این ایام نیز منتسب به ایام ولادت مولا، سرور و آقای ما حضرت ولی عصر(ارواحنافداه) است.فقط مختص نیمه ی شعبان نیست که تمام بشود!
غفلت نکنید، حواستان را جمع کنید. از نظر روحی خیلی متوسل و متوجه باشید.
سعی کنید که هرکس هرچقدر در توان دارد، روی دایره بریزد.
میتوانید پرچم بزنید، در خانهتان جشن بگیرید، جلسه بگذارید، شربت و شیرینی بدهید، مردم را جمع کنید و به یاد امام زمان(ارواحنافداه) بیندازید.
یک گوشهای جمعی نشستهاند، سلام و علیکی کنید، بگویید: «الان که ایام ولادت حضرت هست، بیایید من یک جمله از ایشان بگویم.»
این جهادِ شماست، هر طور شده انجام دهید.
قرآن میفرماید به اندازهٔ دویست نفر. اگر ضعیف هستید به اندازهٔ بیست نفر، و ده نفر هم خدا از شما میپذیرد.
کار کنید و نشود که این ایام هم بگذرد ما ببینیم غافل و مشغول و سرگرمِ کارهای روزمره و زندگی خودمان بودیم.
و تا میتوانید در این ایام محبت و معرفتتان را به حضرت بیشتر کنید.
تلاشتان را بیشتر کنید. از یک محب و سرباز به غیر از این انتظار نمیرود.
هر کاری دارید برای بعد از این ایام بگذارید.
متمرکز شوید، همین مقدار نیرویی که دارید، با همسر و بچههایتان، یک موکب راه بیندازید. حالا نمیگویم در خیابان موکب بزنید. نه، موکب انتظار بزنید، خانهتان را، فعلتان را، فکرتان را.
در فکرتان موکب بزنید.
عملتان را عملِ منتظرانه قرار دهید. که انشاءالله از برکات این لحظات و این ایام حداکثر استفاده را کرده باشید.
انشاءاللّه امید داریم این نیمهٔ ی شعبان امسال آخرین نیمهٔ شعبان غیبت امام زمانمان باشد.
و من الله توفیق