eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
5هزار دنبال‌کننده
17.2هزار عکس
2.6هزار ویدیو
1.7هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
« 1 » يَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ وَ يَا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاكِرِينَ وَ يَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِيعِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلِّ ذِكْرٍ وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُكْرِكَ عَنْ كُلِّ شُكْرٍ وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِكَ عَنْ كُلِّ طَاعَةٍ اى آن كه يادش، براى يادكنندگان مجد و بزرگوارى است، و اى آن كه سپاس گزاريش، براى سپاس گزاران پيروزى و رستگارى است، و اى آن كه فرمان برداريش براى فرمانبرداران، نجات و رهايى است! بر محمد و آلش درود فرست، و دل‏هاى ما را به يادت از هر يادى، و زبانمان را به سپاس گزاريت از هر سپاسى، و اعضامان را به طاعتت از هر طاعتى غافل كن. ‏ 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
4 1 ❇️ در فضيلت و اسرار ذكر لطايفى است از آن جمله: وَ ما أحْسَنَ ما قالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: «أَلا انَبِّئُكُمْ بِما هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ أفْضَلُ مِنْ أنْ تَلْقُوْا عَدُوَّكُمْ فَتَضْرِبُوا رِقابَهُمْ وَ يَضْرِبُونَ رِقابَكُمْ؟ ذِكْرُ اللّهِ». وَ ذلِكَ أنَّهُ لا يَعْلَمُ قَدْرَ هذِهِ النَّشْأَةِ الْانْسانِيَّةِ إِلّا مَنْ ذَكَرَ اللّهَ الذِّكْرَ المَطْلُوبَ مِنْهُ، فَإنَّهُ تَعالى جَليسُ مَنْ ذَكَرَهُ، وَالْجَليسُ مَشْهُودُ الذّاكِرِ، وَ مَتى‏ لَمْ يُشاهِدِ الذّاكِرُ الْحَقَّ الَّذى جَليسَهُ فَلَيْسَ بِذاكِرٍ. چه نيكو فرموده است رسول اللَّه صلى الله عليه و آله كه: «آيا شما را خبر ندهم به آنچه كه بهتر از جهاد و غزوه شما در راه خداست؟ آن ذكر بارى سبحانه است». در توضيح روايت آمده است كه: زيرا قدر اين نشأة انسانى را نمى‏داند مگر آن كسى كه خدا را به ذكر مطلوب ياد مى‏كند، چه اين كه حضرت حق جليس ذاكرش مى‏باشد و جليس، مشهود ذاكر است و هرگاه ذاكر، جليس خود را مشاهده نكند ذاكر نيست. سعى كن كه قلب ذكر را بگويد كه عمده حضور قلب است و گرنه ذكر با قلب ساهى، پيكر بى روان و كالبد بى جان است. و در حديث آمده است: لَيْسَ الذِّكْرُ قَوْلًا بِاللِّسانِ فَقَطُّ. ذكر، فقط گفتار زبانى نيست. بلكه خداوند سبحان فرمود: وَلا تُطِعْ مَنْ أغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً و از كسى كه دلش را [به سبب كفر و طغيانش‏] از ياد خود غافل كرده‏ايم و از هواى نفسش پيروى كرده و كارش اسراف و زياده‏روى است، اطاعت مكن. و فرمود: فَوَيْلٌ لِلْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللّهِ اولئكَ فى ضَلالٍ مُبينٍ پس واى بر آنان كه دل‏هايشان از ياد كردن خدا سخت است، اينان در گمراهى آشكار هستند. و فرمود: وَاذْكُر رَبَّكَ فِى نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ والآصَالِ وَلَا تَكُن مِنَ الْغَافِلِينَ* إِنَّ الَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لَايَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيُسَبِّحُونَهُ وَلَهُ يَسْجُدُونَ و پروردگارت را در دل خود بامدادان و شامگاهان از روى فروتنى و زارى و بيم و ترس به صدايى آرام وآهسته ياد كن و [نسبت به ذكر خدا] از بى‏خبران مباش.* يقيناً مقرّبان و نزديكان خدا هيچ گاه از عبادت و بندگى‏اش تكبّر نمى‏ورزند، وهمواره او را تسبيح مى‏گويند، و پيوسته براى او سجده مى‏كنند. در اين آيه كريمه تدبّر داشته باش كه كسانى كه در نزد او هستند چگونه‏اند؟ آرى، آن كه با جمال و جلال و حسن مطلق محشور است سخنى جز او ندارد 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 323 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
« 1 » يَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ وَ يَا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاكِرِينَ وَ يَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِيعِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلِّ ذِكْرٍ وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُكْرِكَ عَنْ كُلِّ شُكْرٍ وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِكَ عَنْ كُلِّ طَاعَةٍ اى آن كه يادش، براى يادكنندگان مجد و بزرگوارى است، و اى آن كه سپاس گزاريش، براى سپاس گزاران پيروزى و رستگارى است، و اى آن كه فرمان برداريش براى فرمانبرداران، نجات و رهايى است! بر محمد و آلش درود فرست، و دل‏هاى ما را به يادت از هر يادى، و زبانمان را به سپاس گزاريت از هر سپاسى، و اعضامان را به طاعتت از هر طاعتى غافل كن. ‏ 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
4 2 ❇️ همّت در استقامت بايد نه قناعت به حال فقط، كه اصحاب حال ممكن است اهل قيل وقال شوند، اما شهود طلعت سعادت و اعتلاى به جنّت قرب و مكاشفات انسانى اهل همّت راست. خداوند سبحان فرمود: إنَّ الَّذينَ قالُوا رَبُّنا اللّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ بى‏ترديد كسانى كه گفتند: پروردگار ما خداست؛ سپس [در ميدان عمل بر اين حقيقت‏] استقامت ورزيدند، فرشتگان بر آنان نازل مى‏شوند. وَ أنْ لَوِاسْتَقامُوا عَلَى الطَّريقَةِ لَأسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً و اگر [انس و جن‏] بر طريقه حق پايدارى كنند حتماً آنان را از آب فراوانى سيراب خواهيم كرد. امام صادق عليه السلام در تفسير آن فرمود: قالَ مَعْناهُ: لَأفَدْناهُمْ عِلْماً كَثيراً يَتَعَلَّمُونَهُ مِنَ الْأئِمَّةِ. معناى ماء غدق، علم بسيار است كه به ايشان از طريق امامان هدايت افاده مى‏كنيم. و فرمود: لَوِ اسْتَقامُوا عَلَى‏ وَلايَةِ أميرِالمُؤْمِنينَ عَلِىٍّ وَ الْأَؤْصِياءِ مِنْ وُلْدِهِ عليهم السلام وَ قَبِلُوا طاعَتَهُمْ فى أمْرِهِمْ وَ نَهْيِهِمْ‏ لَأسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً يَقُولُ: لَأَشْرَبْنا قُلُوبَهُمْ الْإيمانَ اگر بر قبول رهبرى و امامت و ولايت امير المؤمنين و جانشينان آن حضرت كه يازده فرزند اويند استقامت ورزند، آنان را آب فراوان بنوشانيم؛ منظور اين است كه قلوبشان را از ايمان سيراب كنيم. آب به علم تفسير شده است؛ زيرا كه آب صورت علم است چه اين كه علم سبب حيات ارواح است و آب سبب حيات اشباح، چنانكه ابن عبّاس «ماء» را در آيه أنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً» به علم تفسير كرده است و ايمان نيز علم است؛ زيرا كه ايمان تصديق است و علم يا تصوّر است و يا تصديق، بلكه علوم و ادراكاتى فوق تصوّر و تصديق و فوق طور علم اند و ايمان بر تمام مراتب و مراحل آن علوم و ادراكات نيز صادق است. و هر عمل و ذكرى كه كمتر از روز و باشد، چندان اثر بارزى ندارد و خاصيت اربعين در ظهور فعليّت و بروز استعداد و قوّه و حصول ملكه ، امرى است كه در آيات و اخبار است و در ادامه عمل به يكسال تا ادراك و ليلة القدر شود. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 323 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
« 1 » يَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ وَ يَا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاكِرِينَ وَ يَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِيعِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلِّ ذِكْرٍ وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُكْرِكَ عَنْ كُلِّ شُكْرٍ وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِكَ عَنْ كُلِّ طَاعَةٍ اى آن كه يادش، براى يادكنندگان مجد و بزرگوارى است، و اى آن كه سپاس گزاريش، براى سپاس گزاران پيروزى و رستگارى است، و اى آن كه فرمان برداريش براى فرمانبرداران، نجات و رهايى است! بر محمد و آلش درود فرست، و دل‏هاى ما را به يادت از هر يادى، و زبانمان را به سپاس گزاريت از هر سپاسى، و اعضامان را به طاعتت از هر طاعتى غافل كن. ‏ 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
5 ❇️ پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در اين باره مى‏فرمايد: رُوِىَ عَنِ النَّبِىِّ قال: ارْتَعُوا فِى رِياضِ الْجَنَّةِ. فَقالُوا: وَ ما رِياضُ الْجَنَّةِ؟ فَقالَ: الذِّكْرُ غُدُوّاً وَ رَواحاً، فَاذْكُرُوا. وَ مَنْ كانَ يُحِبُّ أنْ يَعْلَمَ مَنْزِلَتَهُ عِنْدَ اللّهِ فَلْيَنْظُرْ كَيْفَ مَنْزِلَةُ اللّهِ عِنْدَهُ؟ فَإنَّ اللّهَ تَعالى‏ يُنْزِلُ الْعَبْدَ حَيْثُ أنْزَلَ اللّهَ الْعَبْدُ مِنْ نَفْسِهِ. ألا أَنَّ خَيْرَ اعْمالِكُمْ وَ أَزْكاها عِنْدَ مَليكِكُمْ وَ أرْفَعَها عِنْدَ رَبِّكُمْ فى دَرَجاتِكُمْ وَ خَيْرَ ما طَلَعَتْ عَلَيْهِ الشَّمْسُ ذِكْرُ اللّهِ سُبْحانَهُ وَ تَعَالى‏، وَ قَدْ أخْبَرَ عَنْ نَفْسِهِ فَقالَ: «أنَا جَليسُ مَنْ ذَكَرَنى». وَ أَىُّ مَنْزِلَةٍ أرْفَعُ مِنْ مَنْزِلَةِ جَليسِ اللّهِ تَعالى‏!؟ در باغ‏هاى بهشت به گشت و گذار بپردازيد. گفتند؛ باغ‏هاى بهشت چيست؟ فرمود: ياد خدا به روز و شب، پس ياد خدا كنيد. كسى كه علاقه دارد مقام‏ خود را نزد خدا بداند، بنگرد كه منزلت خدا نزد او چون است؟ خداوند بنده را از چشم عنايت مى‏اندازد، چون بنده خدا را از خود دور مى‏كند. آگاه باشيد بهترين و برترين اعمال شما و نيكوترين چيزى كه خورشيد بر آن مى‏تابد، ياد خداوند سبحان است، حضرت حق از جانب خود فرموده: «من همنشين كسى هستم كه به ياد من است» و راستى چه مقامى بالاتر از مقام همنشين خداست؟! فيما ناجَى اللّهُ تَعالى‏ بِهِ مُوسى‏ عليه السلام قالَ: يا مُوسى‏، لاتَنْسَنى‏ عَلى كُلِّ حالٍ، فَإِنَّ نِسْيانى يُميتُ الْقَلْبَ. در مناجات حضرت حق با بنده محبوبش حضرت موسى عليه السلام آمده: اى موسى مرا در هيچ حالى فراموش مكن كه از ياد بردن من باعث مرگ قلب است. امام باقر عليه السلام فرمود: أَحَبُّ الْأَعْمالِ إلى اللَّهِ عَزَّوَجلَّ ما داوَمَ عَلَيْهِ الْعَبْدُ وَ إنْ قَلَّ محبوب‏ترين اعمال نزد خداوند عزّوجلّ، عملى است كه عبد بر آن مداومت كند؛ گر چه كم باشد. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: لاتُكْثِرُوا الْكَلامَ بِغَيْرِ ذِكْرِ اللّهِ، فَإِنَّ كَثْرَةَ الْكَلامِ بِغَيْرِ ذِكْرِ اللّهِ قَسْوُ الْقَلْبِ. إنَّ أبْعَدَ النّاسِ مِنَ اللّهِ الْقَلْبُ الْقاسى سخن خود را در غير ذكر خدا زياد نكنيد كه كلام زياد تاريكى دل است. دورترين مردم از خداوند دارنده قلب سنگ است. حضرت سجّاد عليه السلام در مناجات ( مناجات سیزدهم ) عرضه مى‏دارد: وَ آنِسْنا بِالذِّكْرِ الْخَفِىِّ ... فَلا تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ إلّابِذِكْرِكَ .... أسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِّ لَذَّةٍ بِغَيْرِ ذِكْرِكَ، وَ مِنْ كُلِّ راحَةٍ بِغَيْرِ انْسِكَ، وَ مِنْ كُلِّ سُرُورٍ بِغَيْرِ قُرْبِكَ. مرا با ياد خودت در باطن و سرّ وجودم انس بده ... معلوم است كه دل‏ها جز به ياد حضرتت آرامش نگيرد ... از هر لذّتى به جز عبادت استغفار مى‏كنم و نيز از هر راحتى به غير انس تو و از هر سرورى به غير قرب تو.👇 https://eitaa.com/sahife2/47777 فكر و ذكر را دو بال مرغ ملكوتيت در طيران و عروج به اوج سعادت بدان و بدانكه خيالات تو تنها كارى كه براى تو كرده‏اند اين است كه تو را از سير به ديار ملكوت يعنى از اين طيران و عروج باز داشته‏اند، خيالات را براى حيوانات بگذار، تو انسانى، با عقل و عاقل و معقول باش. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 335 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
«2» فَإِنْ قَدَّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَةٍ لَا تُدْرِكُنَا فِيهِ تَبِعَةٌ وَ لَا تَلْحَقُنَا فِيهِ سَئْمَةٌ حَتَّى يَنْصَرِفَ عَنَّا كُتَّابُ السَّيِّئَاتِ بِصَحِيفَةٍ خَالِيَةٍ مِنْ ذِكْرِ سَيِّئَاتِنَا وَ يَتَوَلَّى كُتَّابُ الْحَسَنَاتِ عَنَّا مَسْرُورِينَ بِمَا كَتَبُوا مِنْ حَسَنَاتِنَا و اگر در جنب كار و كوشش، فراغت و آسايشى براى ما مقدّر فرموده‏اى، آن فراغت و آسايش را قرين سلامت قرار ده كه در عرصه‏گاه آن، پى‏آمد بدى به ما نرسد، و ملالت و دل‏تنگى به ما نپيوندد، تا فرشتگان نويسنده بدى‏ها، با پرونده‏اى پاك و خالى از ثبت بدى‏هاى ما برگردند، و فرشتگان نويسنده خوبى‏ها، به سبب خوبى‏هايى كه از ما نوشته‏اند، خوشحال و شادان باز آيند. ‏ 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
1 ❇️ بسيارى از بندگان كه خداوند آنان را از انواع گرفتارى‏ها رهانيد و از باب لطف و محبّت به آنان استراحت و مرحمت فرمود و كنج خلوت و راحتى در اختيارشان گذاشت، ولى آنان بجاى اين كه از آن فرصت الهى، كمال منفعت را در جهت معرفت و عمل نصيب خود كنند به گناه و معصيت و غفلت و بى خبرى آلوده شدند. آنان خدا را از خود ناراضى و نويسندگان عمل را از خود رنجيده و دفتر عمل را به سيّئات آلوده و ريشه پاكى‏ها را با تيشه گناه از سرزمين هستى خويش زدند. آدمى بايد به زندگى و حالات خود فكر كند، آنگاه مى‏بيند كه بسيارى از كارها در شأن او نيست و در پى بسيارى از چيزهايى كه نياز داشته نرفته است. بر اساس روايات معصومين عليهم السلام فراغ و صحّت لازم و ملزوم يكديگرند. يعنى هرگاه انسان در زمانى فارغ از كارى باشد بايد سلامتى و آسايش جسمى و روحى در آن باشد وگرنه افكار شيطانى و مفسده‏هايش و گناهان و آثار آن، اوقات را پر مى‏كند. خداوند در قرآن كريم مى‏فرمايد: فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ* وَ إِلَى‏ رَبّكَ فَارْغَبْ پس هنگامى كه [از كار بسيار مهم تبليغ‏] فراغت مى‏يابى، به عبادت و دعا بكوش* و مشتاقانه به سوى پروردگارت رو آور. در حقيقت سفارش آيه حق متوجه به باب رسالت و هدايت رسول اكرم صلى الله عليه و آله است. يعنى كه چون از امر مهم ابلاغ دين فارغ مى‏شوى هرگز بيكار نمان و تلاش و كوشش را كنار مگذار، پيوسته مشغول عبادت و ارتباط با خدا باش. رضايت و خشنودى او را جستجو كن و به سوى قرب او بشتاب. سپس خطاب كنايى آيه به همه بندگان مؤمن است كه از اين اصل پيروى كنند. آيه بيانگر يك اصل كلى مى‏باشد؛ و هدف آن است كه پيامبر را به عنوان الگو و سرمشق اشتغال به كار نيك و تلاش پيوسته و پى‏گيرى در زندگى معرفى نمايد. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 338 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
2 ❇️ اصولًا بيكارى و فراغت بى‏حاصل مايه خستگى، بى‏نشاطى، تنبلى و فرسودگى و در بسيارى از مراحل زندگى به ويژه جوانى مايه فساد و تباهى و توليد امراض روانى مى‏گردد. بر اساس آمارهاى فرهنگى در فصول تعطيلى مراكز علمى و آموزشى، ميزان فساد نوجوانان و جوانان به شدت بالا مى‏رود كه عامل مهم بروز آن؛ نداشتن برنامه‏ريزى براى پر كردن اوقات فراغت است. در روايات سيره نبوى آمده است: كانَ رَسُولُ اللَّه إذا نَظَرَ الرَّجُلَ فَأعْجَبَهُ، قالَ: هَلْ لَهُ حِرْفَةٌ، فَإنْ قالوا: لا، قالَ: سَقَطَ مِنْ عَيْنِى، قيلَ: كَيْفَ ذاكَ يا رسول اللّه! قالَ: لِأَنّ المُؤْمِنَ إذا لَمْ يَكُنْ لَهُ حِرْفَةٌ يَعِيشُ بِدِينِهِ. وقتى رسول خدا صلى الله عليه و آله به مردى نگاه مى‏كرد و از وى خوشش مى‏آمد مى‏فرمود: آيا شغلى دارد؟ اگر مى‏گفتند بيكار است، مى‏فرمود: از چشمم افتاد. عرض مى‏شد: اى رسول خدا! براى چه از چشم شما افتاد؟ فرمود: زيرا مؤمن وقتى بيكار است دين خود را اسباب معيشت قرار مى‏دهد. اين حديث دو پيام آموزنده و تأثيرگذار دارد: اوّل، فراغت خالى از فايده زمينه‏ساز مفاسد اجتماعى است. دوّم، اشتغال به كار و تلاش به ويژه براى جوانان از ضروريات زندگى است و آنان را نسبت به تشكيل خانواده و حضور در جامعه اميدوار و مسئول بار مى‏آورد و اسلام هم نسبت به كار و فعاليت در اجتماع حساس است تا درآمدها حلال و پاكيزه باشد. چنانچه انسان دانشمند يا ثروتمند سالم باشد ولى كارى نداشته باشد و از فقيران و بيماران و زيردستان دل جويى نكند، همين اسباب غفلت است. اين آدم اگر مال نداشت يا از دانش محروم بود شايد براى او بهتر بود؛ زيرا گاهى ممكن است، هدايت و آسايش انسان در فقر و كمبود مالى يا علمى باشد؛ فقرى كه او را از گناه دور سازد. چه بسا علمى كه با شيطنت و سلطه‏گرى همراه شود يا مالى كه با شهوت و شهرت آميخته گردد و بنيان آدمى را تباه سازد. پس آسايش در سايه تلاش مفيد و خدمت به بندگان خدا نيكوست. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 338 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
3 ❇️ مراد و خواسته حضرت سجاد عليه السلام در اين فرازها همين است كه اگر ما از كارهاى مهم خلاص شديم به ما توفيق دورى از گناه و بيمارى و آفات دنيايى و آخرتى عنايت كن كه فراغتمان را با ياد تو بگذرانيم؛ زيرا فراغت خالى از برنامه سبب تعطيلى سازمان بدن مى‏شود. پس هر عضوى كه حركتى نكند، معطّل مى‏ماند در نتيجه هيئت آدمى از تحرك باز مى‏ماند و موجب تنبلى و افسردگى مى‏شود. در حالى كه خداوند همه اعضاى بدن را براى كار و تلاش در اختيار انسان قرار داده است. چقدر سزاوار است كه انسان ساعتى براى خود داشته باشد كه هيچ مزاحمى او را از آن لحظه‏هاى گرانبها باز ندارد تا به درون خود بيانديشد. اميرمؤمنان على عليه السلام به زمان و حسرت و اندوه اتلاف آن لحظه‏ها اشاره مى‏فرمايد: وَ اعْلَمْ انَّ الدُّنْيا دارُ بَلِيَّةٍ لَمْ يَفْرُغْ صاحِبُها فِيها قَطُّ ساعَةً إِلَّا كانَتْ فَرْغَتُهُ عَلَيْهِ حَسْرَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ. آگاه باش كه دنيا خانه آزمايش است و دارنده دنيا ساعتى در آن راحت نمانده مگر آن كه راحتى آن ساعت در روز قيامت مايه حسرتش گردد. بسيارى از هوا و هوس‏ها برخاسته از فراغت و بى‏خيالى است. اگر كار كردن مايه رنج و زحمت است ولى در مقابل، بيكارى موجب ننگ و گمراهى مى‏شود. حضرت زين العابدين عليه السلام در دعاى عرضه مى‏دارد: خدايا! بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا از كارى كه اهتمام به آن (عبادت) بازم مى‏دارد؛ بى‏نياز گردان و مرا به كارى وادار كه فردا (قيامت) درباره آن از من بازخواست مى‏كنى و روزهاى مرا در راه آنچه كه براى آن آفريده شده‏ام صرف نما. https://eitaa.com/sahife2/24281 تندرستى و صحتى كه با عبادت بگذرد و فراغتى كه با پاكدامنى همراه باشد؛ روزيم فرما. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 338 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
«2» فَإِنْ قَدَّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَةٍ لَا تُدْرِكُنَا فِيهِ تَبِعَةٌ وَ لَا تَلْحَقُنَا فِيهِ سَئْمَةٌ حَتَّى يَنْصَرِفَ عَنَّا كُتَّابُ السَّيِّئَاتِ بِصَحِيفَةٍ خَالِيَةٍ مِنْ ذِكْرِ سَيِّئَاتِنَا وَ يَتَوَلَّى كُتَّابُ الْحَسَنَاتِ عَنَّا مَسْرُورِينَ بِمَا كَتَبُوا مِنْ حَسَنَاتِنَا و اگر در جنب كار و كوشش، فراغت و آسايشى براى ما مقدّر فرموده‏اى، آن فراغت و آسايش را قرين سلامت قرار ده كه در عرصه‏گاه آن، پى‏آمد بدى به ما نرسد، و ملالت و دل‏تنگى به ما نپيوندد، تا نويسنده بدى‏ها، با پرونده‏اى پاك و خالى از ثبت بدى‏هاى ما برگردند، و های نويسنده خوبى‏ها، به سبب خوبى‏هايى كه از ما نوشته‏اند، خوشحال و شادان باز آيند. ‏ 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
1 ❇️ طبيعت انسان تلاش دارد هر خيرى را با شرى از بين ببرد. از آن جهت كه انسان نمى‏خواهد كارى را به رايگان انجام دهد بايد هميشه پاداش خير را از خدا بخواهد تا از كسى كه برايش انجام داده انتظار جبران نداشته باشد. و بعضى انسان‏هاى مغرور نمى‏دانند كه اعمال خير و شرّشان در پرونده محاسبه ثبت مى‏شود و فرشتگان بامدادان و شامگاه با دستى پر با كارنامه‏اى سفيد يا سياه به سوى حق باز مى‏گردند و گزارش كار بندگان را مو به مو، حضور حضرت حق مى‏رسانند. خداوند متعال هم براى از بين بردن عوامل غرور و غفلت و تقويت ايمان به معاد مى‏فرمايد: وَ إِنَّ عَلَيْكُمْ لَحفِظِينَ* كِرَامًا كتِبِينَ* يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ و بى‏ترديد بر شما نگهبانانى گماشته‏اند،* بزرگوارانى نويسنده* كه آنچه را [از خير و شر] انجام مى‏دهيد، مى‏دانند [و ضبط مى‏كنند.] فرشتگان مراقب همراه و همگام با انسان براى انجام مأموريت آماده‏اند: إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشّمَالِ قَعِيدٌ* مَّا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ [ياد كن‏] دو فرشته‏اى را كه همواره از ناحيه خير و از ناحيه شر، ملازم انسان هستند و همه اعمالش را دريافت كرده و ضبط مى‏كنند.* هيچ سخنى را به زبان نمى‏گويد جز اين كه نزد آن [براى نوشتن و حفظش‏] نگهبانى آماده است. بدون شك خداى منّان قبل از هر كس و بهتر از هر واسطه‏اى شاهد و ناظر اعمال آدمى است ولى براى تأكيد بيشتر و اطمينان انسان، مراقبان برترى را قرار داده است. شخص زنديقى از امام صادق عليه السلام پرسيد: علت وجود فرشتگان مأمور ثبت اعمال نيك و ناپسند چيست؟ در حالى كه ما مى‏دانيم خداوند دانا به آشكار و نهان‏هاست و از پنهان‏ترين‏ها هم آگاه است؟ حضرت فرمود: خداوند با اين كار فرشتگان را به بندگى گرفته و آنان را گواه بر خلق خويش قرار داده است تا بندگان به خاطر همراه بودن فرشتگان با آنان نسبت به طاعت خدا مواظبت بيشترى نشان دهند و از نافرمانى او بيشتر خوددارى كنند. اى بسا بنده‏اى كه قصد گناه مى‏كند، اما به ياد آن دو فرشته موكل بر خود مى‏افتد و در نتيجه از گناه خوددارى مى‏ورزد و خويشتن را نگه مى‏دارد؛ زيرا مى‏گويد: پروردگارم مرا مى‏بيند و فرشتگان مراقب من به اين گناه من گواهى خواهند داد. خداوند همچنين از سر لطف و رأفت خود فرشتگان را بر بندگانش گماشته است تا شيطان‏هاى سركش و حشرات آزار دهنده زمين و بسيارى از آفات و گزنده‏هاى ديگر را به اذن خدا به طورى كه خودشان هم متوجه نشوند، از ايشان دفع كنند تا آنگاه كه فرمان خداى عزّوجلّ در رسد. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 338 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2