📖 #رمان_جان_شیعه_جان_اهل_سنت 🖋 #قسمت_صد_و_هفدهم و چطور می‌توانستم باور کنم درست در همان لحظاتی که من در کنج غربت خانه، از مصیبت مرگ مادر و اوج تنهایی‌ام ضجه می‌زدم و از منتهای بی‌کسی به در و دیوار خانه پناه می‌بردم، دل او هم بی‌قرارِ حال آشفته‌ام، پَر پَر می‌زده و بی‌تاب الهه‌اش شده بوده که دیگر در هاله‌ای از هیجانی شیرین حرف‌های عبدالله را می‌شنیدم: «هر چی می‌گفتم به الهه یه مدت مهلت بده، دیگه زیر بار نمی‌رفت. می‌گفت دیگه نمی‌تونه تحمل کنه و باید هر جوری شده تو رو ببینه!» نگاهم را از پهلوی عبدالله به پهنه دریا دوخته و خیالم پیش مجید بود و همانطور که چشمم به درخشش سطح صیقلی آب زیر تابش آفتاب بود، از هجوم احساس دلتنگی‌ام برای مجید، قلبم به درد آمد و تصویر زیبای ساحل خلیج فارس، پیش نگاهم مات شد تا بفهمم که چشمانم به هوای مجید، هوای باریدن کرده که عبدالله خم شد و زیر گوشم زمزمه کرد: «الهه جان! مجید اومده تو رو ببینه!» باورم نمی‌شد چه می‌گوید که لبخندی زد و در برابر چشمان متحیرم، ادامه داد: «ازم خواست بیارمت اینجا تا باهات حرف بزنه!» و با اشاره نگاهش، ناگزیرم کرد که سرم را بچرخانم و ببینم با چند متر فاصله، مجید پشت نیمکت ایستاده و فقط نگاهم می‌کند و همان نگاه غریبانه و عاشقانه‌اش بود که قلبم را به آتش کشید و عبدالله خواهش کرد: «الهه! اجازه بده باهات حرف بزنه!» همانطور که محو قامت غمزده و شانه‌های شکسته‌اش بودم، دیدم که قدم‌های بی‌رمقش را روی ماسه‌های ساحل می‌کشد و به سمتم می‌آید که دیگر نتوانستم تحمل کنم، به سمت عبدالله برگشتم و به قد ایستادم که عبدالله التماسم کرد: «الهه! باهاش حرف بزن!» و تنها خدا می‌دانست که چه غم غریبی به سینه‌ام چنگ انداخته که نمی‌دانستم پس از هفته‌ها باید چه بگویم و از کدام سرِ قصه، ماجرای دلتنگی‌ام را شرح دهم! نه می‌خواستم بار دیگر به تازیانه‌های گلایه و شِکوه عذابش دهم و نه می‌توانستم از دلم که برایش سخت تنگ شده بود، چیزی بگویم و باز میان برزخی از عشق و کینه حیران شدم که بی‌اعتنا به اصرارهای عبدالله برای ماندن، راهم را کج کردم و از کنار مجید که دیگر به چند قدمی‌ام رسیده بود، گذشتم و چقدر این گذشتن سخت بود که پس از روزها بار دیگر گرمای عشقش را از نزدیک احساس می‌کردم و شنیدم که با حرارتی عاشقانه صدایم زد: «الهه...» ای کاش می‌توانستم لحظه‌ای کنارش بمانم و برایش بگویم که تا لحظه‌ای که خبر مرگ مادر را شنیدم، کتاب مفاتیح از دستانم جدا نشد و مادرم چه راحت از من جدا شد و این همان جراحت عمیقی بود که بر دلم مانده و اجازه نمی‌داد که حتی در این لحظات پاک عاشقی، پاسخ نفس‌های بریده و جان بر لب آمده‌اش را بدهم. دستش را به سمتم دراز کرد تا مانع رفتنم شود و من برای لمس احساسش هنوز آماده نبودم که گوشه چادرم را از میان انگشتانش کشیدم و با قدم‌هایی لرزان که چندان هم مشتاق رفتن نبودند، از معرکه عشقش گریختم که عبدالله خودش را به کنارم رساند، دستم را کشید و آهسته تشر زد: «الهه! همینجا تمومش کن! بسه دیگه!» ردّ نگاهم از چهره منتظر عبدالله عبور کرد و به صورت در هم شکسته مجید ختم شد و دیدم سرخی چشمانش که در برابر بارش اشک‌هایش مردانه مقاومت می‌کرد، چقدر شبیه سینه خلیج فارس در این لحظات دلتنگ غروب شده و باز هم دلِ سنگ از مصیبتم، پیش نگاه دریایی‌اش زانو نزد و همچون همیشه حرف قلبم را خواند و فهمید که هنوز توان همراهی‌اش را ندارم که قدمی را که به سمتم برداشته بود، پس کشید و با سکوت ساده و صادقانه‌اش، رخصت رفتن داد که گویی به همین مقدار قلبش قدری قرار گرفته و آتشی که ساعاتی پیش از پس فاصله‌ای طولانی و در پی ناله‌های بی‌کسی‌ام به جانش افتاده بود، خاکستر شده و آرام گرفته بود که دیگر تقاضای ماندن نکرد و من چه سخت از نگاه زیبایش دل کَندم و رفتم. #نویسنده_فاطمه_ولی_نژاد

#منبر_مجازے📒 وقتی‌ با امام‌ زمانت حرف‌ می‌زنی‌ یا‌ درد دل‌ می‌کنی‌ دیدۍ حالت‌ عوض‌ شد ‌بدان‌ ڪه‌ وصل‌ شدۍ به‌ آقا.. با امام‌ زمان‌ حرف‌ بزن‌ چه‌‌ کسی‌ بهتر‌ از آقا.... راستۍ‌ چقدر‌ خوبه‌ با‌ آقا‌ حرف‌ زدن‌ امتحان‌ ڪن‌ ببین‌ چقدر‌ زیباست و سلام مرا‌ هم‌ برسان @sajadeh

⌚️⌚️⌚️ #درسی ⌚️⌚️⌚️ هنگام مطالعه‌ی درس ؛ از وقتی ک شروع ب درس خواندن میکنی تا وقتی ک درس را ب اتمام می رسانی... زمان مطالعه را یاد داشت کن... تا بدانی ک نسبت ب هر روز چ قدر پیشرفت داشته ای... یا اگر افت ساعت مطالعه داشتی ، جبران کنی! 🐬🐬🐬🐬🐬🐬🐬🐬

°روایت جالب حاج حسین یکتا از شهید ابراهیم همت 💚🍃 @revayate_sadr @sajadeh🦋✨

°چرا به یه عده محبتمون بیشتره ؟! #شهید_مصطفی_صدرزاده 💚🍃 •@revayate_sadr• @sajadeh🦋✨

بسم الله الرحمن الرحیم #ذکر_روز ۴شنبه ۲۱آبان ۱۳۹۹🦋 ۲۵ربیع الاول ۱۴۴۲🍁 ۱۱نوامبر ۲۰۲۰🕊 یا حی یا قیوم ۱۰۰مرتبه 🦋 التماس دعا 🌹

#شهیدحسن‌تهرانی مقدم (۶ آبان ۱۳۳۸ — ۲۱ آبان ۱۳۹۰) نظامی ایرانی بود، که از فرماندهان سپاه پاسداران در جنگ ایران و عراق بشمار می‌آمد. آخرین سمت وی، ریاست سازمان جهاد خودکفایی سپاه پاسداران بود .او به عنوان یکی از پایه‌گذاران برنامه موشکی در سپاه پاسداران شناخته می‌شود. تهرانی‌مقدم در سال ۱۳۹۰ در پی حادثه انفجار زاغه مهمات واقع در پادگان مدرس کشته شد 🕊🍃 @sajadeh

چ سخت است... دیدن مدرسه ای بدون شور و هیاهو... در دل باران قدم زدن ... سخن گفتن... دویدن... با دوستانت لذت بخش است فقط... سخت است دیدن تو ... بدون دانش آموز... ب امید دیدار دوباره... بدون هیچ ترسی... #مدرسه🦋 🍂"نمونه دولتی مائده دهدشت "🍂 @sajadeh