🚩 بسم الله الرحمن الرحیم 🚩 🍃 استاد شب‌زنده‌دار 🍃 🔍 بعضی ادب‌هایی که متأسفانه گاهی در کتب اخلاقی هم نقل می‌شود و برخی طلابی که تازه وارد شده‌اند هم گرفتار آن‌ها می‌شوند، آثار سوء دارد. مثلاً از فلان کس نقل می‌کنند که این آقا وقتی می‌خوابید، هیچ‌گاه پای خود را دراز نمی‌کرد، به خاطر اجلالاً لله! آیا این پا دراز کردن یا نکردن، ادب و بی‌ادبی نسبت به خدای متعال است؟ از کدام پیامبر و از کدام‌یک از ائمّۀ هدی علیهم السلام اجمعین نقل شده است که پاهایشان را دراز نمی‌کردند؟ 🔍 ادب در برابر خدا این است که وقتی که مؤذّن می‌گوید «حی علی خیر العمل» که در حقیقت از سوی خداست، به سوی نماز بشتابی و اطاعت امر الهی را به‌جا بیاوری؛ ادب این است که گناه نکنی. اما «وقتی می‌خواهی بخوابی، پایت را دراز نکن»؛ این را از کجا آمده است؟ 🔍 بله، ما در عرفیات داریم که وقتی پدر یا عالمی نشسته، حتی یک شخص دیگر نشسته است، پایت را دراز نکن. اما مگر خدا جسم و جسمیات و این‌هاست که وقتی پایت را دراز کردی، نسبت به او بی‌ادبی بشود. پس اگر این‌طوری باشد، انسان باید تا حد امکان کمتر غذا بخورد تا کمتر قضای حاجت داشته باشد، چون که بی‌ادبی است؛ یا «تناکحوا تناسلوا» را باید هر چه می‌توانید کمتر داشته باشید، چون که بی‌ادبی به محضر خداوند است. این حرف‌ها درست نیست. ما گاهی ملاکات را با هم مخلوط می‌کنیم. ... ممکن است بزرگی یک جایی اعمال سلیقه کرده و احتمالاً آنجا کج‌سلیقگی کرده باشد؛ این‌ها ملاک نیست. 📚 پندهای سعادت – جلد اول