✍
شهیدی که رهبر انقلاب از او در سخنرانی امروزشان یاد کردند، که بود؟
اگر میخواهید #مصطفی_صدرزاده را بشناسید خصوصیات او را از زبان سردار بزرگ جهان اسلام بشنوید. آنجایی که حاج قاسم تأکید میکند عاشق مصطفی شد وقتی صدایش را که شبیه داش مشتیهای تهرونی بود، شنید.
به گزارش گروه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، مقام معظم رهبری در مراسم سی و چهارمین سالگرد حضرت امام خمینی(ره) در سخنرانی خود از شهیدی یاد کردند و نامش را بردند که وقتی امام(ره) رحلت کردند او تنها ۳ سال داشت و حالا ۸ سال است که از شهدای نهضت حضرت روح الله به حساب میآید.
مصطفی #صدرزاده جوانی که علی رغم جثهای که داشت چنان پرهیبت سخن میگفت و فرماندهی میکرد که گویی یلی است برای خودش. مصطفی جوانی را در مسجد و بسیج گذرانده بود و بودن در همین فضا او را عاشق گمشدهای کرد که هر جا قدم میگذاشت در پی یافتن همان بود. مدتی در حوزه مشغول تحصیل شد تا ببیند به وصال آنچه میخواهد میرسد یا نه اما در مدت کوتاهی به دوستانش گفت: «نه از من آخوند در نمی آید.» این را علی اکبر فرهنگیان از دوستانش اینطور روایت میکند: «من ۲ سال از مصطفی بزرگتر بودم و سید تازه وارد حوزه شده بود و با او صرف ساده را تمرین میکردم، مباحث را خیلی خوب متوجه نشده بود ناگهان قاطی کرد و گفت حاجی از من آخوند در نمیآید.گفتم پس چرا آمدی حوزه؟ باید تمرین کنی، تازه شروع کردی برادر، گفت: میدانم اما من دنبال گمشدهای میگردم و با این هدف آمدهام حوزه اما حالا متوجه شدم که طلبه خوبی نمیشوم باید راه خودم را پیدا کنم.»
مصطفی شب و روز به مرادش فکر می کرد تا اینکه سال ۹۲ موضوع سوریه و جنایات تکفیریها علیه مردم آنجا و هتک حرمت به ساحت حضرت زینب محبوبه آل محمد(ص) را شنید. به هر دری میزد تا خود را به آنجا برساند اما انگار همه درها را به روی او بسته بودند. حتی یکبار به فرودگاه رفت اما باز نتوانست اعزام شود.
همسرش میگوید: «خودمان مصطفی را از فرودگاه آوردیم. در مسیر فرودگاه تا خانه فقط با صدای بلند گریه میکرد. روزه بود، سریع در خانه سفره افطار را پهن کردم. بعد از افطار مشغول جمع کردن وسایل بودم که گفت میخواهد برود و با یکی از دوستانش دعوا کند. مصطفی همیشه قربان صدقه دوستانش میرفت و لفظش در مقابل دوستانش «فدات شم» بود. تعجب کردم. مصطفایی که همیشه آرام بود و اهل دعوا نبود میخواهد با کدام دوستش دعوا کند؟ او کم عصبانی میشد اما خیلی بد عصبانی میشد. به او گفتم که من هم همراهش میآیم، طبق روال همیشه زندگی. با آژانس به میدان شهدای گمنام در فاز ۳ اندیشه رفتیم. آنجا اصلا محل زندگی نبود که مصطفی دوستی داشته باشد و بخواهد با او دعوا کند. چندتا پله میخورد و آن بالا ۵ شهید گمنام دفن بودند. من از پلهها بالا رفتم و دیدم که مصطفی حتی از پلهها هم بالا نیامد. پایین ایستاده بود و با لحن تندی گفت: اگر شما کار اعزام مرا جور نکنید، هرجا بروم میگویم که شما کاری نمیکنید. هرجا بروم میگویم دروغ است که شهدا عند ربهم یرزقون هستند، میگویم روزی نمیخورید و هیچ مشکلی از کسی برطرف نمیکنید. خودتان باید کارهای من را جور کنید. دقیقا خاطرم نیست که ۲۱ یا ۲۳ رمضان بود. من فقط او را نگاه میکردم.گفتم من بالا میروم تا فاتحه بخوانم. او حتی بالا نیامد که فاتحهای بخواند؛ فقط ایستاده بود و زیر لب با شهدا دعوا میکرد. کمتر از ده روز بعد از این ماجرا حاجتش را گرفت. سه روز بعد از عید فطر بود که برای اولین بار اعزام شد.»
اما مصطفی باز برای اعزامهای بعدی با مشکل جدی برای رفتن مواجه بود. بالاخره به ذهنش رسید دست به دامان برادران افغان خود شود بلکه بچههای فاطمیون گره از کارش باز کنند. بالاخره هم موفق شد و با نشان دادن شجاعت و توانایی خود در جنگ، شد فرمانده گردان عمار فاطمیون.
پدرش افغان شدن او را اینگونه تعریف میکند: «مصطفی با ابوحامد آشنا شده بود. و میگوید میخواهم با بچههای فاطمیون به سوریه بروم. ابوحامد به او کُد میدهد که حیف شد اگر افغانی بودی میتوانستی. از همان جا این فکر در ذهن مصطفی جرقه میزند که خب میروم افغانی میشوم و برمی گردم. خیلی سریع و کمتر از دو ماه لهجه افغانستانی را یاد گرفت.
به مشهد میرود تغییر چهره میدهد و، چون استعداد خوبی در یادگیری لهجه داشت خیلی سریع و کمتر از دوماه لهجه افغانستانی را یاد گرفت. اتفاقا لهجهای که یاد میگیرد لهجه بچههای شیعه افغانستان نیست و همین برایش دردسر میشود. آنجا بچههای افغانستانی فکر میکنند شاید نفوذی باشد و از او روی برمی گردانند. اما از اقبال مصطفی ابوحامد میآید، او را بغل میکند و میگوید او از خودمان است.»
بالاخره #شهید_صدرزاده بعد از سه سال که از مدافع حرم شدنش میگذشت در نهم محرم سال ۱۳۹۴ وقتی فقط ۲۹ سالش بود به مرادش رسید و شهادت روزیاش شد.
📷 شخصیت امام خمینی (ره) از زبان آمریکایی ها...
#امام_خمینی
#رحلت_امام_خمینی
#امام_امت
https://eitaa.com/porseman313
✍
معنای انتظار امام زمان (عج) چیست؟ آیا به معنای سکوت و بی تفاوتی در برابر ظلم و فساد است؟
ما هر شب منتظر طلوع خورشید فردا هستیم، اما معنای #انتظار خورشید آن نیست که دست روی دست بگذاریم و تا صبح در تاریکی به سر بریم، بلکه هر کس اتاق خود را روشن میکند.
ما در زمستان منتظر فرارسیدن تابستان هستیم، ولی انتظار تابستان به آن معنا نیست که در زمستان بلرزیم اتاق خود را گرم نکنیم.
در زمان #غیبت #امام_زمان (علیه السلام) نیز باید به مقدار توان خود با ظلم مبارزه کنیم و در صدد اصلاح خود و جامعه بر آییم.
در روایات میخوانیم افضل الا عمال انتظار الفرج ( بحار، ج 75،ص 208.)
بهترین عمل، انتظار آمدن حضرت مهدی (علیه السلام) است.
بر اساس این حدیث، انتظار، حالت نیست، بلکه عمل است: افضل اعمال بنابراین، منتظران واقعی باید اهل عمل باشند. منتظران مصلح باید خود صالح باشند، کسی که منتظر مهمان است در خانه آرام نمی نشیند.
وظیفه مردم در زمان غیبت، خودسازی و امر به معروف و دعوت به حق و آگاه سازی دیگران است.
" کانـالـــ پـرسـمــــــانـــــ 313 "
@porseman313
✍
۱_فرق زنان و دختران پیامبر و زنان مومن با زنان غیر مومن در چیست؟
۲_برای اینکه زنان و دخترانمان مورد آزار مردان هوسران قرار نگیرند چه کاری انجام دهند؟
۳_به چه وسیله ای زنان مومن و پاکدامن شناخته میشوند؟
#قرآن کریم پاسخ میدهد:
يٰا أَيُّهَا اَلنَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوٰاجِكَ وَ بَنٰاتِكَ وَ نِسٰاءِ اَلْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلاَبِيبِهِنَّ ذٰلِكَ أَدْنىٰ أَنْ يُعْرَفْنَ فَلاٰ يُؤْذَيْنَ وَ كٰانَ اَللّٰهُ غَفُوراً رَحِيماً
ای پیامبر! به همسران و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو: چادرهای خود را بر خویشتن فروپوشند.این پوشش به اینکه (به پاک دامنی) شناخته شوند، نزدیک تر است و بدین ترتیب مورد آزار قرار نمی گیرند. و الله، آمرزنده ی مهرورز است
الاحزاب(آيه: 59)
ازدامن زن مرد به معراج رود
بردامن مادر #شهدا صلوات
#حجاب
@porseman313
✍
آیا امدادهای غیبی و الهی هم هنگام ظهور به کمک امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) می آیند؟
ظهور امام زمان(عجلاللهتعالیفرجه) باعث تحقق اهداف تمام انبیای الهی در روی زمین است و به همین دلیل خداوند متعال نعمتها و موهبتهای زیادی را به حضرت عطا کرده است تا به وسیله آن قوت یابد و به هدف عالی خود نائل شود. ما در این نوشتار به سه نمونه از این مواهب میپردازیم:
1️⃣ امام زمان(عجلاللهتعالیفرجه) وارث تمام انبیا
👈 پروردگار عالم تمام چیزهایی را که به انبیای گذشته عنایت کرده بود را یکجا به امام زمان(عجلاللهتعالیفرجه) عنایت میکند و تمام ذخایر و اسباب معجزات و کرامتهای انبیا و اولیای الهی در اختیار حضرت قرار میگیرد. رسول گرامی اسلام (صلیاللهعلیهوآله) در این باره میفرمایند: «مهدی از فرزندان من است، هم کنیه من، و شبیهترین مردم در اخلاق به من است ... تمام ذخایر انبیای الهی در اختیار اوست و با خودش میآورد، پس زمین را از عدل و داد پر میکند آنگونه که از ظلم پر شده است.»
2️⃣ یاری امام زمان(عجلاللهتعالیفرجه) توسط اولیای الهی
🔶 بسیاری از اولیای الهی به فرمان خدا به یاری حضرت میشتابند که حضرت عیسی(علیهالسلام) از جمله آنهاست که از آسمانها به زمین میآید و در نماز به حضرت اقتدا میکند و از این طریق حمایت خود را از امام زمان(عجلاللهتعالیفرجه) اعلام میکند. سپس امام زمان(عجلاللهتعالیفرجه) الواح تورات و انجیل تحریف نشده را بیرون میآورد و علامتهای امامت خود را به آنان نشان میدهد و در نتیجه تمام پیروان ادیان مختلف جهان با دیدن این علامتها اسلام را میپذیرند و گروه گروه به حضرت میپیوندند و به این صورت وعده الهی محقق و اسلام برجهان حاکم میگردد.
3️⃣ کمک ملائکه و جنیان به حضرت
❇️ #امام_زمان (عجلاللهتعالیفرجه) که آخرین ذخیره الهی است وقتی ظهور میکند تمام امکانات مادی و معنوی این عالم هم در اختیارش قرار میگیرد و حتی فرشتگان و جنیان هم با او بیعت میکنند و به یاریاش میشتابند. مفضل بن عمر میگوید: «از #امام_صادق (علیهالسلام) پرسیدم، ای آقای من آیا فرشتگان و جنیان هنگام ظهور حضرت، برای مردم ظاهر میشوند؟
حضرت فرمود: آری به خدا قسم ظاهر میشوند و با مردم گفتگو میکنند آنگونه که با هم سخن میگویند.
گفتم: آیا آنان همراه حضرت مهدی(عجلاللهتعالیفرجه) حرکت میکنند؟
حضرت فرمود: آری ما بین کوفه و نجف فرود میآیند و جمع میشوند و تعدادشان چهل و شش هزار فرشته و شش هزار جن است.»
💠 باید توجه داشت که حضور فرشتگان و جنیان برای خدمت گذاری و یاری رساندن به حضرت و جامعه مهدوی دور از ذهن نیست؛ زیرا حضور و خدمت رسانی آنان در جوامع بشری سابقه داشته است و آنان برای یاری رساندن به پیامبران الهی مانند #حضرت_سلیمان (علیهالسلام) و حضرت محمد (صلیاللهعلیهوآله) ظاهر شدهاند.
@porseman313
✍
آیا امام رضا(علیه السلام) اگر الآن حاضر بودند راضی به زرق و برق صحن و سرایش بودند ؟
1. به یقین #امام_رضا (ع) در زندگانی خود راضی به داشتن قصری که آجرهایش از طلا باشد نبودند، اما با این وجود ایرادی ندارد که دوستان آنحضرت، برای آسایش زائران، محیط وسیعی را تدارک ببینند؛ چون امام(ع) وظیفهای دارد و دوستان و ارادتمندان او هم وظیفهای دارند. به علاوه این نوعی تعظیم شعائر الله و اظهار ارادت به امام معصوم(ع) است. از طرفی چه اشکالی دارد که هنرمندان، به جای آنکه اثر هنری خود را در کنار موزههایی که عموم مردم فرصت مراجعه به آنجا را ندارند، در کنار بارگاه ائمه(ع) به نمایش درآورند.
2. اما اینکه این عمل بتپرستی باشد، چنین نیست؛ چرا که مردم به در و دیوار تعظیم نکرده و احترام نمیگذارند، بلکه احترام را برای صاحب خانه قائل هستند.
3. به نظر شما زینت مکانهایی؛ مانند: کابارهها کازینوها و مکانهای پست دیگر، که آنها را به بهترین سنگهای زینتی و گاهی با لوسترهای طلا و غیره تزیین میکنند، شایسته است، اما جای مقدس و متبرکی مانند: حرم مطهر امام رضا(ع) شایستگی احترام از جانب علاقهمندان خود را ندارد!؟ به علاوه منابع مالی و هزینههای این کارها از سوی خود مردم، در نهایت رضایت و با عشق و علاقه پرداخت میشود.
4. با وجود همه اینها، آنکس که دلش با امام است، اگرچه از زیباییها گریزان نیست؛ ولی صد برابر این زیباییها نمیتواند به ارتباط او با امامش آسیبی وارد کند. همانگونه که نقل شده است که پدر بزرگوار این امام؛ یعنی امام کاظم(ع) در ارتباطش با خدا، حضور و عبور مردم از پیش رویش را مزاحم ارتباطشان با خدا ندانستهاند.
ابو حنیفه میگوید: بر امام صادق(ع) وارد شدم. به ایشان عرض کردم: فرزندت موسی(ع) را دیدم که در حال نماز خواندن است و مردم از جلو روی او رفت و آمد میکنند و ایشان مانع آنها نمیشود. پس امام صادق(ع) فرمود: به فرزندم موسی بگویید بیاید. ایشان آمدند. #امام_صادق (ع) به او فرمودند: پسرم ابو حنیفه میگوید: فرزندت موسی(ع) را دیدم که در حال نماز خواندن است و مردم از جلو روی او رفت و آمد میکنند و تو مانع آنها نمیشی؟ پس #امام_کاظم (ع) عرض کردند: بله همینطور است، (سپس ادامه دادند و) گفتند: پدر جان، آن کسی که من در مقابل او ایستاده و نماز میخوانم، از تمام اینها به من نزدیکتر است. خدای عز و جل میفرماید: و ما از رگ گردن به او نزدیکتر هستیم. در اینجا امام صادق فرزندش امام موسی(ع) را به سینه خود چسبانیدند و بعد فرمودند: فرزندم پدر و مادرم فدای باد ای مخزن اسرار الهی.[1]
[1]. «عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ رَفَعَهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ دَخَلَ أَبُو حَنِیفَةَ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) فَقَالَ لَهُ رَأَیْتُ ابْنَکَ مُوسَى (ع) یُصَلِّی وَ النَّاسُ یَمُرُّونَ بَیْنَ یَدَیْهِ فَلَا یَنْهَاهُمْ وَ فِیهِ مَا فِیهِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) ادْعُوا لِی مُوسَى (ع) فَدُعِیَ فَقَالَ لَهُ یَا بُنَیَّ إِنَّ أَبَا حَنِیفَةَ یَذْکُرُ أَنَّکَ کُنْتَ تُصَلِّی وَ النَّاسُ یَمُرُّونَ بَیْنَ یَدَیْکَ فَلَمْ تَنْهَهُمْ فَقَالَ نَعَمْ یَا أَبَةِ إِنَّ الَّذِی کُنْتُ أُصَلِّی لَهُ کَانَ أَقْرَبَ إِلَیَّ مِنْهُمْ یَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ قَالَ فَضَمَّهُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) إِلَى نَفْسِهِ ثُمَّ قَالَ یَا بُنَیَّ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا مُودَعَ الْأَسْرَارِ وَ هَذَا تَأْدِیبٌ مِنْهُ (ع) لَا أَنَّهُ تَرَکَ الْفَضْل».
کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، ج 3، ص 297، اسلامیه، چاپ دوم، تهران، 1362 ش.
" کانـالـــ پـرسـمــــــانـــــ 313 "
@porseman313
✍
چرا به آقا امام رضا (ع) أباالحسن می گویند؟ مگر ایشان فرزندی به نام حسن داشتند؟
نام مبارک آقا امام رضا علیه السلام، علی است. أبوالحسن یا أباالحسن کنیه ایشان است. در فرهنگ عرب علاوه بر نام گذاری افراد به اسم، برای بزرگداشت افراد و پرهیز از خطاب کردن افراد با نام، آنان را با عباراتی ترکیبی صدا می کنند که با واژه های (أب) یا (أم) شروع می شود و به این نوع نام ها (کنیه) گفته می شود. همانند ابوالقاسم.
اگرچه چنین به نظر می رسد که اگر کسی مثلا(ابو الحسن) خطاب شد معنی این خطاب چنین باشد که این شخص، پدر حسن است. اما با بررسی فرهنگ استعمال کنیه در بین اعراب به این نتیجه می رسیم که لزوما چنین نیست. چه بسا افرادی که هنوز صاحب فرزندی نیستند اما با کنیه خطاب میشوند.
غزالی می نویسد:
رسول اکرم(ص) اصحاب خود را از روی احترام به کنیه صدا می زد و آنان که کنیه نداشتند، کنیه ای برایشان انتخاب می نمود. مردم نیز از آن پس، آن شخص را به همان کنیه می خواندند. حتی آنان که فرزندی نداشتند تا کنیه ای داشته باشند، برای آنان کنیه ای انتخاب می کرد. پیامبر اکرم (ص)رسم داشت حتی برای کودکان نیز کنیه انتخاب می نمود و آنان را مثلاً أبافلان صدا می زد تا دل کودکان را نیز به دست آورد.
در مورد کنیه آقا #امام رضا علیه السلام نیز چنین است. یعنی با وجود اینکه بنابر نظر مشهور و قوی تنها فرزند ایشان امام محمد الجواد(ع) بوده است، ایشان با کنیه (أبوالحسن) مورد خطاب قرار گرفته است.
در روایتی از کتاب عیون اخبارالرضا می خوانیم:
آقا امام موسی کاظم علیه السلام فرزند عزیز خود را #رضا نامیده و او را أبالحسن صدا می کرد.
📚حسینی دشتی، مصطفی، معارف و معاریف، ج 8، ص 595
📚شیخ مفید، الإرشاد، ج2، ص271.
📚شیخ صدوق، عيون أخبار الرضا(ع)، ج1، ص 14.
@porseman313
✍
چرا به آقا امام رضا (ع) أباالحسن می گویند؟ مگر ایشان فرزندی به نام حسن داشتند؟
نام مبارک آقا امام رضا علیه السلام، علی است. أبوالحسن یا أباالحسن کنیه ایشان است. در فرهنگ عرب علاوه بر نام گذاری افراد به اسم، برای بزرگداشت افراد و پرهیز از خطاب کردن افراد با نام، آنان را با عباراتی ترکیبی صدا می کنند که با واژه های (أب) یا (أم) شروع می شود و به این نوع نام ها (کنیه) گفته می شود. همانند ابوالقاسم.
اگرچه چنین به نظر می رسد که اگر کسی مثلا(ابو الحسن) خطاب شد معنی این خطاب چنین باشد که این شخص، پدر حسن است. اما با بررسی فرهنگ استعمال کنیه در بین اعراب به این نتیجه می رسیم که لزوما چنین نیست. چه بسا افرادی که هنوز صاحب فرزندی نیستند اما با کنیه خطاب میشوند.
غزالی می نویسد:
رسول اکرم(ص) اصحاب خود را از روی احترام به کنیه صدا می زد و آنان که کنیه نداشتند، کنیه ای برایشان انتخاب می نمود. مردم نیز از آن پس، آن شخص را به همان کنیه می خواندند. حتی آنان که فرزندی نداشتند تا کنیه ای داشته باشند، برای آنان کنیه ای انتخاب می کرد. پیامبر اکرم (ص)رسم داشت حتی برای کودکان نیز کنیه انتخاب می نمود و آنان را مثلاً أبافلان صدا می زد تا دل کودکان را نیز به دست آورد.
در مورد کنیه آقا #امام_رضا علیه السلام نیز چنین است. یعنی با وجود اینکه بنابر نظر مشهور و قوی تنها فرزند ایشان امام محمد الجواد(ع) بوده است، ایشان با کنیه (أبوالحسن) مورد خطاب قرار گرفته است.
در روایتی از کتاب عیون اخبارالرضا می خوانیم:
آقا امام موسی کاظم علیه السلام فرزند عزیز خود را رضا نامیده و او را أبالحسن صدا می کرد.
📚حسینی دشتی، مصطفی، معارف و معاریف، ج 8، ص 595
📚شیخ مفید، الإرشاد، ج2، ص271.
📚شیخ صدوق، عيون أخبار الرضا(ع)، ج1، ص 14.
@porseman313
✍
چهار روزی که در تمام سال به فضیلت روزه، ممتاز هستند کدامند؟
آنچه در سؤال مذکور آمده است، حدیثی است از امام صادق و امام باقر (ع)، که مضمون آن چنین است:
در طول سال، چهار روز است که در فضیلت #روزه ، امتیاز ویژهای دارند:
1. روز هفدهم ربیع الاول؛ که ولادت پیامبر اکرم (ص) است.
2. روز بیست و هفتم ماه رجب؛ که پیامبر اکرم (ص) در آن روز به پیامبری مبعوث شدند.
3. روز بیست و پنجم ذى القعده؛ که روز #دحوالارض است.
4. روز هجدهم ذى الحجه؛ که #عید_غدیر است و روزی است که پیامبر اکرم (ص)، حضرت علی(ع) را به امامت نصب کردند.[1]
[1]. (قَدْ وَرَدَ الْخَبَرُ عَنِ الصَّادِقِینَ ع بِفَضْلِ صِیَامِ أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ فِی السَّنَةِ إِلَى أَنْ قَالَ یَوْمُ السَّابِعَ عَشَرَ مِنْ رَبِیعٍ الْأَوَّلِ- وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی وُلِدَ فِیهِ رَسُولُ اللَّهِ ص فَمَنْ صَامَهُ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ صِیَامَ سِتِّینَ سَنَةً وَ یَوْمُ السَّابِعِ وَ الْعِشْرِینَ مِنْ رَجَبٍ وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی بُعِثَ فِیهِ رَسُولُ اللَّهِ ص- وَ مَنْ صَامَهُ کَانَ صِیَامُهُ کَفَّارَةَ سِتِّینَ شَهْراً وَ یَوْمُ الْخَامِسِ وَ الْعِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَةِ (فِیهِ دُحِیَتِ الْأَرْضُ) وَ یَوْمُ الْغَدِیرِ- فِیهِ نَصَبَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع إِمَاماً)؛ شیخ مفید، محمد بن محمد، المقنعة، باب 34، ص 370، کنگره جهانى هزاره شیخ مفید، قم، اول، 1413 ق؛ شیخ حر عاملى، محمد بن حسن، تفصیل وسائل الشیعة إلى تحصیل مسائل الشریعة، ج10، ص 456، ح 13836، مؤسسة آل الیت، قم، اول، 1409 ق.
کانال پرسمان 313 👇👇👇
@porseman313
✍
دحوالارض چه روزی است؟
#دحوالارض روزی است که خداوند به کره زمین حیات بخشید. از این روز کره زمین که سراسر مملو از آب بود، شروع به خشک شدن نمود. روز دحوالارض در قرآن و احادیث نیز آمده و در آنها به روز دحوالارض (یعنی بسط و گسترش زمین) اشاره شده است. طبق احادیث کعبه شریف و بیت الله الحرام اولین مکانی بود که در این روز از زیر آب سر برآورد و سپس بعد از آن یک چهارم زمین به صورت خشکی در آمد.
#دحو_الارض مصادف با ۲۵ ماه ذی القعده میباشد.
#سبحان_الله
کانال پرسمان 313 👇👇👇
@porseman313
تو چه کردی با قلبم.mp3
3.52M
🎧 شور | تو چه کردی با قلبم
🎤 کربلایی مهدی رعنایی
#امام_رضا (علیه السلام)
#ماه_ذی_القعده
#مهدی_رعنایی
به کانال آموزشی صفر تا صد مداحی بپیوندید 👇👇👇👇👇
@madahi313