ام جعفر می گفت: یکی از تجار سوریه به حزب الله لطف داشت و کمک های زیادی می کرد. هر وقت می رفتیم سوریه به اصرار ما را می بردند خانه شان و مهمان نوازی را در حق مان تمام می کردند. تا هر چند روز که می ماندیم انواع کباب و میوه و ترشیجات و نان های مختلف به راه بود. خانه بزرگ و ویلایی شان به یک باغ زیتون زیبا و پرثمر وصل می شد و همیشه چند خدمتکار و باغبان مشغول کار بودند. آن روز همسرش را دیدم. گوشه حسینیه ای در هرمل. در خودش جمع شده بود و از سرما می لرزید. طوری که دندان هایش به هم می خورند. خیلی منقلب شدم. نشستم کنارش و سلام کردم. از دیدن من هم خوشحال شد و هم خجالت کشید. پرسیدم:‌ "خوبید؟ پس شما هم آواره شدید؟" اولش یک "الحمدلله" از ته قلبش بیرون داد و بعد برایم تعریف کرد که دواعش جولانی داشتند می رسیدند و فقط یک ربع وقت داشته اند که وسایلشان را بردارند و فرار کنند. کمی آب و خوراکی و لباس برداشته و آمده اند لب مرز. دولت لبنان مرز را بسته بود و آنها به سختی توانسته اند عبور کنند. با چهارتا بچه واقعا سخت بوده. حالا هم توی هرمل مانده اند و نه راه پس دارند و نه راه پیش. می گفت فردای روزی که فرار کردیم همسایه مان زنگ زد که رسیدند و دنبالتان گشتند و خانه و باغ تان را آتش زدند و رفتند. به همین راحتی! ام جعفر می گفت: صدهزار نفر از شیعیان سوری مثل این خانواده به هرمل پناهنده شده اند. که هرکدام برای خودشان خانه و باغ و زندگی داشته اند. می گفت این تعداد از جمعیت خود شهر بیشتر است. اما مردم آنها را در حسینیه ها و مساجد و خانه هایشان جا داده اند. طوری که همه جا پر شده و در فضای باز چادر زده اند ولی هوا خیلی سرد است. تامین لوازم گرمایشی و غذا برای این همه شیعه ی محترم که از ترس جان به ما پناه آورده اند چیزی است که این روزها خواب را از ما گرفته است. ام جعفر می گفت:‌ ما مردم لبنان خودمان اوضاع خوبی نداریم. خانه هایمان خراب شده. جوانان مان شهید شده. مفقودهایمان زیر آوارها مانده، کسب و کارمان به هم خورده. و مهم تر از همه اینکه پدر از دست داده ایم. عزاداریم. ام جعفر می گفت:‌ ولی نمی توانیم نسبت به خواهران و برادران شیعه خودمان بی تفاوت باشیم. آن ها وقتی ما آواره کشورشان شدیم بی تفاوت نبودند. ما را پناه دادند. ام جعفر می گفت:‌ همه شیعیان از یک پیکرند. ولی ایران سر این پیکر است. ما اگر طوری مان بشود اشکال ندارد. مهم سر است که باید سلامت باشد تا زندگی در این پیکر جریان داشته باشد. ام جعفر می گفت:‌ کاش شیعیان ایران قدر خودشان و زندگی هایشان و امنیت شان و رهبرشان را بیشتر بدانند. ام جعفر می گفت:‌ ما همچنان شاکریم و امیدوار. خدا بزرگ است. شهدا کمک می کنند که شرمنده مهمانان مان نشویم. و من می گویم:‌ بیایید ما هم کمکشان کنیم. آنها بدون کمک ما هم یک جوری از پس کارشان برمی آیند. بس که به خدا امیدوارند. ولی این ماییم که فردای قیامت بابت بی تفاوتی مان نسبت به اضطرار شیعیان و به هم نخوردن روال زندگی مان (با وجود این همه زندگی از هم پاشیده) در پیشگاه امیرالمومنین و حضرت زهرا باید پاسخگو باشیم. مثلا اگر بپرسند: «روزی که بچه های ما کشته و آواره شدند شما چه کردید؟» ما چه داریم بگوییم؟ «هیچی... خودمون هزار تا گرفتاری داشتیم!» نویسنده مطلب: دیمزن

تمام مشکلات زیر سره آخونداس!!!؟؟؟😳

✊ انتشار نخستین‌بار | گفتگوی منتشرنشده شهید سید هاشم صفی‌الدین با KHAMENEI.IR 🎥 رهبر انقلاب گفتند انتفاضه‌ای جدید در فلسطین شكل خواهدگرفت... 🔹 در تابستان سال ۲۰۰۰ نزد ایشان بودیم؛ یعنی حدوداً دو ماه بعد از عقب‌نشینی اسرائیل. به یاد دارم که ایشان گفتند آنچه رخ داد پیروزی حزب‌الله بود و شما نتایج و انعکاسات آن را در منطقه و به طور مشخّص در داخل فلسطین مشاهده خواهید کرد؛ نتایج این پیروزی در لبنان را برای فلسطینیان دست‌کم نگیرید؛ ملّت فلسطین، در انتفاضه‌ای جدید، به خیابان‌ها خواهد آمد... 🔹 هنوز حدود یک ماه ــ کمی کمتر یا کمی بیشتر ــ از سفرمان به جمهوری اسلامی و دیدار با سماحةالقائد نگذشته بود که انتفاضه‌ی فلسطین شعله‌ور شد. من حقیقتاً زمانی که تصاویر کرانه‌ی باختری و یا تصاویر انتفاضه در تمام فلسطین را می‌دیدم، احساس می‌کردم که سیّدالقائد با چشمانشان در حال مشاهده‌ی همین صحنه‌ها از تلویزیون بودند؛ احساس کردم طوری سخن می‌گفتند که گویی تصاویر تلویزیون در برابر دیدگانشان قرار دارد؛ برخی از جزئیّات را به گونه‌ای بیان می‌کردند که گویی با چشمان خود، آن‌ها را می‌دیدند. 🌷 انتشار به مناسبت مراسم تشییع و تدفین این شهید بزرگوار ✊ #إنا_على_العهد | #عهد_عزت 🔍 متن کامل گفتگو را بخوانید👇 khl.ink/f/58586

احکام نموداری روزه زن باردار یا شیرده (زن بارداری که زایمانش نزدیک است) ۱. چنانچه روزه برای خود مادر ضرر دارد: 💠 روزه را افطار کند و اگر تا رمضان سال بعد (بدون اینکه روزه برای او ضرر داشته باشد) قضای آن را بجا آورده، بنابر احتیاط یک مد طعام فدیه به فقیر داده شود و وظیفه دیگری ندارد. 🔰 اگر قضای روزه را بجا نیاورد، الف: به این جهت که روزه گرفتن در طول سال برای خود مادر ضرر داشت: ✅ قضا ساقط است ولی برای هر روز علاوه بر فدیه ای که بنابر احتیاط واجب لازم بوده، یک مد طعام دیگر به فقیر داده شود. ب: به این جهت که روزه گرفتن در طول سال برای فرزند شیر خوار یا جنین ضرر داشت: ✅ بنابر احتیاط یک مد طعام به فقیر داده شود و بعداً هر وقت که بتواند باید روزه ها را قضا نماید. ج: اگر بدون عذر، قضای آن را بجا نیاورده است: ✅ علاوه بر فدیه ای که بنابر احتیاط واجب لازم بوده، یک مد طعام به عنوان کفاره تأخیر بدهد و قضای روزه را در سالهای بعد بجا آورد. ۲. اگر روزه برای جنین یا فرزند شیرخوار ضرر دارد: 💠 روزه را افطار کند و اگر تا رمضان سال بعد ( بدون آنکه روزه برای او ضرر داشته باشد) قضای آن را بجا آورده باشد، می بایست یک مد طعام به عنوان فدیه به فقیر بپردازد. 🔰 اگر قضای روزه را بجا نیاورد: الف: چنانچه بدون عذر شرعی بجا نیاورد: ✅ علاوه بر فدیه، یک مد طعام به عنوان کفاره تأخیر بدهد و قضای روزه را در سالهای بعد بجا آورد. ب: اگر به جهت ضرر برای خودش یا فرزند بجا نیاورد: ✅ همان فدیه کفایت میکند وکفاره تأخیر ندارد، ولی سالهای بعد قضای روزه را بجا آورد. ✳️ ملاحظات: 🔘 هرگاه تأخير قضاى روزه ماه رمضان تا ماه رمضان ديگر بر اثر سهل‌انگارى و بدون عذر شرعى باشد، كفاره تأخير واجب است. 🔘 مادری که روزه برای خودش ضرر دارد حتی اگر باردار نباشد و به فرزند شیر ندهد، مطابق احکام کسی که به جهت مریضی روزه نمی گیرد، عمل کند. 🔘 فديه و کفاره تأخير براي هر روزه عبارت است از یک مد طعام (معادل 750 گرم گندم، آرد، برنج و مانند آن) که بايد به فقير داده شود. 🔘 دادن پول فديه و کفاره به فقير كافى نيست، ولى اگر اطمينان داشت كه فقير به وكالت از صاحب پول، طعام (حداقل معادل 750 گرم برای هر روز) می خرد و سپس آن را به عنوان كفاره قبول مى‏ كند، اشكال ندارد. 🔘 تمام احکامی که درباره زن باردار در این تقسیم بندی بیان شده مربوط به زنی است که زایمان او نزدیک است، ولی زنی که زایمان او نزدیک نیست، پرداخت فدیه مبنی بر احتیاط وجوبی است. #احکام_نموداری #احکام_نموداری_روزه_زن_باردار #روزه_زن_شیرده 🆔 @leader_ahkam

نمودار درختی احکام روزه‌ی زن باردار و شیرده👆👆

📝 شایعه شده بود که سید زخمی شده و مردم لبنان نگران بودند. در آن هفته دشمن از نظر نظامی نسبت به ما برتری داشت. ما هنوز کار مهمی غیر از عکس‌العمل موشکی انجام نداده بودیم. این اقدام باید صورت می‌گرفت. چندین بار موشک روی سکو آمد تا شلیک شود اما به دلیل نقص فنی شلیک نشد. سید می‌خواست در صحبت‌های خودش این اتفاق را به عنوان یک غافلگیری مهم اعلام کند. ... دیگر به انتهای صحبت رسیده بودیم اما موشک شلیک نمی‌شد. تا خواست بگوید والسلام علیکم و رحمت‌الله، موشک شلیک شد. سرعت موشک مافوق صوت بود و همان‌ لحظه به ناوچه اصابت کرد. سید در پایان صحبت‌های خود طوری که انگار صحنه را می‌دید، گفت الان در مقابل خودتان می‌بینید که ناوچه‌ی اسرائیلی در حال سوختن است. این کلام سید با لحظه‌ی اصابت موشک هم‌زمان بود. انگار ناگهان به او الهام شد که شلیک موشک با موفقیت اتفاق افتاد. من و عماد در اتاق کناری همدیگر را در آغوش کشیدیم و خدا را شکر کردیم. می‌دانستیم که ناوچه‌های اسرائیلی امکانات جمر دارند و می‌توانستند موشک را منحرف کنند. ضدّ موشک دارند و زدن موشک برایشان ساده بود اما موشک، ناوچه را به دو نیم کرد. این اتفاق ما را به طور کامل از نیروی دریایی اسرائیل خلاص کرد. نیرویی که دیگر تا پایان جنگ دیده نشد و با یک موشک از صحنه بیرون رفت. این اتفاق شبیه ضربه‌ی امیرالمؤمنین در جنگ خندق بود. 📚 برشی از کتاب مصور قاف خاطرات سردار شهید حاج قاسم سلیمانی از جنگ ۳۳ روزه‌ی رژیم صهیونسیتی و حزب‌الله لبنان https://shop.khameneibook.ir/product/کتاب-قاف @KhameneiBook