ضمنا اون کسی که باید درمانمون کنه تا نه ما نابود شیم نه بقیه، خودِ ماییم. اندازه تارهای موهامون هم خدا برامون راه خوب و درست زندگی کردن گذاشته. یه وقت یکی میره پیش تراپیست ولی راهشو پیدا نمیکنه یا به اصطلاح، راهِ فیکش رو پیدا میکنه و برای مدتی توی توهم زندگی آروم میمونه. (دارم میگم یه عده، جمع نمیبندم و کلی نمیگم.) یه وقت هم یکی بدون رفتن پیش هیچ تراپیستی توسط خودش، روحش رو میسازه و لول آپ میکنه و بهترین زندگی رو مال خودش میکنه. (باز هم دارم میگم یه عده، جمع نمیبندم و کلی نمیگم.) و دومی صد هیچ اولی رو میزنه، اینطور نیست؟