👆 با تشکر از همه دوستانی که در این بحث ما مشارکت داشتند

بسم الله الرحمن الرحيم #دعا_بیستم_11 و لا بالتعرض لخلاف محبتك بار الها! مرا مبتلا مكن اعمالى را طلب كنم و انجام دهم كه برخلاف محبت و رضاى تو باشد،

سرشت آدمی #محبت است و جوهره قلب عشق. #فطرت بدون محبت،فطرت نیست وقلب بدون عشق،پاره ای از سنگ. این آفرینش خداوند یکتاست.خدایی که عبث نمی آفریند... حال که آدمی ناگزیر از محبت است،دارای پتانسیل بالای عشق است،می خواهد دوست بدارد و دوست داشته شود...یعنی این که همواره درگیر عشق و عاشقی است؛اگر عشق خداوند را درون قلب جای داد که هیچ،درمسیر است.باسرعت به هدف خلقت،یعنی قرب خداوند می‌رسد.....والا چون جوهره قلب،عشق است،محبت غیر خداوند در آن جای می گیرد. اینجاست که امام هدایت،احساس خطر می کند،ازخداوند می خواهد آزمایش وابتلایش را درجهت خلاف عشق و محبت او قرار ندهد،مبادا به او نرسدوبیراهه رود. الهی حبِّبْ إِلَيْنَا مَا نَكْرَهُ مِنْ قَضَائِكَ، وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا مَا نَسْتَصْعِبُ مِنْ حُكْمِكَ #دعا_سی_سه_4

#دعا_سی_سه_4 دعای سیدالساجدین (ع ) در هنگام #استخاره : 🔹حبِّبْ إِلَيْنَا مَا نَكْرَهُ مِنْ قَضَائِكَ، وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا مَا نَسْتَصْعِبُ مِنْ حُكْمِكَ🔹 🔸آن قضاى محكم تو را كه ناخوش آيند ما است محبوب ما گردان و آن حكم را كه دشوار مى شماريم براى ما آسان كن🔸 #سی_سه

بعضى از كارهاست كه خداوند دوست ندارد كه مردم مرتكب آنها شوند، ناخشنودى بارى‏تعالى از انجام آن اعمال نه از اين جهت است كه اگر انسانها حريم الهى را رعايت ننمودند و اعمال خلاف محبتش را مرتكب شدند به مقام رفيع بارى‏تعالى آسيبى مى‏رسد و موجب تضعيف قدرت و سلطه‏ى او در جهان حاكميت مى‏گردد، هرگز، چنين نيست، او غنى بالذات است و از تمام آفريده‏هاى خود بى‏نياز. كارهاى بد و خوب مردم كمترين اثر مثبت يا منفى در حاكميت و ربوبيتش نمى‏گذارد.

اعمالى كه مورد محبت بارى‏تعالى نيست : از طرفى برخلاف حق و عدالت است و خداوند دوست ندارد كه مردم به كارهاى ناحق و ظالمانه آلوده شوند، و از طرف ديگر انجام دادن اعمالى كه خدا دوست ندارد حركتى است از مردم در جهت مخالف تعالى و تكامل آنان، و حضرت بارى‏تعالى نمى‏خواهد انسان عاليقدر كه مخلوق گزيده‏ى اوست به راه انحطاط و سقوط گرايش يابد و موجبات تباهى و هلاكت خود را فراهم آورد.

ما از پيش خود نمى‏دانيم خداوند چه كارهايى را دوست ندارد تا پيرامون آنها نگرديم و از انجامشان خوددارى نماييم، اوست كه مى‏تواند ما را آگاه سازد و اعمال خلاف محبت خود را به ما بگويد. آگاه‏سازى خداوند به دو صورت تحقق مى‏يابد: اول آنكه به هر فرد از افراد مردم الهام اختصاصى نمايد و در ضميرش القا كند كه چه اعمالى را دوست ندارد، دوم آنكه در هر عصر، فرد پاكدل و منزهى را از بين مردم برگزيند، اعمال خلاف محبت خود را به او وحى نمايد و مامورش سازد كه به مردم ابلاغ كند. خداوند، شق دوم را گزيده و بين اقوام و ملل، پيمبرانى را مبعوث فرموده و به آنان دستور ابلاغ داده است.

اگر كارهايى را كه خداوند دوست ندارد در جوامع بشرى انجام پذيرد، زيانهاى مادى و معنوى، اقتصادى و اخلاقى، فردى و اجتماعى، و دنيوى و اخروى بسيار به بار مى‏آورد و موجب مى‏شود كه انجام‏دهندگان آن اعمال مطرود درگاه الهى شوند و خداوند فيض دوستى و محبت خود را از آنان قطع فرمايد.

قرآن شريف مكرر از گروههايى كه داراى صفات خاصى هستند نام برده و تصريح فرموده كه همه ‏ى افرادى كه به آن صفات متصف ‏اند و مرتكب آن اعمال مى‏شوند خداوند آنها را دوست ندارد، در واقع حضرت بارى‏تعالى دوست نداشتن خود را به وجود آن صفات ناپسند تعبير نموده و مى‏خواهد بفرمايد: آن اعمال به قدرى مذموم و ناپسند است كه نه فقط همان كارها خلاف محبت من است و دوست ندارم بلكه اشخاص آلوده به آن اعمال نيز مطرود من هستند و آنان را دوست ندارم.

#فساد از جمله‏ ى امورى است كه مطرود حضرت بارى‏تعالى است و در قرآن شريف تصريح شده كه خداوند فساد و مفسد را دوست ندارد. در سوره‏ى 2 آيه‏ى 205 آمده است: و الله لا يحب الفساد، خداوند فساد را دوست نمى‏دارد. در سوره‏ى 5، آيه‏ى 64 آمده است: و الله لا يحب المفسدين، خداوند مفسدين را دوست ندارد. راغب در مفردات مى‏گويد: الفساد خروج الشى‏ء عن الاعتدال قليلا كان الخروج عنه او كثيرا و يضاده الصلاح و يستعمل ذلك فى النفس و البدن و الاشياء الخارجه عن الاستقامه، فساد عبارت از اين است كه چيزى از اعتدال و توازن خارج شود، خواه خروج كم باشد يا بسيار، و ضد فساد، صلاح است. و كلمه‏ى فساد به كار برده مى‏شود در مورد نفس و بدن و درباره‏ى هر چيزى كه از اعتدال بيرون رود. در قرآن شريف كلمه‏ى «فساد» به معناى وسيع به كار برده شده و براى مزيد اطلاع شنوندگان بعضى از اين آيات به عرض مى‏رسد: و لو اتبع الحق اهواءهم لفسدت السموات و الارض و من فيهن. اگر خداوند از تمايلات مردم پيروى نمايد آسمانها و زمين و هر چه در آنها جاى دارد به فساد كشيده مى‏شوند. ظهر الفساد فى البر و البحر بما كسبت ايدى الناس. فساد در خشكى و دريا آشكار گرديده است بر اثر كارهاى نادرست و اعمال خلاف عقل بشر. و من الناس من يعجبك قوله فى الحياه الدنيا و يشهد الله على ما فى قلبه و هو الد الخصام. و اذا تولى سعى فى الارض ليفسد فيها و يهلك الحرث و النسل. از منافقين فردى است كه با چرب‏زبانى موجب شگفتى تو مى‏شود و خداوند را براى پاكى ضمير خود شاهد مى‏آورد با آنكه او بدترين دشمن دين الهى است و چون از نزد تو مى‏رود مى‏كوشد تا در زمين فساد برپا كند و مايه‏ى تباهى اقتصاد و هلاك نسل جامعه شود.

از جمله‏ى گناهانى كه مايه‏ى #فساد اجتماعى است و كسانى كه مرتكب آن گناه مى‏شوند، قرآن شريف آنان را مفسد خوانده، مسئله‏ى «#اسراف» است. و لا تطيعوا امر المسرفين الذين يفسدون فى الارض و لا يصلحون. امر مسرفين را اطاعت ننماييد و از راه و روش آنان پيروى نكنيد، چه اين گروه با كار نارواى خود در جامعه افساد مى‏كنند و به راه حق و صلاح گرايش ندارند. راغب در مفردات مى‏گويد: السرف تجاوز الحد فى كل فعل يفعله الانسان و ان كان ذلك فى الانفاق اشهر: سرف عبارت از اين است كه آدمى در كارهايى كه انجام مى‏دهد از حد آن تجاوز نمايد اگر چه اين زياده‏روى در زمينه‏ى پرداختهاى مالى مشهورتر است. خداوند ضمن بيان كارهاى پسنديده‏ى بندگان واقعى خود فرموده است: و الذين اذا انفقوا لم يسرفوا و لم يقتروا و كان بين ذلك قواما. اينان مردمى هستند كه وقتى انفاق مى‏كنند نه اسراف و زياده‏روى مى‏نمايند و نه بخل و تنگدستى دارند بلكه در يك حد اعتدال و ميانه‏روى، اين وظيفه‏ى مقدس را انجام مى‏دهند و خلاصه اين آيه مى‏فرمايد بندگان خوب خدا از اسراف منزه و برى هستند.