🎙 آیت‌الله میرباقری | بایسته‌های رقابت درون‌گفتمانیِ جبهۀ انقلاب، ۱۴‌۰۳/۳/۲۳ 💥 ما باید رقابت درون‌گفتمانیِ جبهۀ انقلاب را بپذیریم؛ منتها اولاً این رقابت باید کاملاً اخلاقی و هم‌افزا باشد و زمینه را به‌نفع رقبای بیرونی تغییر ندهد؛ ثانیاً در جهت افزایش ظرفیت انسانی انقلاب، گفت‌وگوی فعّال (نه انفعالی) با جریان‌های رقیب را فراموش نکنیم، هم با بدنه عمومی و هم با لایۀ نخبگانی آنها. 💥 همۀ کاندیداهای انقلابی‌، در دوره‌های قبلی نشان دادند که به‌نفع آرمان‌ها حاضر به فداکاری و ائتلاف سیاسی هستند. اما باید توجه کرد که ائتلاف سیاسی، با وجود بداخلاقی‌هایی که ظرفیت‌های جبهۀ انقلاب را فرسایش می‌دهد، ممکن نیست. با این چالش‌ها، اگر هم در پایان به وحدت برسیم، وحدت سیاسیِ پایدار نخواهد بود.

✨دیکتاتوری نئولیبرالیسم و سلاح جهل جماعت فریدریش فون هایک در کتاب «در سنگر آزادی» جماعتی را وصف می‌کند که به دلیل نداشتن اعتقادات راسخ، مستعد ارزش‌هایی هستند که کسی با فریاد و به طور مکرر، در گوش آنها فرو کند: «کسانی هستند سربه‌راه و ساده‌لوح که از خودشان اعتقادات راسخ ندارند و برای پذیرفتن نظام حاضر و آماده‌ای از ارزش‌ها مستعدند، مشروط بر اینکه کسی با فریاد و بارها و بارها مطلب را به گوششان فرو کند». هایک این جمله را در بحثی که علیه دیکتاتوری می‌کند، آورده و اضافه کرده است که دیکتاتور موفق به جلب پشتیبانی چنین کسانی خواهد شد. اصل سخن هایک صحیح است، اما پرسش ما درباره مصادیق «ساده‌لوحان سربه‌راه فاقد اعتقادات راسخ» و «دیکتاتور» است. می‌خواهم از روشی که هایک برای جلب حمایت «ساده‌لوحان سربه‌راه» توسط «دیکتاتور» وصف کرده، به مصداق برسم: فرو کردن یک مطلب با فریاد و به شکل مکرر در گوش مخاطب! کدام جریان در کشور ما کل رسانه‌ها و فضای مجازی را تسخیر کرده و بام تا شام، می‌خواهد اندیشه و اعتقادات خود را در گوش مردم و مسئولان فرو کند و هر ایده رقیب دیگری را سرکوب می‌کند؟ بله عزیزان! ما با «دیکتاتوری سرمایه‌داری نئولیبرال» مواجه هستیم که برای پیشبرد منافع خود، می‌خواهند هم آحاد مردم و هم سیاستمداران، به نظام ارزشی سرمایه‌داری نئولیبرال معتقد شوند. در این میان، چه مردم، و چه سیاستمدارانی که سربه‌راه و ساده‌لوح و فاقد اعتقادات راسخ باشند، بلاتردید قربانی این دیکتاتوری خواهند شد؛ و تاریخ بر این حقیقت تلخ گواه است. راه مبارزه با این دیکتاتوری، اولا از مسلح کردن مردم به سلاح آگاهی می‌گذرد، ثانیا از روی کار آمدن سیاستمدارانی که یک نظام فکری منسجم و راسخ دارند و تسلیم جوسازی‌های دیکتاتورمآبانه سرمایه‌‌داری نئولیبرال نمی‌شوند. رهبر حکیم انقلاب اسلامی تعبیری دارند قریب به این مضمون که سیاست اموی روی جهل مردم سوار است و سیاست علوی روی آگاهی مردم. مردم هرگاه آگاه شدند، زمینه‌ساز حکومت علوی می‌شوند و هرگاه جاهل ماندند، سرباز تاخت و تاز معاویه می‌شوند. دیالوگ مشهوری از فیلم امام علی(ع) وجود دارد که معاویه از عمروعاص می‌پرسد «ما سحر و جادو چه داریم که اعجاز ذوالفقار علی را باطل کند؟» و عمرو عاص پاسخ می‌دهد: «جهل جماعت را!» ابتنای نظام ولایت فقیه، بر آگاهی و هشیاری مردم است. جریان انقلابی نباید در این جهت کوتاهی کند...

♻️میگن رأی نمیدیم، چون فرقی نمیکنه کی بیاد!!! واقعا فرقی نمیکنه؟!

هر وقت کارت گیر کرد، نترس اینجوری دعا کن! استاد شجاعی

صدایِ نکره «همه به تقوا احتیاج دارند؛ من و شما به دو دلیل به تقوا احتیاج داریم: دلیل اول این است که اگر ما بی‌تقوایی کردیم و بر اثر بی‌تقوایی ما ضایعه‌ای پیش آمد، ضایعه بر اسلام پیش می‌آید، نه بر ما؛ آن‌وقت وزر و وبالش به گردن ماست، روسیاهی‌اش متعلق به ماست. گمان می‌کنم یکوقت در نماز جمعه این داستان مولوی را نقل کرده‌ام. هر وقت این داستان به یادم می‌آید، تکان می‌خورم. در شهری از شهرهای مسلمانان، محلۀ مسیحی‌نشینی بود و دختری از مسیحی‌ها عاشق اسلام شده بود و رغبت به اسلام پیدا کرده بود. او به کلیسا نمی‌رفت، در مراسم دینی شرکت نمی‌کرد و پدر و مادر او درمانده بودند که با این دختر چه بکنند. مؤذن یا قرآن‌خوان بدصدایی پیدا شد، پدر آن دختر پول داد و گفت بیا نزدیک خانۀ ما اذان بگو! او هم رفت و اذان گفت. وقتی صدای نکرۀ او بلند شد، همۀ مردم آن محل متوحش شدند. این دختر گفت: چه صدایی است؟ پدر پاسخ گفت: چیزی نیست، اذان مسلمانان است. دختر گفت: عجب! مسلمانان این‌اند؟ عشق اسلام از دلش رفت! مولوی این داستان را در کتاب مثنوی نقل می‌کند. این کتاب، کتاب پُرحکمتی است. این هم یک حکمت است که واقعیت دارد. دلیل دوم این است که این نظام، حرکت و موفقیتش فقط به برکت تقوا امکانپذیر است. خاصیت نظام الهی این است. نظام حق، بی‌تقوا پیش نمی‌رود. نظام باطل که در مقابل حق است، طور دیگری است. البته آن‌جا هم تقیدات و پایبندی‌هایی به یک سری اصول لازم است تا پیش بروند؛ اما تقوا به معنای طهارت و پاکی و پرهیزگاری و رعایت حال همۀ ارزش‌ها - که در یک جامعۀ ارزشی و مکتبی و اسلامی لازم است - در جبهۀ باطل لازم نیست. آن‌ها چون پایبندی ندارند، از روش‌های باطل پرهیز نمی‌کنند، از پیامدهای زشت اجتنابی ندارند؛ می‌زنند و پیش می‌روند، چیزی از دست می‌دهند و چیزی هم گیر می‌آورند. اما جبهۀ حق این‌طور نیست. جبهۀ حق، فقط در صورتی که باخدا و باتقوا و باطهارت باشد، خواهد توانست در مقابل جبهۀ باطل بایستد و پیش برود، و لاغیر. باید نظام را، نظام دینی و ارزشی نگه‌داشت».(۱) صدای بعضی از حامیان نامزدها، صدای نکرۀ همان موذّنی است که تنها هنرش، بیزار کردن مردم از اسلام و مسلمانی بود. این حامیان ضررشان برای نامزدها، بیش از نفع‌شان است. با بد حمایت کردنشان، آبروی نامزد را می‌برند‌. او را در افکار عمومی منفور می‌کنند. به وجهۀ اجتماعی او آسیب می‌زنند و او را از چشم مردم می‌اندازند. کاش اینها برای خدا هم که شده هیچ‌گاه از هیچ‌کس حمایت نمی‌کردند. خصوصاً این حامیانِ کج‌فهم برای آقای جلیلی خطرناک‌ترند. همه ایشان را به اخلاق‌مداری و تقوا و خلوص می‌شناسیم. نبایست این چهره در افکار عمومی ضایع شود. کاش آنها هیچ‌گاه از آقای جلیلی حمایت نمی‌کردند. ۱. بیانات در دیدار با کارگزاران نظام ۱۳۷۰٫۰۵٫۲۳

🔺تصاویر خیره کننده از جنگل های بلوط استان فارس

میدونستید اختلاس ۳هزار میلیاردی مه‌آفرید خسروی رو کی کشف کرد؟ از مردم تو خیابون میپرسه واکنش‌ها جالبه

🔴حیرت‌زده در میان مدعیان عدالت و اقتصاد کاپیتالیستی ✍محمد ایمانی 🔹وقتی یک نامزد سررشته ای از اقتصاد نداشته باشد، همراه خود دو مشاور اقتصادی به تلویزیون می آورد که یکی مدعی عدالت اجتماعی و دیگری طرفدار سیاست های اقتصادی کاپیتالیستی است.! بالاخره قرار است از کدام آنها تبعیت و تقلید کند؟ اصلا قرار است اهل تشخیص باشد یا متحیر و تابع؟! ♦️شاید بپرسید هماهنگی در تیم اقتصادی چقدر مهم است ؟ تیم دولت، برای حل چالش‌های بزرگ اقتصادی باید همدل و هماهنگ باشد. در غیر این صورت، دستگاه‌ها، رفتار جزیره‌ای خواهند داشت و احیانا دچار تعارض و تناقض می‌شوند. 🔹به عنوان مثال روشن، دولت مدعی اصلاحات (خاتمی) چنان دچار کج کارکردی شد که مردم در انتخابات سال 84 به همه نامزد‌های این طیف (هاشمی، معین، کروبی و مهرعلیزاده) «نه» قاطع گفتند. علت نارضایتی مردم، اولا انحراف گفتمانی دولت، و ثانیا آشفتگی ستاد اقتصادی آن بود. فقط چهار سال زمان برد تا طرح ساماندهی اقتصادی روی کاغذ بیاید! پس از آن هم درگیری در داخل دولت ادامه داشت. ♦️عملکرد ناهماهنگ دولت خاتمی چنان بحران‌ساز شد که بارها مورد نکوهش اعضا یا متحدانش قرار گرفت. رسول منتجب‌نیا عضو مجمع روحانیون، تیرماه 1380 گفت: «مجموعه کابینه آقای خاتمی با طرح ساماندهی اقتصادی هماهنگ نبود. این مدیران به سیاست تعدیل اقتصادی معتقد بودند. دستگاه‌های زیرمجموعه، موجب نابسامانی اقتصادی شدند که امروز بر جامعه حاکم است». 🔹محمد عطریانفر عضو مرکزیت کارگزاران، 13 بهمن 1379 تاکید کرد: «تابل قبول نیست که بعد از سه سال و نیم، تازه شاهد بروز اختلاف میان دو نظریه اقتصادی یک کابینه مشترک باشیم. تیم اقتصادی خاتمی آلیاژی و شکننده است و آزمون و خطای زیادی داشته. به خاطر این ناهمگونی، نمی‌توان کاری کرد». ♦️محمد سلامتی دبیرکل سازمان مجاهدین انقلاب هم 30 بهمن 1379 اظهار داشت: «تیم اقتصادی دولت، تیم متجانسی نبود که بتواند مسائل را به طور هماهنگ پیگیری کند. کسانی که در دولت سابق (سازندگی) تفکر سیاست تعدیل اقتصادی را تعقیب می‌کردند، با بن‌بست مواجه شدند و در دولت خاتمی هم قطعا ناموفق عمل کردند و برای اقتصاد کشور مشکل ایجاد کردند». 🔹عیسی کلانتری وزیر کشاورزی هم که پس از ادغام این وزارت در «جهاد کشاورزی» کنار رفت، شهریور 1380 گفت: «مشکل اصلی در سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی است. تا اینها سر کار هستند وضع بهتر از این نمی‌شود. سرمایه‌گذاری کشاورزی با سالانه 2 درصد کاهش مواجه است. تفکر دولت این نبوده که با رونق کشاورزی به کشور کمک کند. تا آمدیم از کشاورز حمایت کنیم، انبوه محصولات به داخل سرازیر شد». ♦️عبدالعلی‌زاده وزیر مسکن نیز 25 تیر 1380 گفت: «مدیران دولتی، هیچ ریسکی را قبول نمی‌کنند و اگر کار را خراب کنند، مجازات نمی‌شوند. مدیران بخش خصوصی، با ندانم‌کاری مدیران دولتی، با ورشکستگی رو به رو می‌شوند. این سخنان، اعتراف من است» و حسین نمازی وزیر اقتصاد، شهریور 1380 تاکید می‌کرد: «سیاست تعدیل اقتصادی باعث گرانی شد». 🔹ناهماهنگی و تعارض و ناکارآمدی، تا پایان دولت خاتمی ادامه یافت؛ چنانکه او پس از هفت سال سردرگمی، در تاریخ 2 اردیبهشت 83، طهماسب مظاهری و محمد ستاری‌فر (وزیر اقتصاد، و رئیس ‌سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی) را یک‌جا برکنار کرد و گفت: ♦️«هر دو كمك‌هاي شاياني را به خصوص در تدوين طرح ساماندهي اقتصادي انجام دادند. اما در تعامل با يكديگر جرقه‌هايي مي‌زدند كه باعث ناهماهنگي مي‌شد. ما با بررسي‌هايي كه انجام داديم، به منشوري مكتوب رسيديم كه بازهم اين دو دستگاه به هر دليل به يكديگر چفت نشدند و من توفيق ايجاد تفاهم و هماهنگي را ميان آنها نداشتم. يك‌سال و نيم از دولت باقی مانده. در اين مدت، كار تازه‌اي را نمي‌توانيم انجام دهيم، تنها در چارچوب برنامه سوم حركت مي‌كنيم و در اين مدت هماهنگي در ميان اعضاي دولت بسيار مهم است».