(امشبی را شه دین در حرمش مهمان است ، مکن ای صبح طلوع) (ظهـر فردا بدنش زیر سـم اسبان است ، مکن ای صبح طلوع) این شـب آخر عمر شه لب عطشان است ، مکن ای صبح طلوع دفتـر عمـر حسـیـن در ورقِ پایان است ، مکن ای صبح طلوع این شـبِ آخر عمـر شه مظلومان است گوشه ای چهرة مردان خدا خندان است روی لب صوت خوش و زمزمة قرآن است دیـدة اهـل حرمخانـه ولی گریان است مکن ای شمـس فروزنده طلوعـی دیگر تا نمایـان نشـود صبـحِ شروعـی دیگر همه مشـغـول نمازنـد و رکوعـی دیگر فکـر مـیـدان جهادنـد و فروعـی دیگر این شـب آخر عمر شه لب عطشان است ، مکن ای صبح طلوع (امشبی را شه دین در حرمش مهمان است ، مکن ای صبح طلوع) میزبان در شب آخر شده همچون مهمان فکـر صحـرای بلا باشـد و بـزم میدان شوق رفتـن به دل افکنده به اوج ایمان که سر و جان بسپـارد به هـوای پیمان مثـل پروانـه ، همه گرد رخ یک شَمعـند دور تا دور حسین اهل و عیالش جَمعـند کودکانی که در این غصّه کثیـر الدَمعـند گوش بر صحبـت بابا و سـراپا سَمعـند دفتـر عمـر حسـیـن در ورقِ پایان است ، مکن ای صبح طلوع

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود فردا ز خون عاشقان این دشت دریا می شود امشب کنار یکدگر بنشسته آل مصطفی فردا پریشان جمعشان چون قلب زهرا می شود امشب صدای خواندن قرآن به گوش آید ولی فردا صدای الامان زین دشت برپا می شود امشب کنار مادرش لب تشنه اصغر خفته است فردا خدایا بسترش آغوش صحرا می شود امشب که جمع کودکان در خواب ناز آسوده اند فردا به زیر خارها گمگشته پیدا می شود امشب رقیه حلقه ی زرین اگر دارد به گوش فردا دریغ این گوشوار از گوش او وا می شود امشب به خیل تشنگان عباس باشد پاسبان فردا کنار علقمه بی دست سقا می شود امشب بُوَد جای علی آغوش گرم مادرش فردا چو گل ها پیکرش پامال اعدا می شود امشب گرفته در میان، اصحاب، ثارالله را فردا عزیز فاطمه بی یار و تنها می شود امشب به دست شاه دین باشد سلیمانی نگین فردا به دست ساربان این حلقه یغما می شود امشب سر سرّ خدا بر دامن زینب بُوَد فردا انیس خولی و دیر نصارا می شود ترسم زمین و آسمان زیر و زبر گردد "حسان" فردا اسارت نامه ی زینب چو اجرا می شود

بلند مرتبه شاهی و پیکرت افتاد همین که پیکرت افتاد خواهرت افتاد تو نیزه خوردی و یک مرتبه زمین خوردی هزار مرتبه زینب، برابرت افتاد همین که از طرف جمعیت دو تا چکمه رسید اول گودال، مادرت افتاد تو را به خاطر دِرهم چه دَرهمت کردند چنان که شرح تن تو به آخرت افتاد

✅ذکر مصیبت کربلا از زبان لسان الغیب رندان تشنه لب را آبي نمي دهد کس گويي ولي شناسان رفتند از اين ولايت در زلف چون کمندش اي دل مپيچ کان جا سرها بريده بيني بي جرم و بي جنايت چشمت به غمزه ما را خون خورد و مي پسندي جانا روا نباشد خون ريز را حمايت

#جام بلای گودال 🔵جواب قرآن در گودال قتله گاه 🍃حسینیه میرزا اسماعیل اربابی

✅آخرین نفس های مرحوم حسن صفری برای ارباب بی کفن(ع)

دربهشت را بستند.

دامن کشان رفتی دلم زیرو شد. ایشان از علماء ربانی بود که درب منزلش برروی همه باز بود و بیت ایشان ضیافت خانه بندگان خدا بود