فامیل نزدیکم بزرگ خاندان آقا روح الله بیژنی از سی سال پیش که پژوهشم را آغاز کرده بودم می گفت مسجد کاظم بیک را جدمان آمحمدکاظما ساخته و اسم اینجا که در همسایگی منزل منه کاظمیه است و به کاظم بیک مشهور شده... من هر چی می گفتم: بیک یک لقب اجتماعیه و در اصل اسم اینجا کاظمیه است و بزرگان ما می گفتند کاظمیه شامل منطقه وسیعی است که حصیرفروشان، پیرعلم، سرحمام تا چهارسو را در بر می گیرد، اما دیگران باور نداشتند. کتاب تازه چاپ شده ی مازندران در یادداشت های پشت نسخه ای نوشته جناب آقای دکتر ایمانی سندی دارد که مربوط به ۲۹ سال بعد ساخت مجدد مسجد و مدرسه کاظمیه هست و این مدرک سیصد و اندی ساله گواهی می کند که نام آنجا کاظمیه بود.

درخواست همیاری در بازدید اندکی از اسنادهای خانوادگی، دیدم محمد مقیم در نیمه اول قرن دوازدهم در نقاط زیر ملک اجدادی (مزروعی، باغ، مرتع و جنگل) داشت که یا به بیست فرزندش رسید یا وقف کرد یا فروخت، املاکی که جدید خرید یا اجاره کرد در این لیست نیامد و هدف از طرح موضوع، پیگیری ام در آن مناطق جهت توسعه ی دانسته های مرتبط به تاریخ خانواده است، از شما درخواست دارم در صورت امکان پیامم را کپی فرموده و اگرمی دانید منطقه ای کجاست (ولو یک منطقه) در پرانتری جلویش آن مکان نوشته و برایم بفرستید، شناسایی حتی یک مکان برایم راهگشاست، در برخی از مناطق تعدد مرتع در یک ناحیه ی نزدیک وجود دارد و من ننوشتم یا تجمیع کردم مانند مراتع آل کی در کیا محله ی کرسی فعلی در تترستاق جاده هراز در مسیر بلده یا چلاو جاده هراز، امکان ارایه سند این محلات نیست چون من حین تورق در انبوهی از اسنادمان یادداشت برداشت و اگر بخواهم سندی را بیابم مقدور نیست چون نمی دانم این کلمات ذیل کدام سند بود، بیشتر اسنادمان نه خوانده شده و نه اسکن است و هیأت امنای پژوهش مرا از انتشار آنها منع کرده است پیش از این برخی از دوستان تصویر یکی دو هزار سند را از من گرفته اند. حاجیکلا (لاله آباد) قلیان کلا (قلعه کش) باغبان کلا (قلعه کش) آل کی (کیا محله کرسی بلده) لیلم دشت (هریکنده) تورکلا میان کلا تمس چال گاوان کلا بزرود (بندپی) اولی سر تیربن چاله نفط فروشان (نفت فروشان) تلی اولی میان کله کش ازاره سی (مرتع جنگل رزکه تا عالی کیاسلطان آمل) لاغر زمین (هلومسر اوایل جاده هراز) مرزانکلا (جنب هلومسر نزدیک امامزاده عبدالله) کره کتی کره کین کر کنار (پشت شانه تراش بندپی) حصین بن (چلاو) نرو (شمال چلاو) پلیا دشت اندوار (در راه نشل) الله کی (میاسر دیوا) خوشنو (بین شیاده و سنگچال) کوبی زمین میاسر (خشرودپی) موزوبن کشتلی (جنب پایین گنج افروز) رهاش آبندان سراجه گرده زمین کلوا پهنه کش چمازستان (سرخس) چلاو گزکین (رجه) اینطرف سنگچال و گت کلا پایین کش خورتاب (در کجور و بندپی گفته اند) پنج افرا (در دهستان خشرود، میاسر) تیرنگ سی (بین شیاده و دیوا) آلو کی آستانه بن (چلاو) پرطاس گژکین (چلاو) نارنج لو (جنوب تش بیشه شیاده) میان سی (بین ساری قایمشهر) پازوار (نزدیک امیرکلا) مرزناک چهره و گنج افروز اشکار بیشه (کل گاودشت، پلنگ دره تا بازیار تا داوودکلا و فکچال فعلی) خطیب (جاده قدیم آمل بابل) کاظم بیکی (جاده قدیم آمل بابل) دشت های محدود به زمین کریم (محمدکریم برادر محمد مقیم) تا حوالی حاجیکلا (لاله آباد) قصاب کلا (جنب عالی زمین بندپی) تش بیشه (نواحی سد شیاده تا نزدیکی فکچال) بورکلا بیشه کلا میثم کلا میان کله کش سرخ کلا دشت (جنب خطیب) سرخ کلا (لفور, موقوقه حاجی علیجان جهت تکیه فکچال، نزدیک امامزاده کمال الدین کیا سلطان) آسیا سر (زیارت سره) لیلم دشت (خشرودپی) برجینه دشت کوتی زمین جنب اتاق تکیه (گاودشت) موزوبن 👇 ادامه دارد چون من دو سه هزار برگه قدیمی دارم و این کمتر از نصف اسناد خاندان است، اسناد طایفه در نزد افراد مختلف، در کجور، بلده، بندپی، بابل و آمل پخش است، اگر کسی بطور مستند می داند چرا و چطور اینقدر مرتبطین به کاظم بیک ملک در مازندران میانی داشتند به من بگوید، تازه محمد مقیم یکی از افراد این طایفه است، برادران و عموزادگان او هم قطعا املاک بسیاری داشتند. این لیست ادعای من جهت تملک کل زمین این مناطق نیست، محمد مقیم از مالکان بزرگ آن مناطق بود.

درودی دوباره در این کروکی نام ازدارسی آمده است و همین نشانی که فرمودید جای دارد

مرتع ازاره سی (منطقه رزکه یا رضوانگ قدیم )

لاغر زمین هلومسر

کشتلی جزو گتاب هست. نمی‌دانم شاید از سمت گنج‌افروز هم اگر بر روی بابلرود پلی داشته باشد راه داشته باشد

مرزناک و مرزبال هم جزو گتاب هست و در مسیر روستای آهنگرکلای بزرگ

چهره یکی از روستاهای بابل‌کنار هست و مابین شهر مرزی‌کلا و درازکلا

نمونه ای از همراهی پژوهشگران بزرگوار

✅ یادداشت : درباره کتاب بیان الادیان تالیف: ابوالمعالی الاعرجی 🔹کتاب بیان الادیان، قدیمی‌ترین کتاب در زمینه فرقه ها و مذاهب در جهان اسلام است. 🔸درباره کتاب بيان الأديان تاکنون تحقيقات متعددی صورت گرفته است. این کتاب به مقداری در تاریخ معروف شده است که نویسنده آن به نام صاحب البیان شناخته می شود. 🔹اين کتاب تاکنون چند بار و به صورتهای کامل و ناقص به چاپ رسيده که کاملترين آن، چاپ استاد شادروان محمد تقی دانش پژوه است 🔸 نام و نسب مؤلف آن که ساکن بلخ بوده و کتاب را در اواخر سده پنجم و به فارسی نوشته بدين صورت آورده اند: 🔸ابوالمعالی محمد بن نعمت بن عبيدالله بن محمد بن عبيدالله الاعرجی 🔹 وی متعلق به خاندانی مهم و پر نفوذ از سادات و اشراف بلخ بوده که نسب به عبيدالله اعرج و فرزندش جعفر الحجة، از تبار امام علی بن الحسين السجاد (ع) می برده اند. 🔸حسين فرزند جعفر الحجة كه از اجداد ابوالمعالی است، در 241ق به بلخ درآمد و آنجا سكنی گزيد و اعقاب او از نقباء و فرمانروايان (با تعبير "ملوک" در عمدة الطالب ابن عنبه، ص 330 و 331) اين شهر محسوب می شدند. 🔹 ابوالمعالی فرزند ابو ابراهيم نعمت و او خود فرزند ابوعلی عبيدالله،ملقب به يارخدای و او فرزند ابو الحسن محمد بن عبيدالله زاهد بوده است. 🔸 درگذشت ابوالمعالی پس از سال 485ق، يعنی سال تأليف کتاب دانسته شده است. با اين وصف نسخه ای از اين کتاب که به رؤيت استاد دکتر مجتبايی در هند رسيده بوده، تاريخ 525ق را داشته است که برخی معتقدند تنها تاريخ کتابت نسخه ای از کتاب بوده است. 🔹در کتب انساب، درباره اين خاندان سخن رفته، به ويژه در الشجرة المبارکة فخر رازی و عمدة الطالب ابن عنبه مفصلا سخن گفته اند. از: آقا سید علی اصغر حسینی

(دومین) فرد شاخص تاریخ طایفه سادات حسینی اعرجی مازندران، میر حیدر آملی است‌ (دکتر مهدی جلالی بحرالعلوم). فیلمی از حواشی یکی از نسخ نفیس به دست خط سید حیدر آملی در سال 708 هجری قمری نوشته شده است.