خويش خوانده‌اي و آنان را سزاست كه نيازمند تو باشند. هر كس كه سامان كار خويش را از تو بخواهد، و بخواهد كه تو او را بي‌نياز گرداني، خواسته‌ي خود را در آن جا كه بايد، جست و جو كرده و از راهي درست به يافتن آن برآمده است. و هر كس كه حاجت خود نزد يكي از بندگانِ تو بَرَد و او را سبب كام‌يابيِ خويش پندارد، خود را در معرض نااميدي گذاشته است و مي‌سزد كه از نعمتِ تو بهره‌اي نبرد. خدايا، مرا از تو خواسته‌اي است كه خود از برآوردن آن ناتوانم و چاره‌جويي آن نتوانم، و نفسم مرا وسوسه مي‌كند كه برآوردن آن خواسته را از كسي خواهم كه او، خود، نياز از تو خواهد و در خواسته‌اش از تو بي‌نياز نباشد؛ و اين، خود لغزشي بود از لغزش‌هاي خطاكاران، و زمين خوردني چون زمين خوردنِ گنهكاران. آن گاه به هشدار تو از خوابِ بي‌خبري به خود آمدم، و به توفيق تو، پس از لغزش برخاستم، و چون به راهم آوردي، ديگر زمين نخوردم و باز گرديدم، و گفتم: پاك و منزّه است پروردگار من، چگونه مي‌شود نيازمندي از نيازمندي چون خود حاجت خواهد و تهي دستي نياز خواه تهي دستي گردد؟ پس اي معبود من، با اشتياقِ تمام به سويت آمدم، و با اعتماد، دست اميد به دامانِ تو زدم، و دانستم كه كوه خواسته‌هاي من، پيش توانگري تو، كوچك است، و انبوه چشمداشتِ من از تو، در برابر رحمت‌هاي تو اندك؛ گنجايش لطفِ تو بيش از نيازِ خواهندگان است، و دستِ بخشش تو بالاتر از همه‌ي دستان. خدايا، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و به لطف خود با من آن كن كه بخشش بسيار تو را سزاوار است، و به عدل خود با من آن مكن كه مرا شايسته است. من نخستين كسي نيستم كه به تو روي آورد و تو او را نعمت دادي، حال آن كه سزوار رانده شدن بود، و نخستين كسي نيستم كه دست خواهش به سويت دراز كرد و تو خواسته‌اش را برآوردي، حال آن كه سزاوار نااميدي بود. خدايا، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و دعاي مرا اجابت كن و ندايم را پاسخ گو و بر زاري‌هاي من رحمت آور و آواز مرا بشنو مرا از خودت نااميد مساز، و رشته‌ي پيوند من با خودت را مگسل، و در اين نياز كه اكنون از تو مي‌خواهم، و هر نياز ديگر، مرا به ديگران حواله مكن. و پيش از آن كه از اين جا برخيزم، خود، برآوردنِ خواسته‌ام را بر عهده بگير، و با آسان كردن سختي‌ها بر من، نيازم را برآورده ساز و مرا به خواسته‌ام برسان، و در هر كار، آنچه خير من در آن است، برايم مقدّر فرما. خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست؛ درودي پيوسته و بالنده؛ بي‌گسست و بي‌پايان، و اين درود را ياري رسانِ من و وسيله‌ي برآمدنِ حاجتم گردان، كه تو كارگشايِ نيكو خصالي. اي پروردگارِ من، خواهشم از تو اين است كه... [خواسته‌ي خود را به ياد مي‌آوري و به سجده مي‌روي و مي‌گويي:] بخشش بسيار تو خاطرم را آسوده و احسانت مرا به سوي تو راه نمود. پس تو را به خودت و به محمد و خاندانش ـ كه درود تو بر آنان باد ـ سوگند مي‌دهم و از تو مي‌خواهم كه مرا دستِ تهي و نااميدي برنگرداني.

#صحیفه_سجادیه 📸 علامه طباطبایی: ما کاری جز خودسازی نداریم 🔰آباد کردن آخرت 💠وَ اعْمُرْ لَيْلِي بِإِيقَاظِي فِيهِ لِعِبَادَتِكَ ، وَ تَفَرُّدِي بِالتَّهَجُّدِ لَكَ ، وَ تَجَرُّدِي بِسُكُونِي إِلَيْكَ ، وَ إِنْزَالِ حَوَائِجِي بِكَ ، وَ مُنَازَلَتِي إِيَّاكَ فِي فَكَاكِ رَقَبَتِي مِنْ نَارِكَ ، وَ إِجَارَتِي مِمَا فِيهِ أَهْلُهَا مِنْ عَذَابِکَ . 🔸بار خدايا، شبم را آباد دار: به بيدار ماندنم براى عبادت تو و شب زنده ‏داريم در تنهايى براى تو و بريدن از همگان و آرامش يافتن تنها به تو و آوردن حوايج به درگاه تو و اصرار در طلب براى رهاييم از آتش جهنم و زنهار دادنم از عذابى كه گنهكاران در آن گرفتارند. 📖دعای شماره 47 ، فراز شماره 123

#صحیفه_سجادیه 💠الَهِي فَلَا تَحْرِمْنِي خَيْرَ الآْخِرَةِ وَ الْأُولَى لِقِلَّةِ شُكْرِي ، وَ اغْفِرْ لِي مَا تَعْلَمُ مِنْ ذُنُوبِي . اى خداوند، مرا به سبب اندك بودن سپاسگزاريم از خير دنيا و آخرت محروم مكن. گناهانم را كه تنها تو مى‏دانى چيست بيامرز. 📖دعای شماره 51 ، فراز شماره 13

دعای چهاردهم استاد اعوانی

دعای چهاردهم: «دُعَاؤُهُ فِی الظُّلَامَاتِ» - دعاى آن حضرت در دادخواهى از ستمگران - (وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیهِ السَّلَامُ إِذَا اعْتُدِی عَلَیهِ أَوْ رَأَى مِنَ الظَّالِمِینَ مَا لَا یحِبُّ:) دعاى چهاردهم از دعاهاى امام علیه السّلام است هنگامی كه ستمى به آن حضرت می‌ رسید یا از ستمكاران چیزى (زیانى بر خود یا بر یكى از شیعیانش) می‌ دید كه خوش نمی‌‌ داشت: (1) یا مَنْ لَا یخْفَى عَلَیهِ أَنْبَاءُ الْمُتَظَلِّمِینَ اى آنكه خبرهاى شكوه‌ كنندگان از ستم بر او پنهان نیست. (2) وَ یا مَنْ لَا یحْتَاجُ فِی قَصَصِهِمْ إِلَى شَهَادَاتِ الشَّاهِدِینَ. و اى آنكه در سرگذشت‌ هاى ایشان از گواهی‌ هاى گواهان بى‏ نیاز است (چون به آشكار و نهان دانا است). (3) وَ یا مَنْ قَرُبَتْ نُصْرَتُهُ مِنَ الْمَظْلُومِینَ و اى آنكه یارى او به ستم رسیدگان نزدیك است (به زودى آنها را یارى خواهد نمود). (4) وَ یا مَنْ بَعُدَ عَوْنُهُ عَنِ الظَّالِمِینَ و اى آنكه مدد او از ستمگران دور است (ایشان را یارى نمی‌‌ كند). (5) قَدْ عَلِمْتَ، یا إِلَهِی، مَا نَالَنِی مِنْ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ مِمَّا حَظَرْتَ وَ انْتَهَكَهُ مِنِّی مِمَّا حَجَزْتَ عَلَیهِ، بَطَراً فِی نِعْمَتِكَ عِنْدَهُ، وَ اغْتِرَاراً بِنَكِیرِكَ عَلَیهِ. اى خداى من، تو می‌ دانى آنچه از فلان فرزند فلان به من رسیده از آنچه (ظلم و تعدّى) كه آن را نهى كرده ‏اى، و از آنچه از من هتك حرمت نموده‏ و آن را بر او منع نموده ‏اى، و ستم او از طغیان و سركشى در نعمت تو است كه به او رسیده و از بى ‏باكى و نترسیدن از كیفر تو است بر او (هنگام خواندن دعا به جاى فلان ابن فلان نام ستمگر و پدرش برده شود). (6) اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ خُذْ ظَالِمِی وَ عَدُوِّی عَنْ ظُلْمِی بِقُوَّتِكَ، وَ افْلُلْ حَدَّهُ عَنِّی بِقُدْرَتِكَ، وَ اجْعَلْ لَهُ شُغْلًا فِیمَا یلِیهِ، وَ عَجْزاً عَمَّا ینَاوِیهِ‏ بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و ستم كننده و دشمن مرا به قدرت خود از ستم بر من بازدار، و با توانایى خود برّندگى (دشمنى) او را از من بشكن و براى او كارى كه در خور او است قرار ده (تا به آن مشغول شده از من چشم بپوشد) و او را در برابر کسی که با او دشمنى می‌ كند ناتوان گردان. (7) اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تُسَوِّغْ لَهُ ظُلْمِی، وَ أَحْسِنْ عَلَیهِ عَوْنِی، وَ اعْصِمْنِی مِنْ مِثْلِ أَفْعَالِهِ، وَ لَا تَجْعَلْنِی فِی مِثْلِ حَالِهِ بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و او را به ستم كردن به من رخصت مده، و مرا در تسلّط بر او نیكو كمك فرما، و از بجا آوردن مانند كارهاى او نگهدار، و در مانند حال او قرار مده (مرا از ستم به دیگران و متصف شدن به خوهاى ناپسندیده مانند او حفظ فرما). (8) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَعْدِنِی عَلَیهِ عَدْوَى حَاضِرَةً، تَكُونُ مِنْ غَیظِی بِهِ شِفَاءً، وَ مِنْ حَنَقِی عَلَیهِ وَفَاءً. بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و مرا در برابر او یارى نما یارى نمودن آماده ‏اى كه (چشم به راه آن نباشم تا) خشم به او بهبودى من باشد، و كینه ‏ام را به سر رساند (یارى كه خشم را فرو نشاند و دادم را از او بستاند). (9) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ عَوِّضْنِی مِنْ ظُلْمِهِ لِی عَفْوَكَ، وَ أَبْدِلْنِی بِسُوءِ صَنِیعِهِ بِی رَحْمَتَكَ، فَكُلُّ مَكْرُوهٍ جَلَلٌ دُونَ سَخَطِكَ، وَ كُلُّ مَرْزِئَةٍ سَوَاءٌ مَعَ مَوْجِدَتِكَ. بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و در عوض ستمى كه او به من كرده مرا مشمول عفو و بخشش خود گردان، و به جاى بدرفتارى او رحمتت به من عطا فرما، زیرا هر ناپسندى در برابر خشم تو اندك و هر اندوهى با پیشامد غضب تو هموار است. (10) اللَّهُمَّ فَكَمَا كَرَّهْتَ إِلَی أَنْ أُظْلَمَ فَقِنِی مِنْ أَنْ أَظْلِمَ. بار خدایا همچنان كه ناپسند من گردانیدى كه ستم بكشم مرا از اینكه (به دیگرى) ستم كنم نگهدار. (11) اللَّهُمَّ لَا أَشْكُو إِلَى أَحَدٍ سِوَاكَ، وَ لَا أَسْتَعِینُ بِحَاكِمٍ غَیرِكَ، حَاشَاكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ صِلْ دُعَائِی بِالْإِجَابَةِ، وَ اقْرِنْ شِكَایتِی بِالتَّغْییرِ. به كسى جز تو شكوه نمی‌‌ كنم، و از حكم كننده ‏اى (بین ظالم و مظلوم) جز تو یارى نمی‌‌ طلبم، آراسته و پاك می‌ دانم تو را كه چنین كنم، پس بر محمّد و آل او درود فرست، و دعاى مرا به اجابت پیوند (بین دعا و اجابت فاصله‏ اى قرار مده) و شكوه مرا با تغییر و از بین بردن همراه ساز (ستم ستمگر را از من دفع فرما تا شكوه ‏ام پایان یابد). (12) اللَّهُمَّ لَا تَفْتِنِّی بِالْقُنُوطِ مِنْ إِنْصَافِكَ، وَ لَا تَفْتِنْهُ بِالْأَمْنِ مِنْ إِنْكَارِكَ، فَیصِرَّ عَلَى ظُلْمِی، وَ یحَاضِرَنِی بِحَقِّی، وَ عَرِّفْهُ عَمَّا قَلِیلٍ مَا أَوْعَدْتَ

دعای پانزدهم استاد اعوانی

دعای 15 - دعاي آنحضرت به وقت بيماري وَ كانَ مِنْ دُعائِهِ عليه‏السلام اِذا مرضَ اَوْ نَزَلَ‏ بِهِ كَرْبٌ اَوْ بَليّةٌ « وقت بیمارى یا روى آوردن اندوه و بلا» اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلى‏ ما لَمْ اَزَلْ اَتَصَرَّفُ فيهِ مِنْ سَلامَةِ بارخدایا، تو را سپاس بر نعمت تندرستى بدن که همواره و پیوسته از آن برخوردار بودم، بَدَنى، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلى‏ ما اَحْدَثْتَ بى مِنْ عِلَّةٍ فى جَسَدى، و سپاس تو را بر آن بیمارى که در جسمم پدید آورده‏اى، فَما اَدْرى، يا اِلهى، اَىُّ الْحالَيْنِ اَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ؟، وَ اَىُّ اى خداى من نمى‏دانم که کدام یک از این دو حال براى شکر به درگاهت سزاوارتر است، و کدام یک الْوَقْتَيْنِ اَوْلى‏ بِالْحَمْدِ لَكَ؟ اَ وَقْتُ‏الصِّحَّةِ الَّتى هَنَّاْتَنى فيها از این دو وقت حمد تو را شایسته‏تر؟ آیا زمان سلامت که روزیهاى پاکیزه‏ات را بر من گوارا ساخته‏اى، طَيِّباتِ رِزْقِكَ، وَنَشَّطْتَنى بِها لِابْتِغآءِ مَرْضاتِكَ وَ فَضْلِكَ، و به سبب آن براى به دست آوردن رضایت و نعمتهایت به من نشاط بخشیده‏اى، وَقَوَّيْتَنى مَعَها عَلى‏ ما وَفَّقْتَنى لَهُ مِنْ‏طاعَتِكَ، اَمْ وَقْتُ‏الْعِلَّةِ و به سبب آن تندرستى به من نیرو داده تا به طاعتت توفیق یابم، یا به هنگام بیمارى که مرا الَّتى مَحَّصْتَنى بِها، وَالنِّعَمِ الَّتى اَتْحَفْتَنى بِها، تَخْفيفاً لِما به آن پاک مى‏سازى، و نعمت‏هائى که به من تحفه داده‏اى، تا گناهانى را ثَقُلَ بِهِ عَلَىَّ ظَهْرى مِنَ الْخَطيئآتِ، وَ تَطْهيراً لِمَا انْغَمَسْتُ که از آن گرانبار شده‏ام تخفیف دهى، و مرا از سیّئاتى که در آن فرو رفته‏ام فيهِ مِنَ السَّيِّئاتِ، وَتَنْبيهاً لِتَناوُلِ التَّوْبَةِ، وَتَذْكيراً لِمحْوِالْحَوْبَةِ پاک نمایى، و آگاهیم دهى که پلیدى گناه را به توبه از دل بشویم، و با یادآورى نعمت قدیم، گناه بزرگم را بِقَديمِ النِّعْمَةِ؟ وَ فى خِلالِ ذلِكَ ما كَتَبَ لِىَ الْكاتِبانِ مِنْ از پرونده‏ام محو نمایم، و در خلال این بیمارى از جمله تحفه‏ها که به من عنایت مى‏کنى این است که فرشتگان به حساب من زَكِىِّ الْاَعْمالِ، ما لا قَلْبٌ فَكَّرَ فيهِ، وَلا لِسانٌ نَطَقَ بِهِ، وَلا اعمال پاکیزه‏اى نوشته‏اند که فکر آن به خاطرى نگذشته، و بر زبانى نرفته، و هیچ جارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ، بَلْ اِفْضالاً مِنْكَ عَلَىَّ، وَ اِحْساناً مِنْ یک از اعضاء در انجامش رنجى نبرده، بلکه این همه از باب تفضل و احسان صَنيعِكَ اِلَىَّ. اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ حَبِّبْ اِلَىَّ تو بر من نوشته شده. بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و آنچه را برایم ما رَضيتَ لى، وَ يَسِّرْ لى ما اَحْلَلْتَ بى، وَ طَهِّرْنى مِنْ دَنَسِ پسندیده‏اى درنظرم محبوب ساز، وتحمل آنچه را برمن وارد نموده‏اى‏آسان ساز، و مرا از آلودگى اعمال ما اَسْلَفْتُ، وَامْحُ عَنّى شَرَّ ما قَدَّمْتُ، وَاَوْجِدْنى حَلاوَةَ گذشته پاک کن، و شرّ اعمال گذشته‏ام را از من بزداى، و از لذّت عافیت کامیابم الْعافِيَةِ، وَاَذِقْنى بَرْدَ السَّلامَةِ، وَاجْعَلْ مَخْرَجى عَنْ عِلَّتى فرما، و گوارایى تندرستى را به من بچشان، و لطفى کن که از بستر این مرض به سوى عفو و بخشایش اِلى‏ عَفْوِكَ، وَمُتَحَوَّلى عَنْ صَرْعَتى اِلى‏ تَجاوُزِكَ، وَ خَلاصى تو راه خلاص یابم، و از این زمینگیرى به گذشت تو انتقال یافته، و از این اندوه و گرفتارى مِنْ كَرْبى اِلى‏ رَوْحِكَ، وَ سَلامَتى مِنْ هذِهِ الشِّدَّةِ اِلى‏ به راحت تو خلاص یابم، و از این دشوارى به فرج و گشایش تو فَرَجِكَ، اِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالاِْحْسانِ، الْمُتَطَوِّلُ بِالْاِمْتِنانِ، سلامت یابم، که همانا تو بى‏استحقاق ما احسان روا مى‏دارى، و نعمت بى‏دریغ نثار مى‏کنى، الْوَهّابُ الْكَريمُ، ذُوالْجَلالِ وَالْاِكْرامِ. و بخشنده‏اى کریمى که عطایت را پایانى نیست، و داراى جلال و اکرامى.

#کلیپ_استوری 💥شوخی با نامحرم #صحیفه_سجادیه 💠رَبِّ أَفْحَمَتْنِي ذُنُوبِي ، وَ انْقَطَعَتْ مَقَالَتِي ، فَلَا حُجَّةَ لِي ، فَأَنَا الْأَسِيرُ بِبَلِيَّتِي ، الْمُرْتَهَنُ بِعَمَلِي ، الْمُتَرَدِّدُ فِي خَطِيئَتِي ، الْمُتَحَيِّرُ عَنْ قَصْدِي ، الْمُنْقَطَعُ بِي . 💠اى پروردگار من، گناهانم زبانم را بند آورده‏اند و از گفتار عاجز آمده‏ام و ياراى آنم نيست كه عذرى آورم يا حجتى اقامه كنم. اسير بليه‏ ى خويشتنم و در گرو اعمال خود. در وادى خطاى خود سرگردانم و ندانم به كجا مى‏روم، چونان مسافرى از همه جا بريده و در راه مانده. 📖دعای شماره 53 ، فراز شماره 1