"چه احترام غریبی دارد این ذکر یا علی علیه السلام نزهت بادی چه احترام غریبی دارد این ذکر ساده «یا علی علیه السلام »! این همه از پا افتاده که به مدد نام تو برمی خیزند. این همه دست تهی که به یاد تو گرفته می شوند! تمام این سال ها همیشه ذکر تو مشکل گشا بوده است. کسی را ندیده ام؛ از کوچک یا بزرگ که ذکر تو را گفته باشد و درمانده شود. چه مردمانی را دیده ام که در گود پهلوانی ها یا علی علیه السلام گفتند و در وقت زمین خوردن و به دست حریف بلند شدن، یا علی علیه السلام شنیدند! چه خانه هایی را دیده ام که بر کاشی های سردرشان «یاعلی علیه السلام » نوشته شده و به احترام همین ذکر، هیچ سائلی از آن دست خالی برنگشته است. چه مردانگی هایی را دیده ام که فقط به بهانه بردن نام تو، چراغ شکسته دل های گرفتار را روشن کرده اند! چه دل های گمراهی را دیده ام که به حرمت همین ذکر، به راه برگشته اند و از گناه و آلودگی توبه کرده اند! چه رفاقت هایی را دیده ام که به پای ذکر تو جان داده اند و خون ریخته اند، اما از عهد و سوگند خویش بازنگشته اند! جایی نشنیده ام از دوست یا دشمن که نام تو را برده باشند و ناامید شوند. چه قدرت عجیبی دارد این ذکر ساده «یا علی علیه السلام » پس یا علی علیه السلام !"