اي خورشيد هستي بخش!قلم را در دست میگیرم تا با تو سخن بگویم
از آن هنگام كه گوهران ناياب سخنت، چراغ هدايتي بود در تاریکی و گمراهي،با تو سخن مي گويم؛ از آن هنگام كه دستهايت نوازش دهنده ي يتيمان در بيابان هايِ تنهايي بود. حضوشما تسلّادهنده ي قلب های شكسته ي پيران و اميدي بود بردل هاي سرگردان و پريشان جوانان است
بهاره سادات حسینی شهرستان محلات