❇️ مرد روزهای سخت... ▫️ آن‌روزها که قریش، چشم دیدن پیامبر را نداشت، همان روزهای تهمت و تحقیر و سنگ‌پرانی… مثل شیر، پشت حجت خدا ایستاد... ▪️ تا لحظه‌ای که خنجر کین، سینه‌اش را شکافت هم دست از یاری پیامبر برنداشت... مرد روزهای سخت مکه و مدینه، یار وفادار رسالت، حمزه سید الشهدا… 📝 دلنوشته مهدوی ویژه سالروز شهادت حضرت حمزه علیه‌السلام #شهادت_حضرت_حمزه #امام_زمان #حضرت_عبدالعظیم ❁🍃🕊🌸🕊🍃✧ ⚜@salamalaaleyasiin

✴️ خانم دکتری با بیش از ۲۰هزار زایمان 📹 #ببینید گزارشی از یک پزشک که کام نوزادان را با تربت #امام_حسین ع باز می‌کند! ✴️ نمونه‌ای از #زنان_طراز_جهان_اسلام در زمانه ما 🎯 یکی از عواملی که در بالابردن #کیفیت_نسل و #ظرفیت_حلال_زادگی نقش مهمی دارد، "ماما" می‌باشد که در گذشته، "قابله‌ها" این نقش مهم را بر عهده داشتند! #زن_ایرانی ⚜@salamalaaleyasiin

•♥️🇮🇷• دشمن یک دفعه فرو میریزه خبر هایی در راه است...✊ #ایران 🇮🇷 #حجاب 🧕 ⚜@salamalaaleyasiin

🎥داستان عجیب، گله به امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) 👤استاد مسعود عالی ⚜@salamalaaleyasiin

📝 تحلیل دور جدید جنگ نفتکش‌ها میان ایران و غرب 🍃🌹🍃 1⃣ بنابر قاعده کلی در ازای هرگونه مزاحمت یا توقیف نفتکش‌ها یا شناورهای ایرانی در هر کجای جهان عمل متقابل در تنگه هرمز نسبت به شناورهای کشور مهاجم‌ انجام می‌شود. 2⃣ بنابراخبار رسانه‌ای طی هفته گذشته دو نفتکش در تنگه هرمز به منظور پاسخ به فشارهای اخیر غرب توقیف شده. 3⃣ نیروهای امریکایی مستقر در خلیج فارس نه توان و نه انگیزه واکنش متقابل نداشته‌اند. #تنگه_هرمز #نفتکش_ایرانی ⚜@salamalaaleyasiin

🔻یکی از صالحان دعا میکرد: پروردگارا در روزی ام برکت ده » 🚩کسی پرسید:چرا نمیگویی روزی ام ده؟ ڱفت روزی را خدا برای همه ضمانت کرده است... اما من ..... #تلنگرانه ⚜@salamalaaleyasiin

📍تصویر عروسی یهودیان ارتدوکس؛ جشن ازدواج فرزند خاخام ارشد #یهودی 🔸برای زنان خود روبنده و پوشش و پاکی می خوان ولی برای زنان ما هرزه هاشون رو می فرستن تا اول #حجاب و بعد پاکی زنان رو به غارت ببرند‌.... ⚜@salamalaaleyasiin

🌿 جنگ نرم..! تصاویر مفهومی و بدون شرح ⚜@salamalaaleyasiin

‍ #دختر_شینا #پارت_پنجاه_و_نهم ✅ فصل پانزدهم 💥 این اولین باری بود که یک هفته بعد از رفتنش هنوز رشته‌ی زندگی دستم نیامده بود. دست و دلم به هیچ کاری نمی‌رفت. مدام با خودم می‌گفتم: « قدم! گفتی چشم و باید منتظرِ از این بدترش باشی. » از این گوشه‌ی اتاق بلند می‌شدم و می‌رفتم آن گوشه می‌نشستم. فکر می‌کردم هفته‌ی پیش صمد این جا نشسته بود. این وقت‌ها داشتیم با هم ناهار می‌خوردیم. این وقت‌ها بود فلان حرف را زد. خاطرات خوب لحظه‌هایی که کنارمان بود، یک آن تنهایم نمی‌گذاشت. خانه حزن عجیبی گرفته بود. غم و غصه یک لحظه دست از سرم برنمی‌داشت. 💥 همان روزها بود که متوجه شدم باز حامله‌ام. انگار غصه‌ی بزرگ‌تری از راه رسیده بود. باید چه‌کا می کردم؛ چهار تا بچه. من فقط بیست و دو سالم بود. چه‌طور می‌توانستم با این سنّ کم چرخ زندگی را بچرخانم و مادر چهار تا بچه باشم. خدایا دردم را به کی بگویم. ای خدا! کاش می‌شد کابوسی دیده باشم و از خواب بیدار شوم. کاش بروم دکتر، آزمایش بدهم و حامله نباشم. اما این تهوع، این خواب‌آلودگی، این خستگی برای چیست. 💥 دو سه ماهی را در برزخ گذراندم؛ شک بین حامله بودن و نبودن. وقتی شکمم بالا آمد، دیگر مطمئن شدم کاری از دستم برنمی‌آید. توی همین اوضاع و احوال، جنگ شهرها بالا گرفت. دم به دقیقه مهدی را بغل می‌گرفتم. خدیجه و معصومه را صدا می‌زدم و می‌دویدیم زیر پله‌های در ورودی. با خودم فکر می‌کردم با این همه اضطراب و کار یعنی این بچه ماندنی است. 💥 آن روز هم وضعیت قرمز شده بود. بچه‌ها را توی بغلم گرفته بودم و زیر پله‌ها نشسته بودیم. صدای ضدهوایی‌ها آن‌قدر زیاد بود که فکر می‌کردم هواپیماها بالای خانه‌ی ما هستند. مهدی ترسیده بود و یک‌ریز گریه می‌کرد. خدیجه و معصومه هم وقتی می‌دیدند مهدی گریه می‌کند، بغض می‌کردند و گریه‌شان می‌گرفت. نمی‌دانستم چطور بچه‌ها را ساکت کنم. کم مانده بود خودم هم بزنم زیر گریه. با بچه‌ها حرف می‌زدم. برایشان قصه می‌گفتم، بلکه حواسشان پرت شود، اما فایده‌ای نداشت. در همین وقت در باز شد و صمد وارد شد. بچه‌ها اول ترسیدند. مهدی از صمد غریبی می‌کرد. چسبیده بود به من و جیغ می‌کشید. 💥 صمد؛ خدیجه و معصومه را بغل کرد و بوسید؛ اما هر کاری می‌کرد، مهدی بغلش نمی‌رفت. صدای ضد هوایی‌ها یک لحظه قطع نمی‌شد. صمد گقت: « چرا این‌جا نشسته‌اید؟! » گفتم: « مگر نمی‌بینی وضعیت قرمز است. » با خنده گفت: « مثلاً آمده‌اید این‌جا پناه گرفته‌اید؛ اتفاقاً این‌جا خطرناک‌ترین جای خانه است. بروید توی حیاط بنشینید، از این‌جا امن‌تر است. » 💥 دست خدیجه و معصومه را گرفت و بردشان توی اتاق. من هم مهدی را برداشتم و دنبالش رفتم. کمی بعد وضعیت سفید شد. صمد دوشی گرفت. لباسی عوض کرد. چای خورد و رفت بیرون و یکی دو ساعت بعد با یکی از دوستانش با چند کیسه سیمان و چند نبشی آهن برگشت. 💥 همان روز جلوی آشپزخانه، توی حیاط با دوستش برایمان یک سنگر ساختند. چند روز که پیش ما بود، همه‌اش توی سنگر بود و آن را تکمیل می‌کرد. برایش یک استکان چای می‌بردم و جلوی در سنگر می‌نشستم. او کار می‌کرد و من نگاهش می‌کردم. یک‌بار گفت: « قدم! خوش به حال آن سالی که تابستان با هم، خانه‌ی خودمان را ساختیم. چی می‌شد باز همان وقت بود و ما تا آخر دنیا با آن دل‌خوشی زندگی می‌کردیم. » گفتم: « مثل این‌که یادت رفته آن سال هم بعد از تابستان از پیشم رفتی. » گفت: « یادم هست. ولی تابستانش که پیش هم بودیم، خیلی خوش گذشت. فکر کنم فقط آن موقع بود که این همه با هم بودیم. » 💥 چایش را سر کشید و گفت: « جنگ که تمام بشود، یک ماشین می‌خرم و دور دنیا می‌گردانمت. با هم می‌رویم از این شهر به آن شهر. » به خنده گفتم: « با این همه بچه. » گفت: « نه، فقط من و تو . دو تایی » گفتم: « پس بچه‌ها را چه‌کار کنیم؟ » گفت: « تا آن وقت بچه‌ها بزرگ شده‌اند. می‌گذاریمشان خانه یا می‌گذاریمشان پیش شینا. » سرم را پایین انداختم و گفتم: « طفلی شینا. از این فکرها نکن. حالا حالاها من و تو دونفری جایی نمی‌توانیم برویم. مثل این که یکی دیگر در راه است. » 💥 استکان چای را گذاشت توی سینی و گفت: « چی می‌گویی؟! » بعد نگاهی به شکمم انداخت و گفت: « کِی؟! » گفتم: « سه ماهه‌ام. » گفت: « مطمئنی؟! » گفتم: « با خانم آقا ستار رفتیم دکتر. او هم حامله است. دکتر گفت هر دویتان یک روز زایمان می کنید. » می‌دانستم این‌بار خودش هم خیلی خوشحال نیست. اما می‌گفت: « خوشحالم. خدا بزرگ است. توی کار خدا دخالت نکن. حتماً صلاح و مصلحتش بوده. » 🔰ادامه دارد...🔰