ صدوق و شيخ طوسي در كتاب¬هاي خود، كمال الدين و تمام النعمة و الغيبة بابي را گشوده¬اند دربارة افرادي كه امام زمان(عج)را ديده¬اند.
📌
#پرسش_و_پاسخ_مهدوی
کانال ظهور نزدیک است 313 👇
@Zohornazdikast313