❇️ #امام_حسن علیهالسلام را بشناسيد و بشناسانيد!
🔴 وقتی پارههای خون دل #امام_مجتبی علیهالسلام ميان تشت ريخت، برادرش #سيدالشهدا علیهالسلام آمد کنارش نشست.
⁉️ سيد الشهداء پرسيد: برادرم چه کسی با تو اين کار را کرده؟
🚫 فرمود: از من نپرس؛ کسی که با من اين کار را کرده، من میشناسم، اما هرگز ابراز نخواهم کرد!
☝️🏻 ای مظهر ستار العيوب، يا حسن بن علی!
⁉️ چه خبر است؟ کسی که اينجور پردهی عيب قاتلش را بپوشد، اين جود و کرم با دوستانش چه خواهد کرد؟!
🎙 آیت الله العظمی وحید خراسانی
◼️ #کلام_فقیه #امام_حسن_مجتبی علیهالسلام
📌 #عاشورا
السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ
اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ
وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ
وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ
وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ.
#السلامعلیکیاصاحبالزمان
#المستغاثبکیاصاحبالزمان
الحمدلله رب العالمین
اللهم صل علی محمد و آل محمد
اللّٰهـمَ ڪُـڹ لـولیـڪَ الحُجَّـــة بـْـن الـحَسڹ
صلواٰتڪ علیہِ و علےٰ آبائٖہ فےٖ هذہ السّاعة
وَ فـےٖ ڪُلّ ســٰاعة ولیّاً وحافــظاً و قائــداً
ًوَ ناصِــراً وَ دَلیــلـاً وَ عَیــناً حتـے تُســڪِنہُ
أرضَـڪ طوْعـــاً و تُمتِّـــعَہُ فیٖـــھٰا طویــلـٰا
#اللهم_عجل_لمولانا_الفرج
سلامتیوتعجیلدرأمرفرجمولانا
حضرتبقيةاللهالاعظم
روحیوأرواحالعالمینلتراب مقدمه الفداء
صلوات
#ما_ملت_امام_حسینیم
اِلهي ما اَلْطَفَكَ بي مَعَ عَظيمِ جَهْلي
خدايا چقدر به من لطف داری با اين نادانی فوق العاده من!!
#دعای_عرفه
سلام🌸
🍃ایران! جوان بمان!
موضوع: چراییِ ضرورت افزایش جمعیت
پیرمرد و پیرزن را میشناسی، حالا پیرِ جمعیت را هم بشناس.
🍃به یاری خدا ازهفته آینده با کتاب #ایران_جوان_بمان با موضوع چرایی ضرورت افزایش جمعیت در خدمت شما هستیم.
#محسن_عباسی_ولدی
#ایران_جوان_بمان
#جمعیت
ma ahle kofe nistim.e.mp3
3.48M
🎧 حتما گوش کنید.
⁉️چرا بسیاری از ما هنوز با دیده تردید به این دستور رهبری نگاه می کنیم ؟!
✅ مقام معظم رهبری : من معتقدم کشور ما با امکاناتی که دارد می تواند ۱۵۰ میلیون جمعیت داشته باشد . بنده معتقد به کثرت جمعیت هستم .
#محسن_عباسی_ولدی
#ایران_جوان_بمان
#جمعیت
❓❓پرسش: آیا برادران و خواهران امام حسن(ع) میدانستند که «جعده» امام حسن(ع) را زهر داده است؟ آیا «جعده» در آن هنگام در خانه امام حضور داشت یا فرار کرد؟ اگر حضور داشت، چگونه با او برخورد کردند؟
❓❓پاسخ: بیان روایات درباره این که اهل بیت امام مجتبی(ع) میدانستند که چه کسی حضرت را مسموم کرده، متفاوت است، که به آنها اشاره میشود:
1ـ از امام صادق(ع) نقل شده که امام مجتبی(ع) به اهل بیت خود فرمود: «با مسموم شدن از دنیا میروم»، پرسیدند: چه کسی این کار را انجام میدهد؟ امام فرمود: همسرم جَعْدَه، دختر اشعث بن قیس. معاویه او را فریب داده و او را وادار میکند که این عمل را انجام دهد.
به امام گفتند: او را از خانهات بیرون کن و از خویشتن دور نما، امام فرمود: چگونه او را از خانه بیرون کنم، در حالی که تا کنون کاری انجام نداده، افزون بر این او نزد مردم دارای عذر و بهانه میشود (مردم میگویند: چرا امام مجبتی همسر خود را بدون این که کاری انجام دهد، از خانه بیرون نمود؟!) بعد از مدت زمانی معاویه مبلغ زیادی پول همراه با نوشیدنی مسموم، برای جعده فرستاد و به او وعده داد که اگر امام مسموم نماید او را به عنوان همسر یزید بر میگزیند. جعده امام مجتبی(ع) را مسموم کرد و معاویه هم به وعده خود عمل نکرد!(1)
2ـ از روایات استفاده میشود که اهل بیت(ع) امام مجتبی(ع) در زمان شهادت حضرت، از چگونگی شهادت و مسمومیت حضرت توسط «جعده» آگاه نبودند. چون زمان شهادت امام مجتبی(ع) فرا رسید، امام حسین(ع) بر بالین حضرت آمد و امام مجتبی(ع) فرمود: مرا مسموم کردهاند! امام حسین(ع) پرسید: چه کسی تو را مسموم کرد؟ امام مجتبی(ع) با گفتن مطالبی، از بردن نام «جعده» یا اشاره به او خودداری نمود. در روایتی آمده که امام مجتبی(ع) به امام حسین (ع)فرمود: میدانم چه کسی مرا مسموم کرده و این توطئه توسط چه فردی انجام شده است، ولی تو را به حقّی که بر تو دارم، سوگند میدهم، که در این باره از من نپرسی (تحقیق و تفحص نکنی که توسط چه فردی مسموم شدهام».(2)
به نظر میرسد دیدگاه دوم صحیحتر باشد، چون گروه زیادی از مورخانِ معتبر شیعه آن را نقل کردهاند.
البته بعدها روشن شد که امام مجتبی(ع) را مسموم کردهاند. در زمان مسموم شدن امام «جعده» در خانه حضرت بود. بعد از شهادت امام، او را از خانه حضرت بیرون نکردند.
📚📚پینوشتها:
1ـ بحار الانوار، ج 44، ص 153 ـ 154.
2ـ همان، ص 156؛ علامه طبرسی، تاج الموالید فی موالید الائمه ووفیاتهم، ص 102؛ مصنّفات، شیخ مفید، ج 2، ص 16 ـ 17.