eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
5هزار دنبال‌کننده
17.2هزار عکس
2.6هزار ویدیو
1.7هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
📚 «شاهرخ انقلاب» زندگینامه و خاطرات شهید شما میتوانید آن را از قانونی دریافت کنید https://taaghche.com/book/20649 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
1 ❇️ در اين فرازهاى ملكوتى مسائل مهمّى را حضرت زين العابدين عليه السلام متذكّر شده است كه فكر از فهم باطنش عاجز است و قلم از شرح و تفسير ناتوان. دلى در اين زمينه لازم است كه غرق طهارت معنوى باشد تا بتواند سرّ اين واقعيّت‏ها را درك كند. راستى، اين جا همان جايى است كه بايد گفت: دست ما كوتاه و خرما بر نخيل. الهى! آن قلبى كه بتواند اسرار اين واقعيّت‏ها را لمس كند به ما عنايت كن كه جز با كمك تو نمى‏توان سالك اين راه شد. اگر لطف تو به كمك برنخيزد قدمى در اين راه نمى‏توان برداشت. خداوندا، تمام اميد ما به توست كه ما را جز تو يار و ياورى و معين و كمكى نيست. از آيات قرآن مجيد و روايات و اخبار و دعاهاى وارده از ائمّه معصومين عليهم السلام استفاده مى‏شود كه ياد خدا از اعظم عبادات و بلكه روح طاعات و حقيقت بندگى و پرمنفعت‏ترين واقعيّتى است كه در حيات انسان تجلّى مى‏كند. مفهوم ذكر از اعظم مفاهيم و حقيقت ذكر از اصول واقعيّت‏ها و نتيجه ذكر بالاترين نتيجه هاست. بعثت انبيا، امامت امامان، نزول كتب آسمانى، نظام حلال و حرام، مسأله واجبات و محرّمات و برنامه حسنات اخلاقى همه و همه به اين خاطر است كه ياد حضرت محبوب به طور دائم حاكم بر قلب باشد و از قلب به صورت اذكار بر زبان جارى و اثرش در اعضا و جوارح آشكار گردد. چون قلب، كرامت ملكوتى را از انبيا دريافت كند: عَلى أنْ أكْرَمْتَنا بِالنُّبُوَّةِ. با نبوت پيامبران اكرام و بزرگ داشتى ما را. و جان، نور ولايت را از امامت امامان هدايت، كسب نمايد. زُراره از امام باقر عليه السلام نقل مى‏كند كه حضرت فرمود: بُنِىَ الْإسْلامُ عَلى‏ خَمْسَةِ أشْياءَ: عَلَى الصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلايَةِ. قالَ زُرارَةُ: فَقُلْتُ: وَ أىُّ شَىْ‏ءٍ مِنْ ذلِكَ أفْضَلُ؟ قالَ: الْوَلايَةُ أفْضَلُ لأَنَّها مِفْتاحُهُنَّ وَ الْوالى هُوَ الدَّليلُ عَلَيْهِنَّ. اسلام بر پنج حقيقت بنا شده: نماز، زكات، روزه، حج، رهبرى امامان به حقّ. زراره مى‏گويد: به حضرت عرضه داشتم: از اين پنج حقيقت كداميك بالاترند؟ فرمود: رهبرى امامانى كه از جانب خداوند انتخاب شده‏اند؛ زيرا امامت و ولايت كليد همه اين حقايق است و نماز و روزه و زكات و حجّ حقيقى با دلالت امام هدايت، قابل تحقّق است. زمانى كه نفس از آلودگى‏هاى اخلاقى پيراسته شد و سينه از حقايق دين الهى گشايش يافت و اعضا و جوارح در تصرّف عمل صالح آمد و از محرّمات محفوظ ماند، صاحب چنان قلب و جان و نفس و سينه و اعضا و جوارحى از نظر فرهنگ پاك الهى، ذاكر و داراى شرف و عظمت است. آن كه قلبش از ايمان و كرامت تهى است و جانش منوّر به نور ولايت نيست و نفسش تابلوى رذايل اخلاقى است و اعضا و جوارحش در تصرّف معصيت و گناه است، گرچه روزى صد هزار بار زبانش مترنّم به اذكار وارده باشد، غافل است و او را جز پستى و دنائت و بى شرفى و ذلّت چيزى نيست. راهى براى كسب شرف جز آنچه امام عارفان و مقصود سالكان بيان فرموده، نيست: «يَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ» 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 323 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏يا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ اى آن كه يادش، براى يادكنندگان مجد و بزرگوارى است 🍀« از آيات قرآن مجيد و روايات و اخبار و دعاهاى وارده از ائمّه معصومين عليهم السلام استفاده مى‏شود كه از اعظم عبادات و بلكه روح طاعات و حقيقت بندگى و پرمنفعت‏ترين واقعيّتى است كه در حيات انسان تجلّى مى‏كند. مفهوم ذكر از اعظم مفاهيم و حقيقت ذكر از اصول واقعيّت‏ها و نتيجه ذكر بالاترين نتيجه هاست. بعثت انبيا، امامت امامان، نزول كتب آسمانى، نظام حلال و حرام، مسأله واجبات و محرّمات و برنامه حسنات اخلاقى همه و همه به اين خاطر است كه ياد حضرت محبوب به طور دائم حاكم بر قلب باشد و از قلب به صورت اذكار بر زبان جارى و اثرش در اعضا و جوارح آشكار گردد. » 👤استاد حسین ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " در " 👈 🎙 لینک متن با ترجمه " اینجا " صوتی تصویر " اینجا " صوت عربی " اینجا " ترجمه صوتی " اینجا " ✳️کانال انس با 🆔 @sahife2
2 ❇️توجّه به مفاهيم قرآن، روايات، دعاها، خواندن نماز همراه با شرايطش، ترك گناه به خاطر خدا، خدمت به مردم، متذكّر بودن واقعيّت‏هاى قيامت، از ميزان و حساب، صراط، بهشت، جهنّم همه و همه ذكر است. انديشه و تفكّر در حقايق خلقت و آفرينش، براى رسيدن به رشد و كمال و آشنايى با حضرت محبوب كه بپا كننده خانه هستى است، ذكر است. خُذُوا مَا آتَيْنَاكُمْ بِقُوَّةٍ وَاذْكُرُوا مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ [و گفتيم:] آنچه را [از آيات كتاب آسمانى‏] به شما داده‏ايم، با قدرت و قوّت دريافت كنيد، و آنچه را در آن است [براى اجرا كردن‏] به ياد داشته باشيد تا پرهيزكار شويد. وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَمَا أَنْزَلَ عَلَيْكُم مِنَ الْكِتَابِ وَالْحِكْمَةِ يَعِظُكُم بِهِ وَاتَّقُوا اللّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَىْ‏ءٍعَلِيمٌ و نعمت خدا را بر خود و آنچه از كتاب و حكمت بر شما نازل كرده كه شما را به آن پند مى‏دهد، به ياد آريد. و از خدا پروا كنيد و بدانيد كه خدا به همه چيز داناست. فَإِذَا أَمِنْتُمْ فَاذْكُرُوا اللّهَ كَمَا عَلَّمَكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ و هنگامى كه امنيت يافتيد، خدا را [با خواندن نماز] ياد كنيد، نمازى كه آن را در ضمن ساير برنامه‏هاى دينى كه داناى به آنها نبوديد، به شما آموخت. وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَمِيثَاقَهُ الَّذِي وَاثَقَكُم بِهِ إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاتَّقُوا اللّهَ إِنَّ اللّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ و نعمت خدا را بر خود و پيمانش را كه [در لزوم اطاعت از او و پيامبرش‏] با شما محكم و استوار كرد، ياد كنيد، هنگامى كه گفتيد: شنيديم و اطاعت كرديم. و از خدا پروا كنيد؛ زيرا خدا به آنچه در سينه‏هاست، داناست. يَاقَوْمِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنْبِيَاءَ اى قوم من! نعمت خدا را بر خود ياد كنيد، آنگاه كه در ميان شما پيامبرانى قرار داد. وَزَادَكُمْ فِي الْخَلْقِ بَصْطَةً فَاذْكُرُوا آلَاءَ اللّهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ و شما را در آفرينش [جسم و جان‏] نيرومندى و قدرت افزود، پس نعمت هاى خدا را به ياد آوريد تا رستگار شويد. فَاذْكُرُوا آلَاءَ اللّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِى الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ پس نعمت هاى خدا را ياد كنيد و در زمين تبهكارانه فتنه و آشوب برپا نكنيد. يا أيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللّهَ ذِكْراً كَثيراً اى اهل ايمان! خدا را بسيار ياد كنيد. در هر صورت، ذكر حقيقتى است قلبى كه از توجّه به حضرت حق و قيامت و انديشه در كاينات و تفكّر در قرآن و انجام فرائض، به دست مى‏آيد و ثمره‏اش در حركت زبان با ذكر الفاظى و حركات مثبت در اعضا و جوارح پديد مى‏آيد و تحقّقش در اين سه مرحله، شرف و عظمت ذاكر است. «يَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ» 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 323 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏يا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ اى آن كه يادش، براى يادكنندگان مجد و بزرگوارى است 🍀« حقيقتى است قلبى كه از توجّه به حضرت حق و قيامت و انديشه در كاينات و تفكّر در قرآن و انجام فرائض، به دست مى‏آيد و ثمره‏اش در حركت زبان با ذكر الفاظى و حركات مثبت در اعضا و جوارح پديد مى‏آيد و تحقّقش در اين سه مرحله، شرف و عظمت ذاكر است. » 👤استاد حسین ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " در " 👈 🎙 لینک متن با ترجمه " اینجا " صوتی تصویر " اینجا " صوت عربی " اینجا " ترجمه صوتی " اینجا " ✳️کانال انس با 🆔 @sahife2
3 ❇️ محدود نبودن «رساله «نور على نور ذكر و ذاكر و مذكور» كه در مقدمه «مفتاح الفلاح» شيخ بهايى آمده، مى‏نويسد: خداوند در هر چيز به كمّيّت اكتفا كرده است و حدّ براى آن معيّن فرموده، مثلًا نماز پنج مرتبه، روزه يك ماه، زكات از نصاب معيّن، ولى براى ذكر حدّى معيّن‏ نفرموده است. ابن قدّاح از حضرت صادق عليه السلام روايت مى‏كند كه حضرت فرمود: ما مِنْ شَى‏ءٍ إلّا وَلَهُ حَدُّ يَنْتَهِى إلَيْهِ إلَّا الذِّكْرَ، فَلَيْسَ لَهُ حَدُّ يَنْتَهِى إلَيْهِ: فَرَضَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ الْفَرائِضَ فَمَنْ أدّاهُنَّ فَهُوَ حَدُّهُنَّ، وَ شَهْرَ رَمَضانَ فَمَنْ صامَهُ فَهُوَ حَدُّهُ، وَ الْحَجَّ فَمَنْ حَجَّ فَهُوَ حَدُّهُ، إلَّاالذِّكْرَ، فَإنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ لَمْ يَرْضَ مِنْهُ بِالْقَليلِ، وَ لَمْ يَجْعَلْ لَهُ حَدّاً يَنْتَهِى إلَيْهِ. ثُمَّ تَلا هذِهِ الْآيَةَ: يا أيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللّهَ ذِكْراً كَثيراً وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أصيلًا ، فَقالَ: لَمْ يَجْعَلِ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ حَدّاً يَنْتَهِى إلَيْهِ. چيزى نيست مگر اين كه خداوند براى آن حدّى معيّن كرده كه به آن حد تمام مى‏شود و پايان مى‏پذيرد مگر ذكر كه برايش حدّ و پايانى نيست. نمازهاى واجب را بر عهده مردم لازم دانسته، هر كس آنها را بياورد، آوردن و بجا آوردنش حدّ آنهاست؛ روزه ماه رمضان را هر كس بگيرد حدّ روزه را بجا آورده؛ حج را هر كس ادا كند، حدّش را به پايان برده، مگر ذكر كه خداوند بزرگ به كم آن رضايت نداده و براى آن مرزى برقرار نكرده. سپس آيه شريفه را تلاوت كرد كه حضرت معبود فرموده است: «اى اهل ايمان، خدا را به ياد آوريد يادآوردن بسيار و او را به صبح و شب تسبيح كنيد». سپس فرمود: خداوند براى ذكر حدّى قرار نداده است كه پايان پذيرد. حدّ نداشتن ذكر براى اين است كه انسان بايد جزئيّات كار خود را موافق با حكم الهى قرار دهد و همواره با حفظ مراقبت و حضور به ياد حق سبحانه باشد: رِجالٌ لاتُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَلابَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللّهِ وَ إِقَامِ الصَّلَوةِ وَ إِيتَآءِ الزَّكَوةِ مردانى كه تجارت و داد و ستد آنان را از ياد خدا و برپا داشتن نماز و پرداخت زكات باز نمى‏دارد. امام صادق عليه السلام فرمود: لابَأْسَ بِذِكْرِ اللّهِ وَ أنْتَ تَبُولُ فَإنَّ ذِكْرَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ حَسَنٌ عَلى كُلِّ حالٍ، فَلا تَسْأمْ مِنْ ذِكْرِ اللّهِ. به هنگام قرار گرفتن در مستراح باكى نيست كه به ياد خدا باشى؛ به حقيقت كه ياد خداى عزّوجلّ در همه حالى خوب است، پس هيچ گاه ملول و ناراحت از ياد خدا نباش. خداوند سبحان فرمود: إنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَلَذِكْرُ اللّهِ أكْبَرُ يقيناً نماز از كارهاى زشت، و كارهاى ناپسند باز مى‏دارد؛ و همانا ذكر خدا بزرگ‏تر است. و نيز فرمود: أقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرى و نماز را براى ياد من برپا دار. و رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: جُعِلَتْ قُرَّةُ عَيْنى فِى الصَّلاةِ. نور چشم من در نماز است. نماز سبب مشاهده است و مشاهده محبوب، قرّة عين محبّ است؛ زيرا كه صلاة مناجات بين حق تعالى و عبد اوست چنانكه فرمود: فَاذْكُرُونى أَذْكُرْكُمْ پس مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم. و رسولش فرمود: الْمُصَلِّى يُناجِى رَبَّهُ. نمازگزار با پروردگارش سخن مى‏گويد. و چون صلاة مناجات است، پس صلاة ذكر حقّ است و كسى كه ذكر حقّ كند همنشين حقّ است و حقّ همنشين اوست و كسى كه جليس ذاكر خود است او را مى‏بيند ورنه جليس او نيست. از اين رو حضرت امير عليه السلام فرمود: ما كُنْتُ أعْبُدُ رَبّاً لَمْ أرَهُ. عبادت نكنم؛ پروردگارى را كه با چشم دل نديده‏ام. پس صلاة مشاهده و رؤيت است، يعنى مشاهده عيانى روحانى؛ و شهود روحى در مقام جمعى است و رؤيت عينى در مظاهر فرقى است. و به عبارت كوتاهتر، مشاهده در مقام جمعى است و رؤيت در مظاهر فرقى، پس اگر مصلّى صاحب بصر و عرفان نباشد كه نداند حق تعالى براى هر چيز و از هر چيز متجلّى است حق را نمى‏بيند. جمله: وَلَذِكْرُ اللّهِ أكْبَرُ يك وجه آن اين است كه: ذكر خداوند در نماز بزرگترين چيزى از اقوال و افعال كه صلاة شامل آنهاست مى‏باشد، يعنى هيچ يك از آنها به بزرگى ذكر الهى نيست. و وجه ديگر آن اين كه: ذكر خداوند عبدش را بزرگتر از ذكر عبد مر او راست؛ زيرا كبريا حق تعالى راست. پس عبارت هم شامل است ذكر خداوند عبد را و هم ذكر عبد خدا را، چنانكه فرمود: فَاذْكُرُونى أذْكُرْكُمْ و فرمود: جَزاءً وِفاقاً وفاق مصدر دوم باب مفاعله است كه از دو طرف است پس: اذْكُرُونى أَذْكُرْكُمْ جزاء وفاق است. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 323 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏يا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ اى آن كه يادش، براى يادكنندگان مجد و بزرگوارى است 🍀« خداوند در هر چيز به كمّيّت اكتفا كرده است و حدّ براى آن معيّن فرموده، مثلًا پنج مرتبه، يك ماه، از نصاب معيّن، ولى براى حدّى معيّن‏ نفرموده است.» 👤 استاد حسین ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2