- یه‌جانوشته‌بود: زولبیابامیه‌شایدتوماه‌های‌دیگه ازسال‌هم‌پیدابشه،امافقط‌توماه رمضون‌مزه‌میده . . . همونطوركِ‌حناتوی‌عروسی‌لذتبخشه کیک‌توی‌تولدخوشمزاس‌چای‌بعد ازحموم‌مزه‌میده‌برف‌هم‌بعدِیه تابستونِ‌گرم‌حال‌میده -میدونی‌دلیلش‌چیه؟ چون‌هرچیزی‌توی‌زمان‌خودش باارزشه . . .🧡′📄′: )!
بزرگۍمیگفت:
دخترهاوخانم‌هایۍڪہ
توۍ‌ایـام‌عزادارۍمـاھ‌محرم
آرایش‌میڪنن‌میـان‌روضہ
یـا‌میرن‌ڪنـار‌خیـابون
تمـاشـاۍدستہ‌هـاۍعزادارۍ
منو‌یـاد‌زن‌هـاۍشـامۍمۍاندازن
ڪہ‌وقتۍبهشون‌خبر‌رسید
ڪاروان‌اسراۍڪربلاوسرهاۍبریدھ
بہ‌شـام‌رسیده‌‌آرایش‌ڪردن‌‌وخلخال‌بہ
پاهـاشون‌بستن‌‌وهلهلہ‌ڪنان‌بہ‌تمـاشا‌رفتن
-هیچوقت‌این‌حرفشو‌فراموش‌نمیڪنم..💔
#شایدتلنگر
ولی درد داشت این متن💔🚶♀️
سَجٰآدِھ
__
••⸾⸾♥️
#استوری | #مـحـࢪم
‹ أشهَدُ‌أنَّڪَ‌قَد‌أقَمتَ‌الصَلٰآة..!ｼ ›
﴿إمٰآم‌حُسِین‌عَلَیہِ‌السَلٰآم﴾ | #مُحَمَّد‌حُسِین‌پویٰآنفَر!
سَجٰآدِھ
_
خرید از گالری مَهرا 💕🥺
اینستاگرام
mahra.galleri1/Instagram
واتساپ
https://chat.whatsapp.com/DG5mY6oAFJ7J1Lf1jG1b0W
سَجٰآدِھ
کشته شدن در عوض جایزه: وقتی حرمله تیر سه شعبه زهرآلود را به قلب نازنین امام حسین'ع' زد آن حضرت بی
خشک شدن دست ها:
بعد از آن که اصحاب، یاران، برادران و فرزندان امام حسین'ع' به شهادت رسیدند و آن حضرت بی یار و یاور مانده بود و در لحظات آخر عمر قرار داشت، به سوی خیمه ها برگشت و برای این که بدن نازنینش عریان روی زمین نماند پیراهن کهنه ای از خواهرش زینب طلب کرد، وقتی زینب پیراهن کهنه را به برادر داد آن پیراهن از ارزش بیفتد آن را بیشتر پاره کرد و به زیر لباس های خود پوشید تا به جای کفن او باشد.
بعد از آن که امام حسین'ع' به شهادت رسید، شخصی به نام «ابحربن کعب» آن را از بدنش بیرون آورد و به غارت برد.
آن مرد، به مکافات عمل خود رسید، در تابستان دست هایش مانند دو چوب، خشک می شد و در زمستان چرك و خون از آن ها بیرون می آمد تا اینکه زمین گیر شد، آخرالامر خداوند تبارک و تعالی او را با این حال به حلاکت رساند و سودی از آن پیراهن نبرد.
(پشگویی های پیشوایان، ص۲۷۶📚📖)
[پارت ششم]
#حق_نوشت📝
کپی؟ فرهنگِ فور
درست است کھ فاجعہ کربلـا در روز دهم محرم اتفاق‌افتاده اما ما با توجہ به سیره امامانِ خود و براۍ عرض ادبـ از روز اول محـرم عزادارۍ می‌کنیم، از حضرت رضا «علیه‌السلام»بخوانیم: هنگامی که ماه محرم شروع می‌شد.. دیگر کسی پدرم را خندان نمۍدید و هر روز ناراحتی او بیشتر می‌شد تا روز دهم محرم، پس وقتی روز دهم می‌رسید،آنروز روز مصیبت و اندوه و گریه‌ی او بود. در واقع همین که ماه محرم فرا می‌رسید ائمۂ ما دیگر لبخند بر لبشان دیدھ نمی‌شد و حزن و اندوه آنها را فرا می‌گرفت و این عزاداری در روز عاشورا به اوج می‌رسید.🥀💔