رفتار‌های بچه گانه افراد بزرگسال  رفتارهای بچه گانه در بزرگسالان اغلب به دلیل سرکوب عاطفی در کودکی و عدم رشد عاطفی همزمان با رشد جسمی بوده است که میتواند روی روابط خانوادگی و روابط اجتماعی افراد اثر منفی داشته باشد.  رفتارهای بچه گانه در بزرگسالان معمولا با نشانه هایی همراه است، یکی از مهم ترین نشانه ها در این افراد خودخواهی است. این افراد معمولا خودخواهند و نمیتوانند به چیزی به جز منافع خودشان فکر کنند و همه چیز باید به نفع آنان تمام شود. این افراد دیگران را به چشم وسیله برای رسیدن به هدفشان میدانند و زمانی به آن ها محبت میکنند که نیازشان را برطرف کنند . اغلب رفتارهای یک طرفه دارند و از دیگران طلبکار هستند، چرا منو ندیدی، چرا سلام نکردی و . . . عشق و محبتی به دیگرن ندارند و فقط زمانی که به دیگران احتیاج داشته باشند به آن ها توجه نشان میدهند. از نظر روانشناسان ، دلبستگی در این افراد بیشتر جنبه وابستگی ار سر نیاز دارد.  با وجودی که تشکیل خانواده داده اند، خانه، ماشین و شغل دارند ولی از نظر عاطفی در دوران کودکی یا نوجوانی باقی مانده اند و همیشه در زندگی به دنبال کسی هستند که به آن ها کمک کند. این افراد با این که در بزرگسالی از نظر مالی یا تحصیلی جایگاه خوبی دارند ولی در برابر مشکلات و چالش های عاطفی و هیجانی عملکرد بسیار ضعیفی دارند و نمیتوانند مثل یک فرد بالغ مشکلاتشان را حل کنند، اغلب رفتارهای کودکانه مثل قهر کردن از خود نشان می دهند.  عهدشکنی یکی از رفتارهای بچه گانه در بزگسالان است که اغلب باید در افراد نابالغ دیده شود زیرا یک کودک صبر ندارد و نمیتواند با صبر کردن نتیجه کارها را ببیند به همین دلیل عهد شکنی در بزرگسالان به عنوان یک رفتار بچه گانه شناخته می شود چرا که این افراد صبر و تحمل نگه داشتن قول و عهد خودشان در بلند مدت را ندارند.  این افراد از رفتارهای کودکانه خود بی اطلاعند و نسبت به وضعیت خلقی خود ناراضی هستند و همیشه از عدم مطلوبیت رابطه شان با دوست صمیمی یا شریک عاطفی خود ناراحتند.  این افراد نمیتوانند مسئولیت کارهای خود را بپذیرند و مسئولیت کارها را بر عهده دیگران می اندازند و دیگران را برای بروز مشکلات زندگیشان مقصر میدانند و سرزنش می کنند و از آنجا که مسئولیت کارهایشان را قبول نمیکنند به عواقب کارهایشان هم فکر نمی کنند. تا زمانیکه فرد وجود رفتار بچه گانه را در خود نپذیرد، درمانی هم موثر نخواهد افتاد. فرد بزرگسال باید بپذیرد که رفتاری که انجام میدهد متناسب با سن او نیست و در قدم بعدی با مراجعه به متخصص روان شناس و طی کردن جلسات درمانی می آموزد که چطور ذهن بزرگسال خودش را پرورش داده و توانمند نماید و چطور در برابر مشکلات ، رفتاری در چارچوب منطق و عقلانیت یک فرد بزرگسال داشته باشد.  مهدی‌پور دیماه ۱۴۰۳