🌷حضرت علی ع: 🌷مَنْ اَصْلَحَ ما بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللّهِ اَصْلَحَ اللّهُ ما بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النّاسِ وَ مَنْ اَصْلَحَ اَمْرَ آخِرَتِهِ اَصْلَحَ اللّهُ لَهُ اَمْرَ دُنْیاهُ. وَ مَنْ کانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ واعِظٌ کانَ عَلَیْهِ مِنَ اللّهِ حافِظٌ. 🌷هرکس میان خود و خدا را اصلاح کند، خدا میان او و مردم را اصلاح می‌کند هرکس کار آخرتِ خود را درست کند، خدا کار دنیای او را سامان دهد؛ و هرکس واعظ درونی داشته باشد، خدااوراحفظ میکند. حکمت ۸۹ نهج البلاغه 🍃🌸🌺🌸🍃

چند آیه بسیار مهم قرآن که حتما باید بخوانید👌 ✍با خواندن این آیات حالتون خوب میشه و آرام میشین

اگه ازم بپرسن خدا چجوری روزی میرسونه ، دوستدارم این کلیپو نشون بدم :)

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗در حوالی پایین شهر💗 پارت چهاردهم با پشت دست زد تو دهنم و عصبی خندید --اینو زدم تا بفهمی حرف من یه کلامه. فقــــط یه کلام. دستمو گذاشته بودم رو صورتم و به صورتش زل زده بود. دست به سینه نشست رو صندلی. --خب عروسک چشمک زد و خندید --البته عروسک آنابل. اسمم کامرانه پسر جمشیدم. جمشید عقربو که خاطرت هست؟ به خودم جرأت دادم و جسورانه پرسیدم --از جــونم چی میخوای؟ اومد نزدیم من ایستاد و لبخند زد --خودتو. با تعجب تو چشماش زل زدم --مثل اینکه درست نفهمیدی؟ باهام ازدواج کن! با تعجب گفتم --چــــــی؟ ناخودآگاه زدم زیر خنده و دستمو به سمتش نشونه گرفتم --من با تـــو ازدواج کنم؟ تو سن پدربزرگ منو... باضربه ای که تو ذهنم زد حرفمو ادامه ندادم و سکوت کردم. دستشو به سمتم نشونه گرفت --ببین خوشگله! خـــوب گوشاتو وا کن ببین چی میگم! بخوای جفتک بپرونی و زیادی عرعر کنی جوری رامت میکنم که عرعر کردنم یادت بره! چه برسه جفتک پروندن. از اتاق رفت بیرون و در رو محکم بست. همونجا کنار دیوار سر خوردم و بغضم شکست. همش خودمو به خاطر امروز لعنت میکردم! هق هق میکردم و به خودم ناسزا میگفتم که یدفعه در باز شد و مهناز اومد تو. یه سینی غذا گذاشت رو زمین و خواست بره که دستشو گرفتم --مهناز. برگست سمتم و تیز نگاهم کرد --چیه چته؟ --تورو جون کیانوش --هــــو! کجا وایسا باهم بریم؟ جون کیارو قسم نخور. الانم ول کن دستمو میخوام برم. --خواهش میکنم. نشست جلوم --هـــان چی شد؟ میبینم زبونت کوتاه شده؟ --توروخدا بهم بگو! --ببین انقدر جلو من گریه زاری نکن! من نه چیزی میدونم نه میتونم چیزی بگم. رفت بیرون و در رو با شدت کوبید به هم. همونجور که نشسته بودم نفهمیدم که خوابم برد.... با صدای مهناز چشمامو باز کردم --اووو چه خوابیم رفته. پاشو بابا جمع کن خودتو. نشستم و گیج به دور و برم نگاه کردم. --پاشو باید بریم. نگاهش رو سینی غذا خیره موند. --غذاتم که نخوردی. --کجا باید برم؟ خندید --پیش کامران خان. با بغض گفتم --خواهش میکنم بهم بگو واسه چی اینجام! --انقـــدر التماس نکن. یه بار پرسیدی گفتم نمیدنم. الانم پاشو باید بریم..... از اتاقی که توش بودم بردنم یه جای دیگه. با دیدن الهام با تعجب بهش خیره شدم. همین که خواستم دهن باز کنم با چشم و ابرو بهم اشارت کرد ساکت بشم. با لحن آرومی به مهناز گفت --مرسی عزیزم دیگه کاری باهات ندارم. همین که مهناز رفت بیرون با تعجب گفتم --تو اینجا چیکار میکنی؟ --قضیش مفصله. --مگه قرار نشد با اون پسره بری خارج؟ خندید --خارج کجا بود بابا! خارج ما فقیر بیچاره ها قبرستونه که اونم معلوم نیست کی بریم. شنیدم تیمور بدجور به خونت تشنس؟ --نگو که دلم خونه. --چی بگم. به اطراف اتاق نگاه کردم. یه صندلی و یه میز توالت گوشه ی اتاق بود. --بیا بشین. نشستم رو صندلی و از تو آینه به خودم خیره شدم. زیر چشمام عمیق گود افتاده بود و گوشه ی لبمم زخمی بود. --میخوای چیکار کنی الهام؟ --مگه نباید آماده بشی بری پیش کامران؟ --واسه چی؟ با تعجب گفت --مگه خبرنداری؟ --نـــه! --بابا دوساعت دیگه عروسیته. --عروسی مـــن؟ با کـــی؟ --با کامران دیگه. --ولی من که قبول نکردم. خندید --اونقدرام خوش خیال نباش! این کامرانی که من شناختم تا به یا چیزی نرسه ول کن نیست. --الهام اینا چیه میگی؟ حالا چیکار کنم؟ --هیچی الان یه دستی به سر و روت میکشم عین پنجه ی آفتاب بدرخشی. با جیغ گفتم --چرا چرت و پرت میگی؟ یدفعه در باز شد و کامران اومد تو با اخم گفت --چته ساختمونو گذاشتی رو سرت؟ الهام با تته پته گفت --هــ...هی چی! یه شوخی ساده بود. دستشو تهدیدوار سمت الهام تکون داد --دفعه ی آخرت باشه با زن من شوخی میکنیا! با شنیدن کلمه ی زن من از زبون کامران عذاب وجدان گرفتم و بغض بدی بیخ گلومو گرفت. ایستادم روبه روش --کی گفته من زن توام؟ عصبی خندید --نیستی ولی چند ساعت دیگه قراره بشی! داد زدم --نیستم و قرارم نیست بـــشم! دستشو برد بالا تا بزنه تو صورتم که الهام پادرمیونی کرد --آقا کامران ببخشش بچگی کرد یه چیزی گفت! از اینکه یه شب نشده سند بدبختیم داشت امضا میشد بغض کردم و کامران رفت بیرون الهام با تشر گفت --دختره ی خنگ! چرا چرت و پرت میگی! یعنی چی زنت نمیشم؟ میدونی اگه زنش بشی چی میشه..... 🍁حلما🍁

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗در حوالی پایین شهر💗 پارت پانزدهم --الهام چرا نمیفهمی؟ من اصلاً تا حالا این بشرو ندیده بودم. بعدشم میدونی چند سال ازم بزرگتره؟ تو که خودت قول همین حرفارو خوردی دیگه چرا؟ --رها من همه ی اینارو میدونم. اما تیمور دیگه قبولت نمیکنه. نمیدونم کامران چی بهش داده که سر دو روز شکایتشو پس گرفته اما گفته دیگه حق نداری بری خونش. با بغض گفتم --الهام الان چیکار کنم؟ تاسف وار سرشو تکون داد --نمیدونم..... همینجور که رو صندلی نشسته بودم از تو آینه به صورتم خیره شدم. صورتم کشیده و پوست صورتم گندمی بود. چشمام به رنگ عسلی و دماغم کشیده و قلمی و لب و دهن کوچیکی داشتم. بدون اینکه خودم بخوام رفتم به گذشته گذشته ی تلخمو زیر اشکای هر شبم پنهون میکردم تا هیچکس نفهمه دردامو. تو اوج بچگیم عاشق شدم. عاشق پسری که 10سال از خودم بزرگتر بود و میون اون همه تنهایی، مثه یه کشتی نجات از دریای بیکسی و تنهایی نجاتم میداد. هیچ وقت پدر و مادری نداشتم و هیچکس بهم نگفت پدر و مادرم کین و کجان. روزگارم از وقتی سیاه شد که تنها امید دوران بچگیمو ازم گرفتن. تو 5سالگی شکست عشقی خوردم و تو اصلاً شاید باور نکنی. اون روز وقتی از سرکار برگشتم نبود. با اینکه قرار بود باهمدیگه بریم اما اون تنها رفته بود. نبودنش بتک شد واسه شکستنم. عشقمو خلاصه کردم تو یه جعبه و چالش کردم توی باغچه. اخلاق تیمور از وقتی یادم میاد همین بود. دنبال بهانه میگشت تا اذیتم کنه و من هیچوقت دلیل کاراشو نفهمیدم. تا اینکه یه روز به پسر بچه ی 10ساله رو آورد خونه و شد همدم من. حسام از همون بچگی رو من غیرت داشت و احساسش نسبت بهم با بقیه فرق داشت. تا 15سالگی کارم دستفروشی بود اما بعداز اون تیمور گفت باید گدایی کنم. کاری که هیچ وقت ازش راضی نبودم اما انجامش بالجبار بود. الهام دختر ساکت و آرومی بود که از 15سالگی اومد خونه ی تیمور از مادرش آرایشگری رو یاد گرفته بود و باکارش تو محل پول در میاورد تو سن 17سالگی ازدواج کرد. ازدواجی که تیمور بابتش چندین میلیون پول گرفت و الهامو فرستاد به قول خودش خونه ی بختی که بد بخت ترش کرد. شاهرخ پسر یکی از بزرگترین کلاهبردارای محل 15 سال ازش بزرگتر بود و قول داده بود ببرتش خارج اما ظاهراً همه چی ظاهر سازی بوده. با ضربه ای که الهام زد سر شونم برگشتم سمتش. --چیه؟ --چته بابا غمباد گرفتی؟ رها من بد بخت شدم اما کامران با شاهرخ خیلی فرق داره. اون آدم هیچی جز خوشگذرونی واسش مهم نبود. اگه همین کامران منو از کنار خیابون نجات نداده بود الان معلوم نبود زنده بودم یانه. --الهام چرا نمیفهمی؟ --خیلیم خوب میفهمم دهنتو ببند بشین بزار کارمو بکنم. تا ظهر کارش تموم شد و یه لباس عروس از جعبه بیرون آورد و کمک کرد پوشیدم. با نگاه کردن به آرایش صورتم و مدل موم بغضم شکست و گریم گرفت. دلم واسه حسام تنگ شده بود. --واااای بسه دیگه رها! سرم رفت. --الهام؟ --اینجوری میگی الهام که دلم رفت بابا چیه چته؟ --موبایل داری؟ --میخوای چیکار؟ --داری یا نه؟ موبایلشو درآورد و با ترس گفت --بیا بگیر فقط زود تمومش کن شر نشه! شماره ی حسامو گرفتم دیگه کم کم داشتم ناامید میشدم که جواب داد --الو؟ با بغض گفتم --ا...ا..الو حسام؟ با صدای خسته ای که جون گرفته بود گفت --رها تویی؟ --آره. --کجایی تو دو روزه؟ میدونی چقدر دنبالت گشتم؟ --حسام دیدی چیشد؟ داشت گریه میکرد --نمیزارم اون عوضی دستش بهت بخوره! به خدا نمیزارم... شارژ موبایل تموم شد و تماس قطع شد. الهام با ترس موبایلشو گرفت و سریع شماره ی حسامو پاک کرد. --رها مدیونی فکر کنی راضیم به ازدواجت! ولی هرچی باشه بهتر از اون جهنم دره ی تیموره. در جوابش فقط اشک ریختم.... یه خانم مسن واسه ی من و الهام غذا آورد. هرچی تلاش کردم نتونستم غذا بخورم. الهام با تشر گفت --میخوری یا خفت کنم؟ --نمیخوام انقدر نگو..... یه اتاق عروس دوماد واسمون آماده کرده بودن و منتظر بودم تا کامران بیاد عاقد عقدمون کنه. دلهره و اضطراب داشتم. یه خدمتکار اومد تو اتاق و گفت --دم در کارتون دارن. با تعجب گفتم --منو؟ شونه بالا انداخت و از اتاق رفت بیرون. شیفونمو رو سرم انداختم و با ترس به بهانه ی هواخوری از اتاق رفتم بیرون و در حیاط رو باز کردم. شانس من نگهبانا اون روز نبودن. با دیدن مردی که یه کلاه مشکی کشیده بود رو سرش وچشماش شبیه ساسان بود تعجب کردم. به ماشین اشاره کرد --سوار شو! بدن هیچ حرفی سوار ماشین شدم. از یه راه فرعی ماشینو دور زد. با برداشتن کلاه مشکی روی صورتش احساسم به حقیقت تبدیل شد. ساسان بود. --خوبید؟ شوکه شده بودم و نمیتونستم حرفی بزنم. با لکنت گفتم --شما...چ..چجوری اومدی؟ ا..ا...گه کامران.. بفهمه. عصبانی فریاد زد......... 🍁حلما🍁

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗در حوالی پایین شهر💗 پارت شانزدهم --اون هیچ غلــــطی نمیتونه بکنه! با فریادش بغضم شکست و شروع کردم گریه کردن. --گریه نکنید خواهش میکنم! دیگه هیچ خطری قرار نیست تهدیدتون کنه. فکر اینکه کامران بیاد و یه بلایی سر ساسان بیاره داشت دیوونم میکرد و به خاطر همین گریم بند نمیومد. ماشینو نگه داشت --میشه بدونم نگران چی هستین؟ با گریه گفتم --ا...ا...گه..ک...امران بفهمه شما منو از تو خونه آوردین اگه بیاد و بلایی سرشما.. چشماشو با اطمینان باز و بسته کرد --نگران هیچی نباشید! نه کامران.....نه اون نامرد تیمور نزدیک یه خونه ماشینو نگه داشت. با ترس گفتم --اینجا دیگه کجاس؟ --خونه ی تیمور. --چرا اینجا؟ --خونه شو عوض کرده. گفتم که خطری قرار نیست تهدیدتون کنه. به سختی لباسمو جمع کردم و از ماشین پیاده شدم. رفت در زد صدای حسام اومد --کیـــه؟ --باز کن منم. در رو باز کرد --سلام ساسان بیا تو. ساسان از روبه روی در کنار رفت --اینم امانتیتون. با دیدن حسام گریم گرفت حسام ذوق زده گفت --سام علـــیک رها خانم. تیمور اومد و با دیدن من خندید --سلام رها دخترم! خوبی؟ از رفتارش متعجب بودم و فقط سر تکون دادم. حسام خندید و به ساسان چشمک زد --عروس دزد خوبی هستیا! ساسان محو خندید --چاکریم. خب دیگه اینم از امانتیتون. با تأکید روبه تیمور گفت --مراقبش باشید لطفاً! تیمور سر تکون داد و ساسان رفت. همین که میخواست سوار ماشین شه صداش زدم --آقا ساسان. برگشت و بهم خیره شد --خیلی مردی! محو خندید --وظیفه بود..... رفتیم تو خونه و سیمین با گریه بغلم کرد. --الهی فدات بشم! میدونی چی کشیدم وقتی نبودی؟ با گریه گفتم --ببخشید! خندید --گریه نکن عزیزم! خداروشکر که صحیح و سالمی.... رفتم تو اتاق جدید و بچه ها با دیدنم شروع کردن دست زدن و هی به هم دیگه میگفتن خاله رها عروس شده. بعد از اینکه همه ی دختر بچه ها بهم سلام کردن و هر کدوم چند دقیقه گریه میکردن لباسم رو در آوردم و آرایشمو شستم و موهامو به سختی باز کردم....... با دیدن غذای شام از تعجب میخواستم شاخ در بیارم. غذا برنج و کباب کوبیده بود. غذایی که فقط یه بار تو عمرم اونم تو عروسیه الهام خورده بودم. تیمور با اخم گفت --نکنه دوس نداری رها؟ --نه میخورم. خندید --بخور که مخصوص خودت درست کردم. بعد از شام میخواستم ظرفارو بشورم که سیمین اجازه نداد و خودش ظرفارو شست........ تغییر رفتارشون واسم قابل هضم نبود. حس میکردم یه اتفاقی افتاده که من ازش بیخبرم. همینجور که لب حوض نشسته بودم به آسمون خیره شدم و سیاهیش بدجور دلمو زد. --تو لکی؟ حسام بود. اومد و نشست کنارم خندید --فکر کنم الاناست که شاخات در بیاد؟ مگه نه؟ مبهوت سرمو تکون دادم --حسام نمیدونم چرا حس میکنم همه چیز مثه یه خوابه واسم. مکثی کرد و نفسشو صدادار بیرون داد --خواب نیست عین واقعیته. --آخه چجوری ممکنه؟ -- پول مثه داروعه. دارویی که واسه امثال تیمور خعـلـــی خوب جواب میده. --یعنی چی ؟ --یعنی اینکه با پول میشه آدمارو از این رو به اون رو کرد. --حسام! --ولش کن رها راجبش حرف نزنیم بهتره. مکث کرد و ادامه داد --دلم واست تنگ شده بود رها..... 🍁حلما🍁

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗در حوالی پایین شهر💗 پارت هفدهم لحن حرف زدن مثل همیشه نبود و باعث شد تا خجالت بکشم. با صدای آرومی گفتم --من برم بخوابم. --کجا پس؟ --گفتم که برم بخوابم. --بشین بابا چند روزه نیستی. یه دفعه یادم اومد میترا و سیاوش خونه نیستن. سریع نشستم و با تأکید گفتم --حـــسام! --چته بابا جن دیدی؟ --میترا و سیاوش چیشدن؟ خندید --خسته نباشی تازه میپرسی! --بخدا یادم نبود! --رفتن. --با هم دیگه؟ --آره دیگه. با تعجب گفتم --کجـــا؟ اخم کرد --آروم بابا همه فهمیدن. فرار کردن. --خب کجا؟ --سر قبر من! چمیدونم. --مگه قرار نبود تو فراریشون بدی؟ --آره ولی سیاوش گفت خودش میتونه از پسش بربیاد. --تو نمیدونی کجان؟ --چرا یه چیزایی گفت حالا یه روز باهم دیگه میریم میبینیمشون. --تیمور چی؟ --از وقتی ساسان بهش پول داده از این رو به اون رو شده. --چـــی؟ ساسان واسه چی بهش پول داده؟ به حوض نگاه کرد --چه جالب این خونه هم حوض داره. --جواب منو بده! -- آره ساسان به تیمور پول داد. --آخه واسه چی؟ --من نمیدونم. --داری دروغ میگی! --رها عصبانیم نکن! دلخور گفتم --برو بابا! نمیشه باهات دو کلوم حرف زد! --باشه میگم. سکوت کردم. --رها قهر نکن گفتم که میگم. --قهر نیستم. --رها ساسان عاشقته. خندیدم --چرا چرت و پرت میگی؟ اونـــــ؟ عاشق منـــ؟ محاله! --چرا اتفاقاً خیلیم عاشقته. --تو از کجا میدونی؟ --وقتی بهش گفتم تو... مکث کرد --وقتی...وقتی گفتم تو.. --خـــب من چی؟ کلافه گفت --رها تو مال منی! هیچکس حق نداره تو رو ازم بگیره! با دهن باز بهش خیره شدم اما اون جدی و ناراحت بود --به اون پسره هم گفتم. -- خب که چی؟ --هیچی دیگه! شیطنتم گل کرد --حالا از کجا معلوم مال تو باشم؟ --مال منی چون اگه اون پسره ساسان واقعاً عاشقت بود پات وا میستاد! نه که بیاد پول بده به تیمور تا تو رو نفروشه. بغض کردم --حسام چرا عصبانی میشی؟ --چون که خاک بر سر من! چون که مثه ساسان اونقدر پول نداشتم که بخوام از میون کش مکشای تیمور و اون مرتیکه کامران نجاتت بدم چون الان تو تنها تو فکر من نیستی! رها میخوام فقط مال من باشی! دوس ندارم کس دیگه ای عاشقت باشه! داشت گریه میکرد دلم واسش سوخت. میخواستم بهش اطمینان بدم که فقط اون تو قلبمه اما نتونستم.. زخم قدیمیم با حرفای حسام سرباز کرده بود و قلبمو به زنجیر درد میکشوند. با گریه گفتم --حسام بسه دیگه! بلند شدم و دویدم تو اتاق. دستامو گرفتم جلوی دهنم و شروع کردم هق هق گریه کردن. دلم از همه گرفته بود! میخواستم تنها کسی که تو قلبمه خودم باشم! ازیه طرف حس تحقیر شدن داشتم چون با پول ساسان از چنگ کامران بیرون اومده بودم. با پول بقیه بالارفتن... احترام دیدن... واسم خیلی گرون تموم شده بود. از طرفی حرفای امشب حسام بیشتر از اینکه خوشحالم کنه ناراحتم کرده بود. اون لحظه فهمیدم که ابراز احساساتش بیشتر از اینکه خوشحالم کنه دلتنگم میکنه. دلتنگ عشقی که تو اوج کودکی ازش شکست خوردم. نفهمیدم کی خوابم برد و صبح با سر و صدای بچه ها از خواب بیدار شدم. لباسمو عوض کردم و بعد از شستن دست و صورتم رفتم سر سفره. تیمور با روی خوش جوابمو داد --سلـــام دختر خودم. --سلام. بیشتر از دوتا لقمه نتونستم چیزی بخورم. رفتم تو اتاق و بچه هارو آماده کردم. حسام پسرارو برد بیرون و منم دخترارو. هر دومون باهم دیگه قهر بودیم. بخاطر همین هیچکس به اون یکی نگفت کجا میره. با دخترا تو خیابون میگشتیم تا یه جارو واسه شروع کارمون پیدا کنیم. خیابون واسم نا آشنا بود و احساس بدی داشتم. بالاخره یه جارو پیدا کردیم و جنسارو بین بچه ها پخش کردم. یه روز خیلی معمولی مثل روزای قبل بود و شب خودم بچه هارو بردم خونه..... پولارو دادم به تیمور. --پس حسام کجاس؟ شونه بالا انداختم --نمیدونم. رفتم تو اتاق و کمک سیمین سفره ی شام رو پهن کردم. ساعت10شب بود و حسام و پسرا هنوز نیومده بودن. تیمور با تشر گفت --رها؟ --بله؟ --مگه با هم نرفتین؟ --چرا با هم رفتیم اما اون پسرارو برد یه جای دیگه منم رفتم یه جای دیگه. کلافه گفت --ای بر شیطون لعنـــت!... بعد از شام زنگ خونه زده شد. تیمور رفت و با پسرا برگشت اما حسام نبود. با تعجب گفت --شماها با کی اومدین؟ مهرداد که یه پسر 15ساله و از همشون بزرگتر بود گفت.......

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗در حوالی پایین شهر💗 پارت_هجدهم --من به بدبختی خونه رو پیدا کردم و بچه هارو آوردم. --پس حسام کجاس؟ شونه بالا انداخت --نمیدونم. تیمور کلافه گفت --خعلی خب پول بچه هارو بگیر بده به من برید شام بخورید..... قلبم مثل گنجشک تو سینم میتپید. یه گوشه نشسته بودم و سرمو تکیه داده بودم به دستم. طبق معمول همه خوابیده بودن و من بیدار بودم. یه روز نشده دلم واسه حسام تنگ شده بود...... صبح با صدای بچه ها از خواب بیدار شدم و همین که چشمامو باز کردم دویدم از اتاق بیرون و رفتم تو اتاق تیمور --حسام اومد؟ سیگارشو انداخت تو جا سیگاری --چــــه خبـــرته! عین یابو سرتو میندازی پایین و میای تو! با اخم بهم نگاه کرد --نخیـــر نیومده! اون از سیاوش و اینم از حسام. نفهمیدم دارم گریه میکنم. --خعییلی خب حالا آبغوره نگیر. هر قبرستوی باشه امروز دیگه باید بیاد.... کنار خیابون نشسته بودم و گریه میکردم. گریم مثه هر روز واسه این نبود که مردم دلشون واسم بسوزه؛ از سر دلتنگی بود. حس میکردم دوباره تنها شدم! اون روزم گذشت و حسام نیومد..... روز ها پشت سر هم میگذشت و حسام نبود. تیمور واسه پیدا کردنش زیاد تلاش نمیکرد و منم هیچ کاری نمیتونستم بکنم. همینجور که داشتم جیب مانتومو میگشتم دستم خورد به موبایلم که چند ماهی بود که دنبالش میگشتم. روشنش کردم و دیدم یه شماره افتاده رو صفحه. یه حسی میگفت شاید ساسان بتونه به حسام کمک کنه. به همون شماره ای که روی صفحه بود و حدس میزدم شماره ی ساسان باشه زنگ زدم. با سومین بوق جواب داد --الو؟ --ا...ا...الو؟ --سلام رها خانم شمایید؟ از اینکه منو شناخته بود خوشحال شدم. --سلام بله. --مشکلی واستون پیش اومده؟ --میتونم واسه چند دقیقه ببینمتون؟ --بله کی و کجا؟ --آدرسو واستون پیامک میکنم. --باشه پس میبینمتون.... نفس راحتی کشیدم و از اینکه ساسانو پیدا کرده بودم خداروشکر میکردم.... صبح بچه هارو بردم بیرون. کارم خیلی سخت شده بود. از یه طرف باید مراقب پسرا بودم و از یه طرف مراقبت از دخترا طاقت فرسابود. --رها خانم؟ سرمو بلند کردم و با دیدن ساسان واسه یه لحظه قلبم لرزید. ایستادم --سلام. --سلام خوبید؟ --بله شما خوبید؟ --ممنونم. کارم داشتید گفتید بیام. همینجا حرف میزنید یا بریم یه جای دیگه؟ --همینجا راحتید؟ --بله فرقی نداره. با فاصله ازم نشست رو نیمکت. --خواستم بیاید اینجا تا ازتون کمک بگیرم. --در رابطه با چه موضوعی؟ نمیدونستم باید بهش اعتماد کنم یا نه. --راستش حسام نزدیک چند ماهه که نیست. ی... ی... یعنی گم شده. --چیـــی؟یعنی شما دست تنها کار میکنید؟ --بله ولی موضوعی که الان مهمه حسامه. زیر لب گفت --پسره ی کله شق! برگشت طرفم --چرا زودتر بهم نگفتید؟ --چون تازه امروز موبایلمو پیدا کردم. نفسشو صدادار بیرون داد --باشه هر کمکی از دستم بر بیاد انجام میدم. --واقعاً نمیدونم چجوری ازتون تشکر کنم. --لازم نیست. من وظیفمو انجام میدم. اگه امری نیست من برم؟ ایستادم --ممنون خیلی لطف کردین.... تقریباً یه هفته از دیدن ساسان میگذشت. بچه هارو بردم خونه و پولارو دادم به تیمور. صدام زد --رها؟ --بله؟ --از فردا دیگه نمیخواد بری سرکار. --واسه چی؟ --چون که من میگم. میخوام واسه یه هفته بهتون استراحت بدم. بچه هارم میفرستم سیمین ببرتشون پارک. --باشه. بعد از شام خوابیدم و با زنگ موبایلم از خواب بیدار شدم. --الو؟ --الو سلام رها خانم. سریع نشستم --سلام چیزی شده؟ حسام پیدا شد؟ --نه فقط... مکث کرد --باید فردا ببینمتون. --در رابطه با حسامه؟ حس کردم کلافه شد --بله همونجای قبلی. --باشه..... از ترس اینکه چجوری باید از دست تیمور فرار کنم خوابم نمیبرد. دقیق ۹۵روز از نبود حسام میگذشت. دلتنگی هایی که روز و شب نداشت از پا درم آورده بود. صبح خیلی زود از خواب بیدار شدم و بهترین لباسمو که یه شلوار جین رنگ و رو رفته و یه مانتوی مشکی و شال دودی رنگی که به سفید میزد با یه جفت کفش آل استار پوشیدم. تیمور تو حیاط بود. --رها کجا میری؟ --میرم بیرون یه کار کوچیکی دارم. --باشه برو. بعد از گذشت چند ماه هنوزم رفتارای عادی تیمور برام عادی نبود.... نزدیک دو ساعت اونجا بودم تا بالاخره ساسان اومد. --سلام. --سلام شرمنده معطل شدین. --خواهش میکنم. --اگه مشکلی نداره بریم یه کافی شاپ اونجا حرف بزنیم؟ --بله بریم سر یه میز دو نفره نشسته بودیم و ساسان سفارش صبححونه داد. دستاشو قفل کرد و گذاشت رو میز. --زیاد اهل فلسفه بافی نیستم و میرم سر اصل مطلب......

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗در حوالی پایین شهر💗 پارت19 ---طبق تحقیقاتی که پلیس هفته ی پیش انجام داد حسام چند بار غیر قانونی از مرز خارج شده. --چرا باید غیر قانونی خارج بشه؟ --منم نمیدونم اما طبق فرضیه های پلیس حسام وارد یه باند قاچاق اعضای بدن شده. --ی...یعنی اعضای بدن آدمارو میفرستن اینور اونور؟ --بله تقریباً همینطوره. از ترس دستام میلرزید و بغض کرده بودم --چجوری آخه؟ح...حسام آزارش به مورچه هم نمیرسید! تأسف وار سرشو تکون داد --بله اما پیشنهادات چندین میلیاردی ممکنه هر کسیو خام کنه! شروع کردم گریه کردن --ا...ا..الان باید چیکار کنم؟ ناراحت گفت --شما نمینونید کاری انجام بدید! باید بزارید پلیس این قضیه رو پیگری کنه! یه دستمال گرفت جلوم --با گریه ی شما چیزی درست نمیشه! دستمالو گرفتم و گذاشتم تو جیبم و گریم بند اومد. با دیدن صبححونه با اینکه بیشتر خوراکی هایی که توش بود رو تا اون موقع ندیده بودم اما هیچ عکس العملی نشون ندادم. --نکنه دوس ندارید اینارو؟ --نه دوس دارم. ممنونم. دوتا لقمه نون و پنیر بیشتر نتونستم بخورم. از سر میز بلند شدم --من دیگه باید برم خیلی ممنون که از حسام خبر آوردین اگه خبر جدیدی بود حتماً بهم بگید. از سر میز بلند شد --کجا؟ شما که هنوز چیزی نخوردین؟ --ممنون سیر شدم. --برسونمتون؟ --نه ممنون خودم میرم..... بی هدف توی خیابون قدم میزدم و بیصدا گریه میکردم. یاد حرفای اونشبی افتادم که میگفت من جوونم و باید کار کنم. باورم نمیشد که حسام کاریو بکنه که ساسان میگفت. با صدای سوت پشت سرم سرمو برگردوندم. سه چهارتا پسر داشتن بهم نزدیک میشدن. ناخودآگاه دستم رفت سمت جیب مانتوم تا چاقومو بردارم اما نبود. یکیشون با حالت چندشی گفت --نبینم غمتو دخترجون! با اخم گفتم --غم خودمه به خودمم مربوطه! مفتشی؟ به همدیگه نگاه کردن و خندیدن --نــَـه میبینم زبون درازی داری! با جلو اومدن اونا منم میرفتم عقب. --اتـــفاقاً من خعلییی از دخترای زبون دراز خوشم میـــاد! دهنم خشک شده بود و ضربان قلبم بالا رفته بود. یکیشون که بهش میخورد کم سن تر از بقیه باشه گفت --میخوای غمتو بخریم هم غمت بشیم؟ چشمک زد --جـــون من نه نــیـــار! عزممو جزم کردم و شروع کردم به دویدن. از صدای پاهاشون فهمیدم دارن دنبالم میان. یه دفعه پام گیر به یه سنگ و افتادم تو جوب آب. خدا خدا میکردم بتونم بلند شم و فرار کنم اما نمیتونستم. هر لحظه منتظر بودم هر چهارتاشون بیان بالاسرم اما خبری نشد. --خانم حالتون خوبه؟ سرمو بلند کردم و ساسانو دیدم که با تعجب به من زل زده بود. با دیدنش تو دلم هزاربار خداروشکر کردم. --شما اینجا چیکار میکنی؟ کی این کارو باهات کرده؟ بغضم شکست --میخواستم...میخواستم فرار کنم...اما.. از ترس و گریه نمیتونستم حرف بزنم. --ا...ا...اما... --خیلی خب آروم باشید! بعداً بهم بگید چیشده. میتونید بلند شید؟ --ن..نه! موبایلشو درآورد و با اورژانس تماس گرفت. --یکم تحمل کنید چند دقیقه ی دیگه میرسن...... آمبولانس اومد و دو نفر منو گذاشتن رو برانکارد و بردن تو ماشین. یه نفر بهم سرم وصل کرد و وضعیت دست و پام رو چک کرد. اما همین که دسش خورد به زانوم خیلی درد گرفت. کم کم چشمام گرم شد و خوابم برد...... چشمامو باز کردم و دیدم تو بیمارستانم. یه پرستار بالاسرم ایستاده بود. --عه عزیزم بیدار شدی! چشمک زد --من برم به شوهرت بگم بیاد! بنده خدا از بس گریه کرد چشماش کور شد. همین که خواستم حرفی بزنم پرستار رفت بیرون و چند دقیقه بعد ساسان در زود و اومد تو اتاق. یکم خودمو جمع و جور کردم و نشستم رو تخت. سر به زیر نشست رو صندلی و بدون اینکه بهم نگاه کنه گفت --حالتون بهتر شد؟ --بله. --میشه بگید چرا افتادید تو جوب؟ --داشتم فرار میکردم. --واسه چی؟ --شما ندیدین چهارتا پسر باهم دیگه اون اطراف باشن؟ --نه. یدفعه سرشو آورد بالا و عصبانی گفت --واسه چی میپرسید؟ --آخه وقتی از کافی شاپ رفتم بیرون حالم خوب نبود و فقط رفتم. یدفعه دیدم اونجام و چندتا پسر میخواستن مزاحم بشن که فرار کردم و اینجوری شد. اومد حرفی بزنه اما به جاش گفت --لا اله الا الله! بلند شد و از اتاق رفت بیرون. با تعجب به رفتنش نگاه کردم. پشت سرش همون پرستار اومد تو اتاق. --چرا تو اینجوری نشستی؟ --ببخشید مگه نشستم چشه؟ --چش نیست عزیزم پاته! با دیدن گچ پام تازت فهمیدم پامو گچ گرفتن با تعجب گفتم --این دیگه چیه؟ خندید --زیادی عاشقیا! مراقب خودت باش. جدی گفت --ببین عزیزم کشکک زانوت به شدت آسیب دیده و خیلی باید مراقبش باشی! الانم به جای اینکه برِ و بِر منو نگاه کنی مراقب پات باش. داشتم به خودم بد و بیراه میگفتم که موبایلم زنگ خورد اما فقط صداش اومد. صداش قطع شد و صدای ساسان از بیرون اومد. --بیمارستان. خورده زمین پاش آسیب دیده. گفتم که پاش آسیب دیده. نه لازم نیست خودم میارمش. باشه.......